Vikan - 10.05.1973, Blaðsíða 9

Röð kannana hefur verið gerð með tóman stól. „Sjáandinn" lýsir persónunni, sem í nóinni eða fjarlægri framtíð sezt í ókveðinn stól í leikhúsi
eða fundarsal.
Menn vita að stöku „sjáend-
ur“ verða margs vísari um
liðna atburði með því einu að
snerta hluti, sem að einhverju
leyti komu þar við sögu. Slík
fyrirbrigði hafa verið könnuð
mikið af sálfræðingum. Sígilt
dæmi um slíkan einstakling er
kona, sem franski sálfræðing-
urinn Eugene Osty rannsakaði
á fyrri hluta þessarar aldar.
Vinur Ostys, sem var læknir,
átti sumarhús úti á landi og
fól það í umsjá gamals manns.
Dag nokkurn hvarf maðurinn
á dularfullan hátt. Leitin, sem
framkvæmd var af ættingjum
og nágrönnum og síðar lögregl-
unni, bar engan árangur. Þá
sneri læknirinn sér til Osty,
því að hann vissi að hann var
einmitt að rannsaka „sjáandi"
konu, sem gæti — ef það var
satt, sem um hana var sagt —
komizt að hinu sanna og fund-
ið manninn. Osty kynnti lækn-
Læknum geta orðið ó mistök, ekki
sízt þegar um er að ræða vanda
eins og staðsetningu krabbameins.
Hins vegar er það furðulegt, að
venjuleg kona sjói úr fimm bundr-
uð kílómetra fjarlægð það sem
sérfræðingum yfirsést.
inn fyrir konunni, sem sagðist
fús til þess að reyna að leysa
þennan vanda, en til þess þyrfti
hún „vitni“ þ, e. a. s. hlut, sem
týndi maðurinn hafði átt. Henni
var fengin flík af manninum.
Hún sat lengi með hana milli
handanna áður en hún féll í
trans. f því ástandi lýsti hún
útliti mannsins, sem hún hafði
aldrei séð, í smáatriðum. Hún
sá hann yfirgefa húsið og garjga
nokkurn spöl eftir stíg, sem
hann sveigði síðan út af og
kom þá að skurði.
— Maðurinn hefur dottið á
skurðbarminum, sagði konan.
— Hann fékk hjartaáfall og
dó eftir fáeinar mínútur. Lík-
ami hans er grafinn í leðju og
dauðum jurtaleifum.
Læknirinn hringdi samstund-
is út í sumarhúsið og leit var
hafin samkvæmt upplýsingum
„hinnar sjáandi". Maðurinn
fannst þótt hann væri vart
sýnilegur. Til að sjá virtist
ekkert vera á staðnum annað
en svolítil moldarhrúga. Nokkr-
um klukkustundum síðar stað-
festi læknirinn, að sá týndi
hefði dáið af hjartaslagi.
Séð hundrað ár aftur í
tímann.
Vísindarit um efni sem þessi
eru nokkuð algeng. Það er
samt hyggilegra að styðjast við
fyrirbæri, sem doktor Cassoli
rannsakaði, því að hann getur
sjálfur skýrt frá þeim.
„Fyrir nokkrum árum,“ seg-
Um aldamótin kom út bók, þar
sem sögð var fyrir harmsaga
Evrópu. í einum kafla bókarinnar
er lýst ofnunum, sem glæpamenn-
irnir brenna menn, konur og börn
í. Höfundurinn kallaði þessa
glæpamenn meira að segja SS.
ir hann, „rannsakaði ég konu
frá Milano. Hún heitir Luisa
Avalle. Hún gekkst undir alls.
konar sálfræðileg próf og kann-
anir auk þess sem gerðar voru
sérstaklega undirbúnar tilraun-
ir á henni. í einni slíkri voru
henni sýnd gleraugu ásamt
mynd af hlæjandi eldri konu,
sem leiddi lítinn dreng. Um
leið og konan snerti myndina
og gleraugun sýndi hún greini-
leg merki viðbjóðs og leit út
fyrir að hún myndi kasta upp.
Skyndilega fleygði hún sér á
gólfið og lá hreyfingarlaus á
19. TBL. VIKAN 9