Vikan - 06.12.1973, Blaðsíða 26

Hótel Loftleiðir er stærsta hótel iandsins. Þar eru herbergi og
fbúðir. Meðal margvíslegrar þjónustu sem miðast við ströng-
ustu kröfur bjóðum véryður afnot af sundlaug og gufubaðstofu,
auk snyrti-, hárgreiðslu- og rakarastofu. Hvert sem ferðinni er
heitið, getið þér fengið leigðan bfl hjá bflaleigu Loftleiða (sfmi
21190 og 21188).
Hótel Loftleiðir er eina hótelið f Reykjavfk með veitingabúð
sem er opin frá kl. 05, til kl. 20., alla daga.
Valið er vandalaust, þvf vfsum vér yður að Hótel Loftleiðum,
sfminn er 22322.
HOTEL LOFTLEIÐIR/
PIERPONT-úr
Kven- og karlmannsúr, margar gerðir og verð.
Lóðaklukkur.
Eldhúsklukkur.
Vekjaraklukkur.
Kertastjakar
frá Dansk
Design.
HELGI GUÐMUNDSSON, úrsm.,
Laugavegi 96, sími 22750
Boteny Bay haföi beðiö i þrjá
daga á legunni i La Sieba og þil-
fariö leit út eins og sorphaugur.
Skipið var að koma úr fellibyl.
1 átján klukkustundir höfðum
viö barizt við storminn, sem
lengst af hafði haft betur og skipið
fór það sem þvi sýndigt og við
gátum ekkert gert. Loftnetin fuku
út i vindinn og radarinn sömuleið-
is og okkur hrakti fyrir tröllvöxn-
um öldum og stormi heila nótt um
karabiska hafiö, innan um eyjar
og rif. Skipið valt hræðilega og
dekklestin, sem var stór ananas-
maskina, sem litur út eins og 40
tonna eldhúskollur, með traktors-
hjól á hverjum fæti, allskonar bil-
ar og nokkur hundruð tunnur af
kemiskum, daunillum efnum.
Þetta var allt saman i graut núna
á þilfarinu. Það hafði orðið millj-
dna tjón.
Meðan við lágum framan við
bryggjuna i la Sieba var timinn
notaður til að hreinsa skipiö að
innan. Alls staðar hafði komizt
sjór i vistarverurnar. Kýraugu
láku, huröir láku og saloon-glugg-
arnir láku. Samt var þetta nýtt
skip, smiðað i Þýzkalandi og með
breið brjóst og krúserhekk. Það
var á stærð við Fossana okkar, þá
stærri.
Það hafði komizt sjór i skipið og
hann leysti upp svartan óþverra
úr liminu, sem hélt flisunum á
gólfinu og svört slikja var út um
allt, og nú höfðu Spánverjarnir og
Arabarnir nóg að gera við að þvo
viðarþiljurnar og ausa upp vatni.
Þeir voru eins og þreyttar verka-
konur, og þeim stökk ekki bros.
Það var regntimi og himininn
grét mikið. Regnið kemur á viss-
um tima. Byrjar með stórri skúr
eftir hádegið og er svo með upp-
styttum allan daginn, en á kvöld-
in streymir regnið látlaust yfir
soðna jörðina, yfir skipin og yfir
frumskóginn og leirborið vatnið
litar sjóinn rauðan við strendurn-
ar. Þrumur og eldingar eru allar
nætur og oft er bjart Sem af degi I
Ijósaganginum.
Fyrir hádegi rigndi ekki.
Regnið var hvimleitt, en það
drap þó flugurnar, eða hélt þeim
að minnsta kosti i skefjum, og hit-
inn varð mollulegri en nokkru
sinni fyrr. Það var stafalogn.
Botany Bay hafði beðið i þrjá
daga fyrir framan höfnina, sem
var eingin höfn, heldur aðeins
laung bryggja, sem gekk fram frá
sendinni ströndinni, einsog byrj-
að hefði verið að brúa Karabiska
hafið með trjebrú, en hætt fimm
hundruð metra frá ströndinni.
Þar andaöi veraldarhafiö og skip-
in rykktu i festarnar, sem voru
sverir stálvirar og þybbur. Þarna
komust aðeins tvö skip aö i einu,
og hollenzka skipið, sem lá á
hafsbotninum austan með
bryggjunni, tók upp þriðja við-
leguplássið og stóð stýrishúsið á
höndum, þegar hann rauk upp
með storm.
Þeir voru aö lesta bananaskip.
Það hafði orðið hlje á úrskipun,
vegna hvirfilvindsins og nú var
unnið dag og nótt til aö vinna upp
tafirnar. United Fruit vill ekki
láta vanta banana á Grimstaöa-
holtið, suðri Róm eöa i New York.
Hvert skip tekur 120.000 kassa og
þeir lesta eitt og hálft skip á dag
og markaðssvæðið er heimurinn
allur, að frátöldum kommúnista-
rikjum, og bananaskipin, sem eru
hvit, sigla einsog svanir um ver-
aldarhöfin og i lestum þeirra
breytast bananarnir úr jade-
grænum grjúpaldinum i þann
gula og gómsæta banan, sem þú
kaupir svo hjá honum Magga i
Þöll, eða hjá honum Silla og hon-
um Valda.
Við vorum ekki bananaskip,
heldur einhverskonar áburða-
skip, sem sigldi meö skit. Við vor-
um með pipur, með dælur og bora
og trukka fyrir plantekrurnar og
stórar papparúllur fyrir kassa-
gerðina, sem er á hverjum
sveitabæ hjá Standard og United
Fruit, þar sem bananar vaxa á
túnunum, sem rofin hafa verið i
frumskóginn. Botany Bay var
auk þess heldur ekki hvit, heldur
dökk græn, en hún var samt fin,
þeg'ar hún var ekki að koma úr
fellibyl. — Svo kom röðin að okk-
ur að leggjast að bryggjunni.
Botany Bay rykkti i festarnar,
og það brakaði i staurabryggj-
unni, einsog verið væri að draga
ryðgaöa járnboltana gegnum
vassósa viðinn og bryggjan virtist
sveiflast til og frá. Þeir komu
með stóran járnbrautarkrana til
að hifa ananasmaskinuna i land,
þvi hún var of þúng fyrir bómurn-
ar i skipinu. Það tók hálfan dag og
svo drógu þeir hana eins og ein-
kennilegt stórvaxiö dýr upp
bryggjuna og i land. Svo var aö
hreinsa til.
Þeir mokuðu tunnubrakinu upp
i trog og smám saman varð allt
vistlegra en áður. Um hádegið
voru þeir búnir að opna lestarnar.
Þar var allt þurrt og með felldu.
Hinum megin viö bryggjuna
var verið að skipa út banönum.
Þeir komu inn úr landi með mjó-
spora járnbraut og runnu siðan á
færiböndum niður i lakkaðar,
kældar lestarnar. Það var krökkt
af svörtum verkamönnum á
bryggjunni og rotturnar skutust
til og frá undir bryggjunni, þar
sem þær virtusteiga náðuga daga
og við vorum með rottuskerma á
öllum festum, svo hún minnti á
stafninn á vikingaskipi, með
skildi.
Þeir unnu i törnum.
Það var komið hádegi, siesta.
Þá var ekkert unniö. Siðustu
vagnarnir voru horfnir inn i
frumskóginn og bryggjan var
auð. Varömaöurinn meö riffilinn
sat og ljet sig dreyma um betri
stööu hjá Standard eða United
Fruit.
Það var hvimleitt aö vera alltaf
að pota með riffli úr Búastriðinu á
verkafólkið, ef það var að rifa
kjaft. En United Fruit vissi alla
hluti betur en við. Betur en þeir
og betur en allir aörir. Þeir vissu
hvar átti að nota ananasmaskin-
ur, hvar átti aö nota skit og hvar
átti að nota byssur úr Búastríö-
inu, til að halda uppi röð og reglu.
Það var einn gamall svartur
maður eftir á bryggjunni. Hann
var lángur einsog körfuboltamaö-
26 VIKAN 49. TBL.