Vikan - 24.01.1974, Blaðsíða 39

eruö almennilegur maöur, þá
sláiö þér hann niöur tafarlaust.
1 Veslings stýrimaöurinn var
tékinn aö .horfa á eftir stööunni
sinni, en hann var góöur sjómaö-
ur. — Þvi miöur, ungfrú, þér
megið ekki koma upp i brú, nema
skipstjórinn bjóöi yöur. Og svo
þegar hún haföi tritlaö niöur stig-
ann, sneri hann sér að skipstjór-
anum og sagöi: —- Jæja, þarna fer
þetta fjörutiu punda mánaðar-
kaup.
— Skipstjórinn svaraöi þessu
engu.
Samkvæmt öllum guðs og
manna lögum hafi hann á réttu
aö standa. En hvaö sem þvi öllu
leiö, var hann búinn að missa
skipið, og geröi sér þaö ljóst.
Loftskeytin fóru i gang strax um
kvöldiö, og fyrsta skeytiö, sem
kom til baka, var frá Sir Ernest.
. Ég sá það á borðinu hjá skipstjór-
amfm. Hvort ég stalst til aö lesa
það? Já, það geröi ég.
„Skil ekki þessi óskiljánlegu
framkomu yöar. Komið frá New
York meö fyrstu ferð. Afhendiö
skipiö Gillingham skipstjóra á
Ethioplu. Stýrimaðurinn veröur
yöur samferða. Wilford.
— Gámli, maöurinn kvittaði
fyrir skeyjiö. Liklega hefur hann
sýnt þaö stýrimanninum, þvi að
hann varð afskaplega skuggaleg-
ur á svipinn. Hann átti konu og
þrjú börn, en skipstjórinn tvo syni
i háskóla. Og ungfrú Wilford átti
engin börn, bara tvo dverghunda,
sem liktust mest biekþurrkum og
áttu heima i húsinu hennar i
Mentone.
— Herbergisþjónninn hennar
kom til min og spuröi, hvort ég
nennti að hjálpa sér svolitið. Svo
virtist sem ungfrúin vildi ekki
hafa blátt teppi inni hjá sér, held-
ur rautt.
— Þessi kvensa er versti far-
þegi i heimi, sagði hann. — Um-
gengst fólk éins og hunda og nú
hefur hún gefið mér hálftima til
þess að finna konu um borð, sem
spili pikki! Hvað i skrattanum er
þetta pikki?
— Þú misskilur þetta, Bill.
Þetta er pikket og rimar á móti
ferfet. Það er ekki nema einn
maður hér um borð, sem kann
það. Þaö er hann Sóló og hann er
of finn maður til þess aö vilja
spila móti dömu.
— Hún er andskotann engin
dama, sagði Bill. — Og ég ætla að
ná i hann. Sóló handa henni að
kljást við.
— Þaðþýðir ekkert, sagöi ég.—
Hánn Sóló mundi aldrei fara
að eyöa tima á hana. Hann er bú
inn að borga hálft fimmta hundr-
uð dollara fyrir farið sitt, og þá
segir þaö sig sjálft, aö hann getur
ekki fórnað atvinnunni fyrir
skemmtunina.
— Ég varð dalitiö hissa,
skömmu seinna, þegar skipstjór-
inn sendi eftir mér.
— Ég heyri sagt, að ungfrú
Wilford ætli að fara aö spila i
einkaibúðinni sinni við þennan
Smith. Er þetta heiðarlegur maö-
ur?
— Skipsþjónar segja aldrei
neinum neitt — nema yfirmönn-
unum á skipinu. Og ég sagöi hon-
um allt sem ég vissi.
— Humm! sagðihann. — Eiddu
ineöan ég skrifa skeyti. Faröu svo
meö þaö til loftskeytamannsins
og segöu honum, aö ef hann getur
ekki sent þaö beint, þá eftir
krókaleiöum.
— Hann var lengi aö skrifa
skeytiö, strikaöi út og byrjaði aft-
úr, hvaö eftir annað, en rétti mér
það loksins hreinskrifaö.
„Dóttir yðar heimtar aö spila
við alræmdan falc-kspilara. Segiö
hvaö gera skal.”
— Um miðnættiö var ég aö
skrafa viö loftskeytamanninn,
þegar svarið kom: „Dóttir min er
fær um aö sjá um sig sjálf.”
— Já, stutt og laggott. Ég sá
ekki svarskeytiö fyrr en'eftir aö
skipstjórinn haföi lesiö þaö, þvi
að loftskeytamenn kjafta ekki frá
þó að Evrópa standi i björtu báli,
ef fregnin kemur i einkaskeyti.
Ég lái þeim það ekki — en svo
hrósa ég þeim heldur ekki- fyrir
það. Mér finnst svona nokkuö ætti
að vera kaup kaups og ég hef sagt
þessum loftskeytamanni fleiri
kjaftasögur en nokkrir tiu þjónar
þarna um borð.
— Ég sá gamla manninn koma
skeytinu fyrir i einkadagbókinni
sinni, og ég heföi ekki séö þaö
yfirleitt, hefði hann ekki tekiö af
þvi afrit handa stýrimanninum.
— A þriðja degi ferðarinnar
gerðist það, að gjaldkerinn, sem
notaði hvert tækifæri til að trana
sér fram, stöðvaði hennar náð,
þegar hún var að koma upp stig-
ann. '
— Afsakið ungfrú, sagöi hann
og tók ofan húfuna, rétt eins og
hann væri ab tala viö eitthvert
kóngapakk. — Mér skilst, aö þér
hafið veriö að spila vib hr. Smith.
Hún leit á hann rétt eins og
hann væri hattur, sem hún væri
ekkert hrifin af. — Hvaö um það?
— Jú, ungfrú, þessi Smith er
falskspilari...
— Lengra var hann ekki kom-
inn, þegar hún var horfin. Um
kvöldið var hann rekinn — sim-
leiðis. Þú trúir þessu kannski.
ekki? Jæja, svona var þaö nú .
samt og hundrað menn til vitnis
um það. Karlmaður gerir sitt af
hverju fyrir konuna sina og þó
enn meira fyrir viðhaldið sitt, en
viljirðu sjá hreinræktaban erki-
bjána, þá skaltu sjá rikisbubba,
sem tilbiður dóttur sina.
— En nú var einn maöur þarna
um borð, sem gæti tekiö málið
föstum tökum án þess að móðga
hennar náð. Og þessi maður var
bæði laginn og reyndur. Ég ætla
mér nú ekki að fara neitt að blóm-
skreyta sjálfan mig, en... ég tók
mig til og talaði við Sóló.
— Nú er falskspilari einhver
liðlegasti maður að tala við. Mað-
ur getur fengið hann til næstum
hvers sem er, nema þess að skila
aftur ptningunum manns. Og
þessir kallar verða lika aö vera
liðlegir, þegar ég og minir likar
eiga i hlut, þvi að einn þrjátiu
dála skipsþjónn getur eyðilagt
fyrirtæki upp á tugþúsundir dala.
— Ég veit alveg um hvað þú
ætlar að tala við mig, Felix, sagöi
hann þegar ég kom inn i káetuna
hans. — Við ungfrú Wilford erum
mestu mátar. Hún dáist að mér
Búið sjálf tiI óskaskápínn úr
htelí og frystishápaseriunni, sem t eru-
Í)dO Í)dD
kæliskápar kæliskápar ■■
kæliskápar
meö frystihólfi
án frystihólfs
frystiskápar
og nota má staka eöa raöa saman á ótal vegu, t.d. svona:
■Jf Færanlegar hurðir fyrir hægri
eóa vinstrí opnun.
* Stillanlegir nylon-skór
auövelda réttstöðu og tilfærslu.
* Með eða án aukabúnaðar falla
skápamir vel að eöa i innrétt-
ingu - og þér getið valið um
4 liti: hvitt, gult, brúnt, grænt.
* Geymslurýmið er fmmlega og
geysivel skipulagt. og munar
þar ekki minnst um Multi boxin, allt
að 11 i skáp, sem henta bæði til
geymslu og framreiðslu.
* Alsjálfvirk þiðing og uppgufun
vatnsins em sjálfsögð þægindi i GRAM,
sem og fleiri tæknilegir kostir.
* GRAM gleöur augað og ber hugviti og vandvirkni virtustu dönsku verk-
smiðjunnar i sinni grein gott vitni.
HÁTÚN 6A

Fyrsta flokks frá
FONIX
Akið beint i hlað - Næg bilastœði HÁTÚNI 6A SÍMI 24420
og ég að henni. Hún er drauma-
disin min og ég er maðurinn, sem
hún hefur alltaf veriö að leita aö.
Hún segist alveg tilbiðja sterka
og þögla menn.
— Ég hallaöi mér upp aö
veggnum, en áður en ég gæti neitt
sagt hélt hann áfram:
— Þú heldur, að ég hafi verið
að spila upp á peninga, Felix, en
þaö hef ég bara ekki. Viö höfum
spilaö upp á möndlur — sá sem
vinnur fær kjarnana en hinn
skeljarnar. Herbergiö mitt er
orðlö fullt af skeljum, af þvi aö ég
get ekki fleygt þeim — þær eru
mér sem helgur dómur...
— Biddu hægan, Sóló, sagöi ég.
Hvaða kjaftæði er þetta um að
vera hrifinn af... Veit hún kannski
allt?
— Hún veit um fortið mina, þvi
að það hef ég sagt henni. Henni
finnst ég aldrei hafa fengið al-
mennileg. tækifæri. Hefði hann
frændi minn drepizt á réttum
tima, heföi ég átt skemmti-
snekkju og hús á Long Island og
allt mögulegt annaö. Og hún skil-
ur það. Viö ætlum ab gifta okkur
daginn, sem. viö lendum i New
York.
— Qg þetta var fúlastá alvara.
Ég þaut til skipstjórans og sagöi
honum alla söguna, en hann hélt,
aö Sóló hefði verið að ljúga mig
fullan. Samt vildi hann ekkert
eiga á hættu. Hann fór niöur og
talaði viö ungfrú Wilford.
— Þessu ræö ég sjálf, sagöi
hún. — Viljið þér gera svo vel aö
fara út.
— Ég get hvorki þolað yður né
hann föður yöár, sagöi gamli
maöurinn, — en áöur en ég læt yð-
ur giftast atvinnuþjófi, set ég
ykkur bæði i járn.
— Hann sendi svo hundrað dala
loftskeyti til Sir Ernest og fékk
aftur fimmtiu senta afsvar.
„Skeyti yðar óskiljanlegt.
Hættiö öllum skeytasendingum.”
— Svo virðist sem forstjórinn
hafi haldið, aö gamli maðurinn
4. TBL. VIKAN 39