Vikan - 25.07.1974, Blaðsíða 26

mynd hans, og Peter og Polly
skildu.
Cybill færist undan þvi að tala
um ástarævintýri þeirra Peters,
en sé hún spurð um hjónaband og
börn svarar hún: „Kannski eign-
ast ég einhvern tima börn og
kannski giftist ég einhvern tima.
En ég veit það ekki ennþá. Ég sé
enga þörf á þvi”.
Það eru lagalegu böndin, sem
Cybill telur mestu gallana á
hjónabandinu. ,,Ég hugsa, að
fæstir geri sér grein fyrir þvi
hvers konar samningur hjóna-
bandið er — fyrr en þeir skilja.
Það sem hófst með tilfinninga-
legu samþykki verður að lagaleg-
um vltahring. Ég hef orðið vitni
aö þessu hjá foreldrum minum og
hjá Peter. Off”.
Það segir töluverða sögu, að
samstarfsfólk Peters skuli tala
um þrihyrninginn Polly— Pet-
er—Cybill án þess að gæta nokk-
urrar hlutdrægni. Það segir, að
Peter sé óvenjulegur leikstjóri og
báðar þessar konur hafi verið
honum mikill styrkur i starfi
hans.
Verna Fields handritahöfundur
Peters segir, að Polly kona hans
hafi örvað hann mjög og haft
mikil áhrif á starf hans. „Hún
gegndi miklu stærra hlutverki, en
upptökustjóri gerir vénjulega.
Hún leyfði honum aldrei að slaka
á. Cybill getur á hinn bóginn feng-
ið hann til þess að hvila sig. Hann
hlær miklu oftar upp á síðkastið”.
Cybill og Peter búa i húsi i
spönskum stil i Bel-Air i Holly-
wood. Þar er stór sundlaug og
sýningarsalur, þar sem Peter
sýnir kvikmyndir — sér i lagi
gamlar myndir, sem hann hefur
mikið dálæti á. Þar er lika gufu-
baö, sem Cybill notar i tima og ó-
tima.
Þau virðast eiga sérstaklega
auðvelt með að umgangast hvort
annað, þó að þess gæti að visu, að
Cybill er hrædd um að segja ein-
hverja vitleysu, þvi að hún leið-
réttir sig oft. A eftir roðnar hún og
hallar sér upp að öxl Peters.
„Hún sýnist vera saklaus eins og
barn”, segir einn vina hennar.
„Og hún er lika mjög ung enn”.
Það er misskilningur, að eitt-
hvað sé áþekkt með sambandi
þeirra Peters og Cybill og hjóna-
bandi Marilyn Monroe og Arthurs
Miller, þvi aðCybill reynir af öll-
um kröftum að mennta sig sem
bezt sjálf. Hún er nýbúin að lesa
forngrisku harmleikina aftur,
vegna þess að „ég las allar rit-
geröir Virginiu Woolf og þar á
meðal var ein, sem heitir On Not
Knowing Greek. Ég keypti mér
samstundis kennslubók i grisku”.
Þegar imprað var á þvi við
hana, að lestur griskra harm-
leikja og griskrar málfræði
hljómaði næstum eins og refsing,
varð hún hissa. „Alls ekki. Ég
myndi aldrei refsa sjálfri mér”,
sagði hún ákveðin.
Cybill er þess konar stúlka, sem
bæði getur verið uppörvandi við
karlmenn og á ekki siður auðvelt
með að vera fráhrindandi við þá.
Hún getur brosað heillandi til
karlmanns, en minútu seinna
viröir hún hann ekki viðlits. Hún
segist fremur vilja umgangast
konuren karlmenn, þvi að „konur
eru ekki eins uppteknar af sjálf-
um sér. Þær eru heiðarlegri, op-
inskárri og hreinlyndari en karl-
menn. En ég á oft erfitt með að
tala við konur, þvi að þær eru tor-
tryggnar i minn garð. Ég veit
ekki hvers vegna”.
A stuttum ferli sinum hefur
Cybill oft fengið orð fyrir að vera
„óskiljanleg”, kannski vegna
þess að það tekur svolitinn tima
að kynnast henni. Hún er sögð
framgjörn og það er'hún vissu-
lega. Þó freistar mikill frami i
kvikmyndaheiminum hennar
LEIKFANGAHCSBD,
Skólavörðustíg 10/ sími 14806.
ekki aö ráði — hún hefur meiri á-
huga á að verða söngkona og
dansmey.
„Mér þætti dásamlegt að
syngja og leika i óperum. Ég
.vona, að ég eigi það eftir. Mér er
sagt, að það sé ógerlegt að sam-
ræma óperusöngþjálfun kvik-
myndunum, en jafnvel þó ég eigi
aldrei eftir að koma fram i óperu,
þá geri ég mér vonir um að
tónlistarnám mitt auki skilning
minn á svo mörgum sviðum öðr-
um”.
Frank Marshall, aðstoðarfram-
leiðandi Peters, var eitt sinn
spurður að þvi, hvort bókmennta-
áhugi Cybill væri ekki uppgerð
ein. „Nei, hann er ekki uppgerð —
en þó verð ég að játa, að ég hélt
það um tima”.
Cybill leikur titilhlutverkið i
Daisy Miller. Myndin er byggð á
smásögu eftir Henry James og
fjallar um ungan Bandarikja-
mann á Viktoriutimanum, sem
fer i ferðalag til Evrópu.
Henry James lýsir Daisy sem
„óviðjafnanlegri blöndu dirfsku
og sakleysis”. Maðurinn, sem
verður ástfanginn af Daisy, telur,
að hennar eini galli sé hve ó-
menntuð hún er.
Peter Bogdanovich segir, að ein
meginástæðan fyrir þvi að hann
valdi þetta verkefni hafi verið, að
aðalhlutverkið hentaði Cybill svo
vel. „Ég held það sé ógerlegt fyr-
ir leikara eða leikkonu að gera
persónur, sem eru gerólikar
þeim, trúverðugar”.
Hvað finnst honum þá, að þær
Daisy og Cybill eigi sameigin-
legt? „Samkvæmt lýsingu sög-
unnar á Daisy eru þær beinlinis
likar i útliti og báðar eiga þær
auðvelt með daður, sem getur
bæði verið saklaust og ekki sak-
laust. Þeim eiginleikum býr Cyb-
ill sannarlega yfir og hann getur
hún nýtt i hlutverkinu”.
Hvað finnst Cybill sjálfri? —
Finnst henni hún vera lik Daisy
Miller? „Hefði ég verið uppi fyrir
hundrað árum, heföi ég kannski
verið eins og Daisy Miller. Ég
veit það ekki”. Meira fæst hún
ekki til að segja um þetta.
Cloris Leachman, sem fékk
Óskarsverðlaunin fyrir leik sinn i
kvikmyndinni The Last Picture
Show og leikur móður Cybill i
Daisy Miller, talar um samband
þeirra Cybill og Peters eins og um
samning sé að ræöa milli þeirra.
„Veröi samningsslit mun Cybill
verða sterkari aðilinn á eftir”.
Cybill hló dátt að þessari hug-
mynd Leachman. „Hún talar eins
og viö séum tvær þjóöir. Annars
fellur mér vel að hún skuli ta^la
um samning. Það hljómar eins og
viö séum eitt og þó aðskilin. Ann-
ars færum við kannski að hugsa
um hittsem hluta af okkursjálfum
og misstum þar af leiðandi áhug-
ann”.
„Allt lífið er fullt af samræmi
og þó i mótsögn við sjálft sig”,
segir Cybill. „Ljóniö drepur
lambið. Lambið er fætt til aö lifa.
En ljóniö étur það til þess aö lifa.
Það veröur aö éta allmörg lömb.
Til þess aö halda jafnvæginu”.
*
26 VIKAN 30. TBL.