Vikan

Tölublað

Vikan - 27.03.1975, Blaðsíða 32

Vikan - 27.03.1975, Blaðsíða 32
órætt og hann virti fyrir sér svip- lausa ásjónu Maxine svolitla stund. — Viö ættum að vera þess minnug, aB Guy Bertran fékk svipaö bréf og þetta, rétt eftir að hann kom til Arlac, sagði hann fastmæltur. Blanche horfði vandræðalega á hann. — Já, það er rétt, kjökraði hún. — En er nú nauðsynlegt að minna mig á það núna, mér finnst þaðóhugnanlegt! Rödd hennar bar það með sér hve taugaveikluð hún var. — Það boðar ábyggilega dauða Bertranfjölskyldunnar, að setjast að á þessum stað! Frændi hennar greip bréfið og reif það i smátætlur. — Svona á að fara með slika snepla! sagði hann ákveðinn og brosti til Maxine. Henni varð strax rórra. Eustace Clermont var eins og klettur innan um alla þessa hjá- trú og hatur. Frá fyrstu stundu hafði Maxine ekki getað látið þjónustufólkið taka mark á sér. Henni var ljóst að það var allt að storka henni, leggja fyrir hana þrautir, að fyrsta skilyrðið fyrir þvi að hún næði einhverjum árangri, var að koma á einhverju samkomulagi við fólkið, þó ekki væri nema einskonar vopnahlé. Hún hugsaði þetta mál vel og næsta morgun kallaði hún til sin þá manneskju, sem hún vissi að hataði hana allra mest. Hún settist i stólinn við skrif- borðið og sat þar teinrétt. Svo sagði hún einfaldlega: — Eulalia, ég hefi alltof mikið að gera, til að geta sinnt húshaldinu sem skyldi. Þess vegna hefi ég hugsað mér að fela yöur það starf. Héöan af óska ég að þér sjáið um daglegt hús- hald, ákveðið máltiðir dagsins. Ef einhver misklið kemur upp, þá veröið þið Hubert að kippa þvi i Iag. Ég vil helst fela ykkur það al- gerlega. Er yður þetta ljóst? Og við sjálfa sig sagði Maxine i hug- anum : — Og þá færðu heldur ekki tima til að pynda hann bróður minn, kæra vinkona! Konan gaf henni hornauga, nokkuð tortryggin á svip. —- Frú Blanche var vön að sinna þessu, tautaði hún. — Já, en mér skilst, að það hafi ekki alltaf verið. snurðulaust, sagði Maxine ákveðin. Eulalia stokkroðnaði og virti fyrir sér hina ungu húsmóður sina. Cesar lá við fætur Maxine og urraði lágt, svo konan fór að fikra sig i áttina að dyrunum. — Já, ungfrú, sagði hún hikandi. — Ég skal reyna að gera mitt besta. Það kom i ljós á nokkrum dög- um, aö Maxine hafði gert það rétta i þessu. Eulalia setti sitt stolt i að leysa ráðskonustarfið vel af hendi. Hún skipti sér ekki af húsmóöur sinni eöa gestum henn- ar, en hún krafðist þess að þjón- ustufólkið hlýddi boðum hennar. Og Eulalia var vel þessu starfi vaxin. Græn augu Blanche gnéistuðu af bræði i hvert sinn sem frændi hennar hrósaði Maxine fyrir matinn, sem nú var ætið framreiddur á réttum tima og alltaf bragðgóður. Skap hennar batnaði ekki, þegar Gaston Rondelle kom einn daginn i heimsókn og hafði með- feröis snjóhvitan gæðing. Maxine var ein úti i garðinum og virti fyrir sér sólarlagið þegar hann kom. Kæra ungfrú Maxine. Gaston beygöi sig yfir hönd hennar og kyssti hæversklega á hana, en leit ekki upp i gluggann, þar sem Blanche stóð og veifaði til hans við opinn glugga. — Ég kem hér með litilfjörlega gjöf, sem ég vona að þér takið við sem vott um vináttu frá ókunnum manni. Gaston Rondelle tók svo báðar hendur hennar i sinar. — Ég vona aö þér forsmáiðekki þessa gjöf og litið ekki á mig sem ókunnan mann framvegis. — Ef aðstæöurhefðu verið öðru visi, hefðuð þér eflaust fært stjúp- móður minni þessa gjöf, sagði Maxine storkandi. Gaston gat ekki leynt roöanum sem breiddist yfir ásjónu hans. — Hvernig dettur yöur þetta i hug? — Vegna þess að nafn mitt er Bertran, sagði hún kuldalega. —■ Það getur veriö, aö ég sé ekki sanngjörn gagnvart ykkur báð- ELDHUS innréttingar Fallegar,vandaðar ÓDÝRAR Sýningareldhús á staðnum. Húsgagnaverkstæii ÞÓRSINGÓLFSSONAR SUÐAVOGI 44 SÍMI 31360 (gengið inn fra Kænuvogi) .Verið tilbúnir með riffiana. \ ,a, Þegar Lisa gefur okkur merki, förum ) ]f \við af stað..hvað sernþlium' trumbum / ð liður. )—— u&t&h, ■ t: 4^ V Ifrpf / /*v “ Skuggi heyrir uggvænleg hljóð. Ljón tilbúiö að hremmá' bráðsina..Hraðar! 32 VIKAN 13. TBL.

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.