Vikan - 28.08.1975, Qupperneq 24

-71 U
Viðtal við
þýsku
leikkonuna
Hildegard
Knef um
bók hennar,
Úrskurðinn.
Spyrjandi: Hvernig getur
manneskja, sem þjáist af
krabbameini, sest niður og
skrifað bók um það? Ætlað-
iröu að komast yfir öriög þin
með þvi?
Ilildegard: Nei, það var
ekki ætlun min. Þá hefði verið
miklu auðveldara fyrir mig aö
segja: Gleymdu þessu öllu
saman, borðaðu almennilega,
og gerðu eins og striíturinn,
stingdu höfðinu I sandinn.
Spyrjandi:Hvers vegna þá?
Ilildegard: Ég ætlaði að
slátra nokkrum heilögum
kúm. Ein þeirra er sjúkrahiis-
ið. Ég fann, að timi var kom-
inn til, að einhver segði frá þvi
helviti, sem logar þar innan
dyra. Hvers vegna er farið
með sjúklinginn eins og fávita
frá þvi hann stigur fæti sinum
þar inn fyrir dyr? Eftir hol-
skurðinn á mér heyröi ég eina
hjúkrunarkonuna segja:
„Hvort sem hún ér dauð eða
ekki veröum við að skipta á
bælinu”. Þetta fannst mér
dæmigert. Ég var viöþolslaus
af kvölum, en það skipti engu
máli. Semsé: Það er aukaat-
riði, hvernig sjúklingnum
reiöir af.
Spyrjandi: Hvaða aðrar hei-
lagar kýr áttu viö?
Hildegard: Einræði lækn-
anna. Ég býst við, að fáir, sem
hafa gengist undir 56 upp-
skurði, séu þess umkomnir að
deila á lækna. Ég álit, að
læknar ættu að ganga undir
pröf við og við, og jafnframt
ætti að rannsaka llkamlega og
11
,,Ég hef aldrei logið að G'hrist-
inu... Hún veit, að inrtðir hennar
er veik”. Hildegard Knef og
Christina sjö ára dóttir hennar.