Vikan - 09.10.1975, Blaðsíða 2

BJENDUR OC SJ
í þessari fjórðu og
siðustu grein Mats
Wibe Lund frá
Thailandi segir
hann meðal annars
frá heimsókn á
thailenskan bóndabæ
og fiskimönnunum,
sem landa afla
sinum i Chon Buri.
Rétt utan við litið þorp, sem
heitir Bangchalong, nemur
leiðsögumaður okkar staðar hjá
litlum bóndabæ, sem heitir vist
ekki neitt, en hvaða máli skiptir
það?
Hér býr litil fjölskylda og rækt-
ar jörðina sina i kyrrð og firði
fyrirumheiminum. Þau hafa ekki
mikið umleikis, en virðast vera
ánægð.
Heim að bænum er ekki akveg-
ur, en þangað er skammt frá
aðalveginum til Norður-Thai-
lands. Við göngum eftir litlum
stig heim að bænum, á trédrumbi
yfir áveituskurðinn, og svo erum
við komin i hlað.
Húsmóðirin, frú Phutong
Samran, og börnin taka á móti
okkur og kinka vingjarnlega kolli.
Bóndinn er ekki heima, þvi að nú
er ekkert að gera við uppskeruna,
svo að hann hefur fengið sér
vinnu sem handlangari við bygg-
ingu 10 kilómetra i burtu og kem-
ur ekki heim nema um helgar.
Þarna búa sex fullorðnir og
fjögur börn i húsi, sem með
nokkrum rétti má kalla kofa. Þar
eru þrjú stór herbergi, en i þeim
er moldargólf og veggirnir halda
hvorki vindi né vatni. í svefnher-
berginu er gólfið hækkað upp, en
upphækkunin er reyndar breiður
rúmbálkur með engum dýnum i.
Yfir rúminu hangir flugnanet.
A veggnum hanga myndir af
konungsfjölskyldunni og iitil hilla
undir persónulega muni. Þarna
er lika önnur hilla undir spegil,
sápu, tannbursta og tannkrem —
og þar með upptalið. Ekki virðist
fataúrval fjölskyldunnar vera
ýkja fjölbreytt, þvi að engin
merki fatnaðar sjáum við nema
nokkur plögg, sem hanga til
þerris á snúrunum, og fáeinar
flikur, sem eru snyrtilega saman-
brotnar á rúmínu.
Loftslagið hér er heldur ekki
þannig að hús og fatnaður þurfi
að vera mjög hlýr — nema i und-
antekningartilfellum eins og
siðastliðinn „vetur”. Oftast er
hitinn 30—35 stig á Celsius, en þá
'
hana. Leigan er hin sama, hvort
sem úppskeran er slæm eða góð.
Þau hafa ekki efni á áburði,
sem yki uppskeruna um 100
prósent, en þó eru þau tiltölulega
vel sett, því að þau hafa vélar
bæði til plæginga og þreskinga.
Að meðaltali fá þau sem svarar
92.500 islenskum krónum fyrir
hrisgrjónauppskeruna á ári, og
við það bætast tekjur bóndans i
byggingavinnunni, en þær eru i
kringum 34.000 krónur á ári — alls
126.500 krónur. Þegar kostnaður
hefur verið dreginn frá, eiga þau
eftir i kringum 55.500 krónur á
ári, eða 4.625 krónur á mánuði.
Þau eru sem næst sjálfum sér
nóg hvað matvæli snertir. Þau
drekka aldrei neitt annað en vatn,
nema yngsta barnið, sem enn er i
vöggu og móðirin hefur á brjósti.
Þau safna rigningarvatni til
drykkjar i stórar ámur á túninu.
Þar hafa þau einnig önnur ilát
undir lifandi fisk. Þegar þurrkar
eru langvinnir, drekka þau vatn
úr skurðunum, en það sjóða þau,
áður en þess er neytt.
Smáfiskar veiddir.
Veiðistolt.
fór hann niður fyrir 17 stig of
margir frusu blátt áfram til bane
við það hitastig. Fólkið hrund
niður, þvi að það var ekki vanl
sliku. Mataræði þess er einhæfl
og vitaminsnautt, og þvi hefui
það ekki mótstöðuafl gegn svona
miklum hitabreytingum. Það
stafar auðvitað lika af matar-
æðinu, að við sjáum enga thai-
iendinga, sem eiga við offitu að
striða, hvorki karla né konur.
Samranfjölskyldan ræktar
næstum eingöngu hrisgrjón. Auk
þeirra ræktar hún svolitið aí
kjúklingum og öndum — en aðal-
lega til þess að selja. Sjaldnast
borða þau annað en hrisgrjón og
fisk,sem þau veiða i skurðunum.
Vatnafiskurinn er kapituli út af
fyrir sig. t dýpri skurðunum er
hann veiddur i sérstök net, en þar
a.
oc
CREIN
MJITS
WIBE
LUND
sem grynnra er, eru skurðirnir
stiflaðir og hlutar þeirra tæmdir.
Siðan er fiskurinn veiddur meö
berum höndum og þurrkaður i
sólinni.
Hrisakrarnir, sem fjölskyldan
hefur til afnota, eru 500x150
metrar á stærð. Þetta er leigujörð
og fjölskyldan greiöir landeig-
andanum sem svarar 925 is-
lenskar krónur á ekru i leigu á
ári, en hann sér siðan um aö
greiða öll opinber gjöld fyrir
Phutong Samran er sparsöm
kona. Þau hafa ekki sjónvarp, en
litiö ferðaútvarpstæki. Þau kaupa
engin blöð. Hún fer sjaldan til
þorp'sins. Efni i föt handa fjöl-
skyldunni fær hún frá Noröur-
Thailandi og hún sér sjálf um
saumaskapinn. Þótt umhverfið sé
ekki ýkja snyrtilegt, er öll fjöl-
skyldan hreinleg og þokkalega til.
fara. Þau þvo sér öll tvisvar á
dag, og fatnaðurinn er tandur-
hreinn, þótt slitinn sé.
2 VIKAN 41. TBL.