Vikan - 09.10.1975, Blaðsíða 22

greiðslumanninn, sem sneri
í hann baki.
Afgreiðslumaðurinn sneri
sér við. ,,Cardinali greifi!“
hrópaði hann, með undrun
í röddinni. Hann teygði sig
aftur fyrir fyrir sig og náði
í lykilinn, sem hann lét á
borðið. „Kappakst . . .“
Cesare greip fram í fyrir
honum. „Rafallinn minn
brann yfir.“
„Mér þykir leitt, senor,“
sagði afgreiðslumaðurinn.
Hann tók upp umslag, sem
hann rétti Cesare. „Barón-
essan skildi þetta eftir handa
yður.“
Cesare opnaði orðsending-
una. Hún var skrifuð með rit-
hönd Ilenu.
„Fyrirgefðu mér, elskan,
að ég gat ekki beðið eftir því,
að þú kæmir aftur; Ég er far-
in til New York með ríkum
Texasbúa, sem heimtar að
við förum í innkaupaferð.
Kær kveðja, Ilena.“
Cesare brosti með sjálfum
sér. Hann hafði átt að vita
að Ilena hafði ástæðu til að
hitta hann ekki í Cuernavaca.
Hann leit upp á afgreiðslu-
manninn. „Hvenær fór barn-
ónessan?“ spurði hann.
„Um kJukkan ellefu í
morgun,“ svaraði afgreiðslu-
maðurinn og brosti tvíræðu
brosi.
Cesare kinkaði kolli og
gekk í áttina að lyftudyrun-
um. Hann leit á klukkuna.
Hún var að verða sjö. Uena
væri sennilega komin til New
York nú þegar.
21. kapítuli.
Baker hallaði sér yfir borð-
ið og starði á Ilenu. „Hvers
vegna komstu aftur? Þú áttir
að vera rneð honum.“
„Ég sagði þér að ég væri
hrædd,“ sagði Ilena og leit
hræðslulega á hann. „Ég
hafði það á tilfinningunni að
hann ætlaði að drepa mig. Að
hann vissi . . .“
„Hvað kom þér til að
halda það?“ spurði Baker í
skyndi. „Var það eitthvað,
sem hann sagði eða gerði?
Eitthvað, sem þú sást?“
Ilena hristi höfuðið. „Það
var ekkert svoleiðis. Það var
bara hólfið í ferðatöskunni,
sem ég sagði þér frá. Þegar
ég snerti það fannst mér að
dauðinn hefði tekið sér ból-
festu í honum. Svo ég kom
aftur.“
„En þú sást aldrei rýting
í hólfinu," sagði Baker. „Það
er svona hólf í ferðatöskunni
minni, Það er fyrir tann-
burstann minn og rakvélina.“
Það var barið á dyrnar.
„Kom inn,“ kallaði hann.
Inn kom lögreglumaður
með fjarrit í hendinni. Hann
setti það á borðið fyrir fram-
an Baker. „Þetta var rétt áð
koma frá Mevíkóborg,“ sagði
hann. „Þeir fundu líkið af
Allie Fargo og einhverjum
byssubófa í yfirgefnum kofa á
eyðimörkinni. Hann er hálfri
mílu frá þeim stað, sem bíll
Cardirialis fór útaf.“
Ilena reis æst á fætur.
„Sjáðu! Ég hafði rétt fyrir
mér!“
Baker leit upp á haha. „Ef
þú hefðir verið kyrr hefðum
við kannski vitað meira um
þetta.“
„Kannski væri ég líka
dauð!“ hreytti Uena út úr
sér. „Ég kann alls ekki við
þetta.“
Baker leit upp á lögreglu-
mánninn. ,,‘Hvar er Cardinali
núna?“ spurði hann.
„Á leiðinni til New York.
Vélin hans lendir á Idlewild
í fyrramálið,“ svaraði lög-
reglumaðurinn. „Það er kona
með honum.“
Baker sneri sér aftur að
Uenu. „Kona?“ spurði hann.
„Er það ástæðan fyrir komu
þinni?“
„Láttu ekki eins og kjáni!“
hreytti Uena út úr sér.
Baker tók að brosa. ,,Ég er
farinn að skilja. Hann fann
sér aðra vinkonu og sagði þér
að snáfa.“
Ilena gleypti við agninu.
„Það er ekki satt,“ sagði hún
reiðilega. „Ég þekki stúlkuna.
Hún er vélamaðurinn hans.“
„Vélamaðurinn hans?“
sagði Baker vantrúaður.
Hún kinkaði kolli. „Hún
heitir Luke eitthvað. Véla-
maðurinn, sem hann hefur
venjulega, varð veikur, og
hann réði hana þar.“
Baker sneri sér aftur að
lögreglumanninum. „Hringdu
þangað og færðu mér skýrslu
um hana.“
„Já, herra,“ sagði lögreglu-
maðurinn. „Viltu að Cardi-
nali verði handtekinn þegar
vélin lendir?“
Baker hristi höfuðið. „Það
gerir ekkert gagn. Við getum

Mikið og fallegt gjafaúrval.
Höfum verið að taka upp mikið af nýj-
um kristalsvörum.
Einnig margar gerðir af fallegum
styttum.
Lítið inn. Skoðið okkar vandaða vöruúr-
val.
IEKI.‘~
Laugavegi 15/ sími 14320
1
22 VIKAN 41. TBL.