Vikan - 09.10.1975, Blaðsíða 14

- EÐA ERNA HVERFUl
Vekjaraklukkan hringdi hátt
og hyellt. Geir bylti sér í rúm-
inu, opnaði augun, teygði sig
íetilega í klukkuna, stöðvaði
hana, lagðist út af aftur og lok-
aði augunum. Hann hugðist
ekki hreyfa sig fyrr en hann
fyndi kaffiilminn leggja að
svefndrukknum vitum sér.
Hann var einn í rúminu, svo
þess gat ekki verið langt að bíða.
'Geir hrökk upp við það litlu
síðar, að hann fann enga kaffi-
lykt. Þetta kom svo illa við
hann, að hann hentist fram úr
rúminu og fram í eldhúsið. Þar
var engan að sjá.
- Erna kallaði Geir og flýtti
sér fram á baðherbergið, þar sem
hann bjóst við að finna konu
sína í miðri tannburstun. En
þar var heldur enginn. Ekkert
nema hálf tannkremstúba á kló-
settkassanum minnti á Ernu.
Hún^var vön að setja hana þar
svo hann þyrfti ekki að teygja
sig upp I skápinn. Hann kall-
aði aftur:, Erna.'- og nú fyrst
heyrði hann bergmálið í húsinu.
Hann fékk ekkert annað svar.
Geir sárlangaði í kaffi, en
kunni engin ráð sér til bjargar.
Því saknaði hann Ernu, og auð-
vitað þótti honum líka ósköp
leiðinlegt, að hún skyldi fara
svona óforvarindis og skilja ekki
einu sinni eftir miða. Hvað sem
því leið varð hann að fá kaffi-
sopa, svo hann fór að klæða sig
og hugðist bæta úr þessari kaffí-
vöntun niðri í bæ, áður en
hann færi á skrifstofuna. Hann
leitaði lengi að skyrtu, en fann
enga hreina, svo' hann varð að
fara 1 blettótta og illa þefjaða
skyrtu, sem var búin að þvæl-
ast lengi innan um . annað
óhreint tau. Geir hugðist bæta
lyktina með átta sinnum fjórum,
en brúsinn var þá tómur. Jakk-
inn var nokkurn veginn í lagi og
buxurnarsömuleiðis, ncma hvað
þær voru vitaskuld ópressaðar.
Skórnir voru líka óburstaðir, en
úr því mátti bæta í nýja skó-
burstunartækinu á skrifstofunni.
Loks komst Geir af stað, og
honum létti við að komast undir
bert loft. Það hafði verið svo-
lítið frost um nóttina, en þó var
ekki kalt. Ágætt gönguveður,
svo hann ákvað að skilja bílinn
eftir heima og ganga þennan
spöl til kaffistofunnar á horn-
inu beint á móti skrifstofunni.
Ferskt morgunloftið hafði svo
góð áhrif á hann, að hann var
kominn í besta skap, þcgar hann
tók í hurðina á kaffistofunni og
ætlaði að ganga inn. Hún var
læst. Lokuð. Geir leit á arm-
bandsúrið sitt. Komið var langt
fram yfir opnunartíma. Hvað
hafði komið fyrir kellingarálft-
ina, sem alltaf hafði verið þess
albúin að snúast t kringum
hvern þann, sem rak nefið inn
um dyrnar. Geir langaði mest
að blóta öllu i sand og ösku,
en þar sem þetta er mesti ró-
semdarmaður, stillti hann sig og''
leitaði þess í stað uppi aðrar
kaffístofur. En þar var hið sama
uppi á teningnum. Allar þessar
kellingar og ungu stúlkur, sem
aldrei virtust þreytast á að bera
kaffí og með því í hvern sem var,
virtust hafa gufað upp. Lokst
gafst Geir alveg upp og ákvað
að láta sér nægja kaffið úr vél-
inni á skrifstofunni. Þegar
þangað kom, þótti honum með
ólíkindum hljótt. Hann sá
hvergi símastúlkuna, ekki skrif-
stofustúlkurnar, og ekki sá hann
heldur einkaritara sinn. Þarna
var enginn nema gjaldkerinn,
piltur nýráðinn til þess starfs,
heldur væskilslegur óg ólíklegur
til að koma sér áfram. Trúlega
góður til síns brúks eigi að síð-
ur, þótt ekki kynni hann á kaffi-
vélina fremur'en Geir sjálfur,
svo á skrifstofunni var heldur
ekkert kaffi að hafa.
Geir gekk þungur á brún inn
á einkakontór sinn. Þar var allt
eins og venja var - I röð og
reglu - og Geir fylltist sama ákaf-
anum og á hverjum morgni,
þegar hann gekk ótrauður til
starfa. Dagurinn þessi yrði
áreiðanlega góður til gróða,' og
hann næstum sá seðlabúntin fyr-
ir sér, þar sem þau hrönnuðust
upp hjá gjal ranum. Þetta
var óvenju g r rukkari þessi
stúlka, sem nann réði fyrir
nokkru. Sénnilega var það bara
gott að hafa kvenmann við að
rukka.
Allt í einu mundi Geir eftir
því, að hann þurfti að hringja
í bankann vegna yfirfærslu.
Hann greip símann, en ekkert
gerðist. Engin rödd, sem
spurði: Hvað var það fyrir for-
stjórann? Geir vissi ekki, hvað-
an á hann stóð veðrið, rauk þó
upp úr stqlnum og æddi fram
að skiptiborðinu, snerist þar á
hæl og tá í nokkra hringi, sló
á alla takka og sneri öllum skíf-
um, en ckkert kom að haldi.
Geir sá enga leið aðra cn hlaupa
í bankann. Hann hentist af
stað, en í bankanum tók ekki
betra við. Þar var slíkt öng-
þveiti, að lá við neyðarástandi.
Óskipuleg biðröð náði langt út
á götu, og inni I afgreiðslusaln-
um var örtröð eins og á sveita-
balli, þar sem hver keppist við
að troða sér fram fyrir annan.
Bak við afgreiðsluborðið hring-
snerust nokkrir hlægilega úfnir
og kófsveittir karlar og voru sýni-
lega I mestu vandræðum með
sjálfa sig og kúnnana.
Geir beið nokkra stund, en
gafst svo upp, enda orðinn sár-
soltinn, hugsaði með sér, að
hann yrði að reyna að hringja
í bankann seinna um daginn,
leitaði uppi matsölustað og ætl-
aði að seðja þar sárasta sultinn.
En það virtist þá vera jafnfjar-
lægt takmark og að fá afgreiðslu
í bankanum. Bak við skenki-
borðið stóð einn kokkur, sem
svitinn bogaði af, en framan við'
borðið þjappaðist saman hópur
manna, sem eins var ástatt fyrir
og Geir. Geir ákvað að þrauka
en þegar röðin var loks komin
að honum, var honum orðið svo
ómótt I troðningnum, að hann
hafði tnisst alla matarlyst. Hann
hristi höfuðið, þegar kokkurinn
spurði, hvað það væri fyrir hann,
snerist á hæli og gekk út.
Það var komið fram yfír há-
ÆTLAR N
NIÐUR VI
Eins og kunnugt er af fréttum
hafa íslenskar konur verið hvatt-
ar til þess að leggja niður vinnu
24. október næstkomandt til
þess að sýna fram á, hve mikil-
vcegu hlutverki þœr gegna t ísl-
ensku atvinnulífi. Tillaga þessa
'efnis kom fyrst fram á ráðstefnu
láglaunakvenna, sem haldin var
í Reykjavík á útmánuðum í vet-
ur. Tillagan var samþykkt þar
og etnnig á kvennaráðstefnunni
á Hótel Loftleiðum, sem haldin
var dagana 20. og 21. júnt í
sumar. Þar var skiþuð nefnd
til að annast undirbúning að-
gerðanna, og leitaði hún sam-
starfs við fjölda félagasamtaka,
sem tilnefndu fulltrúa á fund,
sem haldinn var í Reykjavík í
seþtember. Þar var skipuð fram-
kvæmdanefnd um vinnustöðvun
kvenna 24. október nœstkom-
andi og hefur hún starfað af
krafti síðan. Enn er þó með
öllu óljóst, hve almenn þátttaka
kvenna t vinnustöðvuninni verð-
ur, en Vikan leitaði til fjögra
valinkunnra kvenna og lagði
fyrir þcer spurninguna: Ætlar
þú að leggja niður vinnu 24.
október næstkomandi? Svör
þeirra fara hér á eftir.
14 VIKAN 41. TBL.