Vikan - 09.10.1975, Blaðsíða 27

ur. En alla ævi hef ég saknaö rök-
ræðu um trúarleg efni — rökræðu
en ekki deilna.
— Á sinum tima beittir þú þér
gegn þvi, að bandarikjamönnum
yrði veitt aðstaða til að hafa her-
stöðvar hérlendis. Hefur afstaða
þin i þvi máli breyst eitthvaö?
r — I sjálfu sér hefur hún ekki
breyst. í uppháfi mótaðist viðhorf
mitt I þvi máli af þvi, að mér óaöi
viö þeirri þróun, sem þá var að
hefjast. 1 kjölfar nýafstaðinnar
styrjaldar fylgdi allsherjar her-
væðing og skipting veraldarinnar
I tvær blokkir, gráar fyrir járnum
og eldspúandi báðar. Ég gat ekki
séð þá, að þetta gæti leitt til ann-
ars en þess, sem orðiö er. Ef ekki
á að stefna I beinan og augljósan
voða, veröur mannkyniö að reyna
að draga úr þessu og binda endi á
vfgbúnaöarkapphlaupið. Það er
okkar eina von. Hins ber einnig að
geta, að þegar Atlantshafsbanda-
lagið var orðiö staðreynd og viö
orðnir meðlimir I þvi, hlaut hver
maður að skoða málavexti að
nýju. Þegar málum var svo kom-
ið, þýddi ekki að loka augum fyrir
þvi. Ég hef ekki trú á þvi, að það
sé neinum að gagni, að eitt og eitt
riki gangi úr Atlantshafsbanda-
laginu úr þvi það er til á annað
borð. Vel getur það verið, aö
Atlantshafsbandalagið hafi haml-
að gegn útþenslu rússa I Evrópu
eins og margir halda fram — slikt
er ætið erfitt að meta eftir á — en
mér er þaö dálitið til efs. Að
minnsta kosti er það staöreynd,
að siöan Atlantshafsbandalagiö
var stofnað hafa r.ússar eflst
hernaðarlega til mikilla muna,
þeir eru hlutfallslega stórum
sterkari nú en þá, og kommún-
ismanum I heiminum hefur auk-
ist ásmegin, svo að ekki hefur þaö
enst til að sporna við útbreiöslu
hans, og hafi þaö verið hið eina
rétta að bregðast við kommún-
ismanum á þennan hátt, er ég
hræddur um þaö hafi verið heldur
seint séð. En kannski var tilslök-
unarstefna óraunsæ á dögum
kalda striðsins. Og kannski er hún
óraunsæ nú. En sé svo, þá sé ég
ekki margar útgöngudyr undan
þeim háska, sem yfir mannkyni
vofir á kjarnorkuöid.
— Getur kristni og kommún-
ismi ekki farið saman?
— Nei, þau geta ekki fariö sam-
an nema að vissu marki, vegna
þess að kommúnismi eins og hann
hefur þróast er að minu viti trú-
arbrögð og einhver þau trúar-
brögð, sem hvað minnst um-
burðarlyndi hafa af þeim, sem ég
þekki, og svo alger eru þau i kröf-
um til sinna játenda, að þau þola
ekki neina samkeppni og lita á
kirstna kirkju sem versta óvin
sinn. Hitt er svo annað mál, að
mörg þjóðfélagsleg viðhorf
kommúnismans geta samrýmst
kristnum dómi, enda hefur það
sýnt sig, aö kristnir menn og
kommúnistar geta viö tima-
bundnar aðstæður unnið saman
að lausn félagslegra vandamála.
— Að lokum ein spurning:
Myndirðu vplja þér annað starfs-
svið en innan guðfræðinnar, ef þú
ættir þess kost að velja á nýjan
leik?
— Það 'myndi ég áreiðanlega
ekki gera. Ég get ekki hugsaö
mér neitt svið, sem veitti mér
meiri fullnægju en guðfræði og
prestskapur. Klerkdómur veitir
kristnum manni gleðilega að-
stöðu til að boða það, sem honum
er helgast og dýrmætast, og hon-
um fylgir umgengni við fólk sem
er mjög krefjandi, en veitir um
leið mikið. Enga fræðigrein hef ég
komið auga á allt mitt lif, sem
gæti veriö meira spennandi en
guðfræðin, vegna þess hve geysi-
lega viðtæk hún er, hún veitir ó-
endalega möguleika og útsýn til
allra átta — er þrotlaus glima við
allt hiö stærsta, sem til er.
Trói.
BIBLÍAN
„TITRANDI MEÐ TÓMA HÖND... “
BIBLÍAN, hið ritaða orð, hefur sama markmið
og hin upphaflega, munnlega boðun fagnaðar-
erindisins.
BIBLÍAN er rituð og fram borin til þess að
vekja trú á Jesúm sem frelsara.
BIBLÍAN vill leiða menn til lifandi trúar (Jóh.
20,30-31).
Þess vegna krefst hún þess að vera lesin, og
tekin alvarlega, meðtekin, og borin áfram frá
manni til manns. „Gleðifréttir þola enga bið“.
BIBLÍAN fæst nú í tveim útgáfum (stærðum)
og í fjölbreyttu bandi og á verði við allra hæfi.
Útsölustaðir: Bókaverzlanir um land allt, kristi-
legu félögin og
HIÐ ISL. BIBLÍUFÉLAG
(§uöbranöj5j5to{u
Hallgrímskirkju Reykjavík
sími 17805 opið 3—5 e.h.
41. TBL. VIKAN 27