Vikan - 09.10.1975, Side 26

Bii
bættismenn kirkjunnar taki þátt I
stjórnmálabaráttu?
— Kristnir menn hljóta a6 hafa
sinar skoöanir á þjóöfélagsmál-
um og taka þátt i þeim. Kannski
er ekki endilega nauösynlegt, aö
prestar taki mjög virkan þátt I á-
tökum i landsmálum, en rödd
kirkjunnar á aö heyrast i almenn-
um landsmálum og áhrifa hennar
á aö gæta á þeim sviöum. Slikt er
mikil nauösyn, bæöi fyrir kirkj-
una i þrengri merkingu, og fyrir
mannfélagiö.
— En hvert er álit þitt á þeirri
skoöun, sem komiö hefur fram,
aö aöskilja beri riki og kirkju?
— Þessi spurning er ákaflega
viötæk, og um þetta atriöi eru dá-
litiö skiptar skoöanir meöal krist-
inna manna. Ot af fyrir sig er þaö
ekkert álitamál, aö kirkjan á aö
vera frjáls — og okkar kirkja nýt-
ur véruleg's sjálfstæöis,. Tengsl
rikis og kirkju hérlendis eru ef til
vill aö sumu leyti hemlar á starf-
semi kirkjunnar, en aö ööru leyti
eru þau stuöningur viö starf
hennar. Þar fyrir eru margir
kristnir menn þeirrar skoöunar,
aö slik tengsl rikis og kirkju séu
ekki eölileg, og kirkjan heföi á-
vinning af þvi, aö þeim yröi hagað
öðruvisi, eða þau yrðu rofin meö
öllu. Eigi aö síöur eru þau söguleg
staðreynd og þeim yröi töluvert
erfitt aö rifta, auk þess sem ó-
æskilegt væri að gera það meö
skjótum hætti. Aö þvi þyrfti mik-
inn undirbúning og langan aö-
draganda, ef vel ætti aö takast.
— Væri ekki sú hætta fyrir
hendi, ef tengsl rikis og kirkju
yrÖu rofin, að einhverjir aðilar
aðrir en rikið næðu þeim tökum á
henni, aö hún yröi jafnvel ófrjáls-
ari en með þvi sambandi, sem nú
er milli ríkis og kirkju?
— Allt er hugsanlegt.
— Tekur þjóðkirkjan einhverja
afstöðu til, eða leggur hún ein-
hvern dóm á starfsemi sértrúar-
flokka?
— Sértrúarflokkar verða vita-
skuld ekki til, nema vegna þess aö
milli þeirra og þjóökirkjunnar er
ágreiningur um einhver atriði —
fólk gengur ekki úr þjóðkirkjunni
og i aöra flokka sé ekki um slikan
ágreining að ræöa. Þessi ágrein-
ingur er aö sjálfsögöu misjafn-
lega alvarlegs eölis, en alltaf ein-
hver. Annars væru sértrúarsöfn-
uðir ekki til. Þegar slik ágrein-
ingsefni koma upp og söfnuöur
verður til, veröur kirkjan annaö
hvort aö endurskoöa afstööu slna
og fallast á viöhorf safnaðarins og
eyöa þannig ágreiningnum, eöa
halda fast viö sina kenningu. A
sama hátt veröur hver einstakl-
ingur aö gera það upp viö sig,
hvort kenning þjóökirkjunnar sé
rétt. Komist maöur aö þeirri niö-
urstööu, aö þjóökirkjan hafi rangt
fyrir sér I einhverju efni, hlýtur
samviska hans aö segja honum aö
vera þar ekki lengur.
— Þykir þér nóg af trúarlegri
umræðu á tslandi?
— Nei, þaö finnst mér alls ekki.
A hinn bóginn er þaö þvi miöur
svo, aö umræöur um trúmál leiö-
ast oft I þær áttir, aö verr er fariö
en heima setið. Einhvern veginn
hefur sú árátta legið I landi, aö I
umræðum um trúmál skiptast
menn fyrirfram I flokka og veröa
aö koma öllu undir sama merki.
Aö sllkri umræöu — þegar ekki er
leitast viö aö skýra og auövelda
skilning — er mjög lltill ávinning-
26 VIKAN 41. TBL.