Vikan - 24.03.1977, Blaðsíða 2

VIÐTAL VIÐ LISTAMANNINN STEINGRÍM SIGURÐS 5
Vikan
12. tbl. 39. árg. 24. mars 1977
Verð kr. 350
GREINAR:______
54 Maria eignaðist þríbura — tvo
hvíta og einn brúnan.
VIÐTÖL:____________________
2 Lífið er ekkert annað en
styrjöld. Viðtal við listamann-
inn Steingrím Sigurðsson.
14 „Þess bera menn sár.” Rætt
við Hannes Þórarinsson lækni
á kynsjúkdómadeild Heilsu-
vemdarstöðvarinnar.
SÖGUR:
18 Eyja dr. Moreaus. 8. hluti framhaldssögu eftir H. G. Wells.
38 Hættulegur grunur. Fimmti hiuti framhaldssögu eftir Zoe Cass.
44 Peningur upp á rönd. Smásaga eftir Einar Loga Einarsson.
FASTIR ÞÆTTIR:
7 Poppfræðiritið: Cat Stevens.
9 í næstu Viku.
10 Póstur.
12 Nýr þáttur um kvikmyndir: Á spólunum.
17 1 eldhúskróknum.
23 Heilabrot Vikunnar.
25 My ndasögublaðið.
35 Tækni fyrir alla.
36 Á fleygiferð: Mazda 323.
40 Stjörnuspá.
42 Hadda fer í búðir.
48 Mig dreymdi.
49 Matreiðslubók Vikunnar.
ÝMISLEGT:
52 Hengirúm fyrir ungbamið.
Lífið er ekkert a
Endur fyrir löngu gaus myndarlegur
hver uppi á brekku fyrir ofan
aðalbyggðina í Hveragerði, og menn
byggðu kaffistofu skammt frá handa
ferðamönnum, sem komu að sjá
hverinn. Af hvernum er nú ekki
annað eftir en kulnaður stólpi, en í
kaffistofunni góðu, Hlíðarhaga, er
ennþá gosið öðru hverju. Þar býr nú
Steingrímur Sigurðsson ásamt
fjölskyldu, og þaðan gerir hann
útrásir til Selfoss, þar sem hann
hefur vinnustofu, og vitt um landið
til þess að mála og halda sýningar.
Steingrímur er umdeildur, enda
bindur hann ekki bagga sina sömu
hnútum og samferðamenn.
ulaði og reynir að ryðja svo til í
galleríinu, að við getum tyllt okkur
niður.
Ég hlýt að játa, að ég er ekki
fjarska kunnug vinnustofum list-
málara, en ég er þó handviss um, að
vinnustofa Steingríms er ekkert
venjuleg. Tökum til dæmis inn-
ganginn í það allra helgasta. Dyra-
umbúnaður þar þjónaði eitt sinn
sem botn i hjónarúmi, og hurðin var
einmitt gaflinn. Húsgögn eru ekki
mörg inni, en eiga sér sína sögu.
Stólarnir eru úr búi föður hans,
Sigurðar skólameistara, og upp við
vegg stendur myndarlegur skápur,
sem mun vera úr eldhúsinnréttingu,
sem eitt sinn prýddi heimili Thors
Jensen. Ég fæ mér sæti á bekk
innan um bækur og blöð, liti og
pensla, málningartuskur og segul-
bandstæki, epli og spægipylsu, það
síðasttalda leifar af hádegismatnum
þennan daginn.
— Ég er óskaplega hamingju-
Suma þarf að dekstra til að fá við
þá viðtal. Sumir þurfa langan um-
hugsunarfrest og undirbúning.
Ekki Steingrimur Sigurðsson.
Ég hringdi til Hveragerðis og bað
senda eftir Steingrimi, því enginn er
síminn á núverandi heimili hans. Ég
sagðist vera að hugsa um að líta til
hans og hafa ljósmyndara með mér.
— Já gjörðu svo vel, og verið þið
velkomin. Ég verð i galleriinu minu
hér á Selfossi. Ég skal eiga til nóg
kaffi. Hvenær komið þið?
Við ókum Hellisheiði í rigningar-
sudda og fundum fljótlega galleríið
að Austurvegi 33 á Selfossi
samkvæmt tilvisan Steingrims.
Jeppinn X 1235 stóð fyrir utan.
Kjallaradyrnar stóðu opnar. Við
runnum á óm af samræðum.
Steingrimur hafði fengið góða
gesti, kunningja frá Stokkseyri, þar
sem hann bjó um nokkurt skeið og
festi sérstakt yndi. Roðgúll berst
oft i tal hjá Steingrími. Við þann
Hann Jón Jón er alltaf að lcnda i
einhverju, sagði Steingrimur okkur,
og hann hafði varla sleppt orðinu,
þegar Jón kom heim úr skólanum,
holdvotur frá hvirfli til ilja. hafði
ætlað að stytta sér leið yfir ána, en
lent á bólakaf í hyl.
stað batt hann miklar vonir, sem
því miður brugðust honum.
Hann hefur oft staðið i stríði um
ævina, en uppgjöf er honum alltaf
jafn fjarri skapi, á hverju sem
gengur. „Eigi skal gráta Björn
bónda, heldur safna liði,” segir
hann, þegar mest gengur á. Um
þessar mundir er sæmiieg kyrrð um
Steingrím, hann unir sér ákaflega
vel i Hveragerði og nágrenni og
vinnur eins og forkur.
Við knýjum dyra, og Steingrimur
tekur okkur opnum örmum, býður
upp á kaffi í krús og koníakssúkk-
Lady Lacy 2. er bráðfalleg og
fjörug, enda alin á beinasagi og
vatni, sem Steingrímur segir það
besta fyrir hunda.