Vikan - 24.03.1977, Blaðsíða 46

heyrði ég, að kom frá honum, án
þess að hann liti upp, eða opnaði
munninn:
„Skelfing œtlar þessi föstudagur
að vera lengi að líða. Ég hlakka svo
óskaplega til helgarinnar, þegar við
Beta förum upp í sumarbústað, en
um það má auðvitað enginn vita.”
Svo leit forstjórinn upp.
,,Ég þarf að fara til Akureyrar
yfir helgina í viðskiptaerindum, og
fer því kannski fljótt af skrifstof-
unni í dag. Hún Beta er búin að fá
frí eftir hádegið, svo þú verður að
halda þessu gangandi í dag. Hér eru
nokkur verkefni, sem ég ætla að
biðja þig um að ljúka, svo þau verði
tilbúin á mánudaginn.”
Hann rétti mér skjalabunka. Þá
laust niður í kollinn á mér þeirri
sniðugustu hugmynd, sem ég hafði
nokkum tíma fengið. Um leið og ég
stóð upp, sagði ég:
„Til Akureyrar? Nú, ég hélt, að
þið Beta ætluðuð að eyða helginni
upp í sumarbústað? Ég ætlaði bara
að óska ykkur góðrar skemmtun-
ar.”
Ef öðru vísi hefði staðið á, hefði
ég skellt upp úr, vegna svipsins,
sem kom á andlit forstjórans. Það
var eins og ég hefði slegið hann utan
undir með blautri tusku, svo mjög
kom þetta flatt upp á hann. Þegar
ég gerði mig líklegan til að fara,
kom hann upp um sig með því að
spyrja:
„Hver hefur sagt þér þetta?”
Ég reyndi að sýnast kæruleysis-
legur.
„O, við skulum gleyma þessu.
Ég skal ekki minnast á þetta við
nokkurn mann og allra sist konuna
þína.” (
Með það gekk ég út, en
forstjórinn sat eftir þrumulostinn.
Það hafa sennilega ekki verið liðnar
nema tíu mínútur, þegar forstjórinn
kallaði Betu inn til sín. Það var
ekkert óvanalegt, því ásamt öðmm
störfum var hún einkaritari hans.
En ég brosti með sjálfum mér. Ég
þóttist viss um, að erindi forstjór-
ans í þetta sinn væri ekki að fá Betu
til að skrifa bréf. Hún kom fljótlega
út aftur, og mér sýndist hún hafa
roðnað i andliti. Hún gaut augunum
sem snöggvast flóttalega til min, en
ég lét sem ekkert væri og hélt áfram
að vinna. Svo koma að því, sem ég
hafði búist við. Forstjórinn kaliaði
mig aftur inn til sín.
Þegar ég hafði sest, néri hann
saman höndunum, eins og hann
væri ekki viss um, hvemig hann
ætti að koma orðum að því, sem
hann ætlaði að segja.
„Eh, — hérna. Eh. — Ég veit
ekki, hvemig þú hefur fengið
vitneskju um fyrirhugað helgar-
ævintýri, en, eh, — þú skilur, að,
eh, — það væri mjög óæskilegt, ef
það færi lengra. Það má ekki
vitnast.”
„Auðvitað ekki,” svaraði ég eins
rólega og ég gat.
„Bara að hann viti ekki um utan-
landsferðina.” Ég sá, að forstjórinn
hreyfði ekki varimar, svo þessi
siðasta setning hlaut að vera
hugsanir hans. Ég gerðist því
djarfur og spurði:
„Og utanlandsferðin? Hún má
auðvitað ekki vitnast heldur?
Það var eins og forstjórinn hefði
heyrt kveðinn upp sinn eigin
dauðadóm, með því verður svipnum
ó andliti hans best lýst. Svo
harðnaði hann, og hann vtu-ð hugsi.
„Best að gera gott úr þessu,”
hugsaði hann, og ég heyrði það,
eins og hann hefði talað þessi orð.
Svo sagði hann:
„Ég átti nú annars annað erindi
við þig. Það er eitt, sem mér hefur
dottið í hug. Hjörleifur er nú orðinn
gamall og fer að hætta. Hvernig
litist þér á að taka við gjaldkera-
störfum hérna hjá okkur? Þetta er
mjög ábyrgðarmikið starf, og
launin eru heldur ekki skorin við
nögl.”
Ég vissi, að Hjörleifur hafði mjög
góðar tekjur, svo góðar, að ég yrði
miklu meira en ánægður með þær.
. ekki of lítill,
ekki of stór
Hinn vinsæli
fjölskyldubill frá MAZDA.
Þetta er bíllinn, sem fólk velur í dag,
nákvæm/ega rétta stærðin. . . ekki of lítill, ekki of stór.
MAZDA 818 er fáanlegur 4 dyra,
2 dyra coupé og 4 dyra station.
BILABORG HF. Borgartúni 29 s/mi 22680
Komið, skrifið eða hringið og
fáið nánari upplýsingar. MAZDA . . . mest seldi
japanski bíllinn á íslandi í dag.
46 VIKAN 12. TBL.