Vikan - 24.03.1977, Blaðsíða 40

STJÖRMJSPÁ
llnilurinn 2l.mars 20.aipril Nauiirt 2l.»príl 2l.mai
T\íhurarnir 22.mai 2l.júni
Farðu ekki að ráðum
þeirra, sem kynnu að
reyna að fá þig til
þess að breyta um
lífsstarf og segja þér
að auður og metorð
biði þín á .þðrum
vettvangi.
Þú færð nýtt verk-
efni til úrlausnar í
vikunni. Það gæti
leitt til þess að þú
eignast nýtt áhuga-
mál. Konur ættu að
varast allt óhóf og
gæta fjármunanna
vel.
Einhver afturkippur
er á velgengni þinni,
en þú berð að mestu
leyti sjálfur ábyrgð á
þessum auðnuhvörf-
um og erfiðleikum.
Trúðu ekki öðrum
alltof vel. Heillatala
4.
Rr;\hhinn 22.júni 2.Vjúli
Laugardagurinn er
langbesti dagur vik-
unnar. Þú færð
skemmtilega hug-
mynd, sem þú ættir
að flýta þér að fram-
kvæma. Þú verður
samt að temja þér
meiri sparsemi í
framtíðinni.
Framkvæmdir þínar,
sem þú hélst að yrðu
gróðavegur renna út
i sandinn. Veldu þér
trúnaðarmann, sem
þú treystir og hefur
áhuga á málinu og þá
gæti árangur náðst.
Stcingcilin 22.dcs. 20.jan.
Þú átt einhverja erf-
iðleika í vændum. Þú
skalt leita til vina
þinna um aðstoð og
uppörvun, en þú
sigrar þó aðeins með
því að bergja á eigin
orkulindum. Vertu
varkár.
I.jóniri 24.júIí 24. áj»úM
Þú átt talsverða vel-
gengni komna undir
manni sem er viðrið-
inn stjórnmál eða
mikinn lærdóm.
Gættu þess að spilla
ekki sambandi þinu
við þennan mann
með ónærgætni.
SporAdrckinn 24.»kl. 2.4.nó\.
Vertu ekki of kröfu-
harður viðþann, sem
þér þykir vænst um.
Þú átt eftir að ganga
í gegnum miklar eld-
raunir áður en þú
nærð marki þínu.
Heillalitur þinn er
blágrænt.
\alnshcrinn 2l.jan. l'J.fchr.
Vertu á verði gegn
falsvinum og ráð-
gjöfum sem bera ekki
hag þinn fyrir
brjósti. Ef þú gætir
ekki ýtrustu varúð-
ar, áttu það á hættu
að lenda í slæmum
félagsskap.
Verkefni sem þú
vinnur að gefur ekki
eins mikið í aðra
hönd og þú hafðir
gert ráð fyrir. Aftur
á móti hefur þetta
mjög þroskandi og
góð áhrif á þig
andlega.
H»l<ni;iAurinn 24.n»\. 21.dcs.
Gættu þín á auð-
fengnum gróða, því
að hann getur hæg-
lega orðið þér fjötur
um fót. Þú verður að
temja þér meiri
sjálfsaga, því annars
sóarðu öllu sem þú
átt.
Fiskarnir 20.fchr. 20.mars
Þú ert fremur illa
fyrir kallaður og
þreyttur. Vertu ekki
of strangur við sjálf-
an þig, þú ert engin
vél. Ættingi þinn
gerir þér tilboð, sem
þú ættir helst að
taka.
suðuðu þarna í hitasvækjunni og úr
fjarlægðbarstómurfrágeitarbjöllu.
Ég sat með hendurnar í kjöltu
mér og Michael lagði höndina á
þær. Ég fann, að hann leit rann-
sakandi á mig og var sjálfsagt að
velta því fyrir sér hvaða áhrif það
hefði á mig að vera stödd þarna ein
með honum. Líklega var ekki
nokkur mannleg vera innan milu
fjarlægðar.
Það fór hrollur um mig. Ég steig
út úr bílnum og spurði: „Finnst þér
ekki forgarðurinn yndislegur? Og
sjáðu, þarna er meira að segja
andarpollur, en því miður er ekkert
vatn í honum.”
„Einhvers staðar hlýtur að vera
brunnur,” sagði hann. „öll þessi
sveitabýli eru sjálfum sér nóg um
vatnsforða, en hversu vatnið er
mikið er undir hælinn lagt.”
Hann gekk yfir í hinn enda
garðsins, ýtti þar runna til hliðar og
i ljós kom lágur veggur, sem ég
hafði ekki tekið eftir fyrr. Undir
tréloki sáum við þverslá úr járni og í
hana var fest reipi með vatnsfötu á
endanum. Engin vinda var sjáanleg
og ég furðaði mig á því.
„Ég skil þetta ekki,” sagði ég.
„Það eru tvö baðherbergi og eitt
eldhús i húsinu, svo að ég hélt að
það hlyti einnig að vera vatnslögn.”
„Kannski að svo sé lika,” sagði
Michael, „nema að kranarnir hafi
verið settir upp fyrst. Skrúfaðirðu
frá þeim?”
Ég hristi höfuðið. „Ég staldraði
svo stutt við.”
„Stundum er drykkjarvatn tekið
á einum stað, en vatn til þvotta á
öðrum. Það gerir minna til, þótt það
sé ögn saltamengað. Hins vegar
stendur húsið það langt frá sjó, að
ég hélt að um þetta þyrfti ekki að
hugsa. Auk þess er vatnið hér á
Gozo yfirleitt heilnæmt.”
Við litum bæði ofan í brunninn og
ég lét stein detta í hann. Það leið
drykklöng stund, áður en við
heyrðum skvamp.
Michael lét trélokið aftur á og
sagði glaðlega: „Þú hefur þá vatn,
hvað sem öðru liður. En þú hefur
vonandi ekki hugsað þér að bua
hér? Þetta er allt of afskekkt. Ég
myndi hafa áhyggjur vegna þín.”
Við litum hvort á annað og ég
sagði hvasst: „Það er einum of
seint fyrir þig að fara að hafa
áhyggjur út af mér.”
Ég leit á traustar útidyrnar og
allt í einu tók ég ákvörðun.
Peningar mínir voru nær á þrotum
og það var of dýrt fyrir mig að búa á
hóteli. Ég ætlaði að flytja þarna á
bóndabýlið. Á bak við þessar
rammgerðu dyr yrði ég algjörlega
örugg um mig.
Aftur varð mér hugsað til fyrstu
heimsóknar minnar í húsið, og
mótorhjólsins og byssunnar. Senni-
lega var riffillinn í eigu einhvers
bónda á fuglaveiðum. Kannski
hafði hann komið þarna við fyrir
forvitnissakir, eða hann hafði verið
að fá sér fáeinar ólífur. Myndin eftir
Modigliani var hið eina, sem var
þess virði að stela, ef þetta var þá
ekki eftirlíking.
Af einhverri ástæðu vonaði ég að
ef Michael færi upp á loft, myndi
hann ekki rekast á myndina.
Kannski gæti ég líka aftrað honum
frá þvi að fara þangað upp. Þegar á
allt var litið, var þetta mitt hús og
mér í sjálfsvald sett hvað af því ég
sýndi honum.
Þegar ég opnaði dymar spurði ég
sjálfa mig hvers vegna ég væri
eiginlega að fárast yfir því þótt
Michael eða einhver annar sæi
myndina. Eitt var ég viss um, ef
myndin hafði verið í eigu föður
míns, þó hafði hann komist yfir
hana ó heiðarlegan hátt.
Þegar við vorum komin inn fyrir
gaf Michael frá sér blísturshljóð af
aðdáun. „Honum hefur svei mér
tekist að gera þetta að vistlegum
stað,” sagði hann.
Ég kinkaði kolli og fékk kökk í
hálsinn, en um leið fann ég til
stolts. Það var yndislegt að geta
sýnt húsið manni, sem virkilega bar
skynbragð á, hvað hafði verið gert
fyrir það. í einmanaleika mínum
þetta ár, sem liðið var síðan Michael
sleit trúlofun okkar, hafði ég gleymt
því hversu notalegt það er að deila
gleði sinni með annarri manneskju.
Ég sneri mér við og leit á
skrifborð föður míns. Þar var allt í
röð og reglu. En allt í einu skynjaði
ég, að einhver breyting hafði orðið á
og mér rann kalt vatn milli skinns
og hörunds. Þarna á veggnum fyrir
ofan skrifborðið hékk málverkið
eftir Modigliani.
Hvernig hafði nokkur maður
getað komist inn í húsið?” Var
einhver annar með lykil að því?”
Mér varð hugsað til þess, hvort
málverkið hefði venjulega hangið ó
þessum stað. Það virtist mjög
sennilegt. Faðir minn hafði áreið-
anlega haft ánægju af þvi að skotra
augunum á það, er hann sat við
skrifborðið.
Mikið er þetta athyglisverð
mynd,” sagði Michael, en ég stóð
þarna líkt og negld við gólfið. Hann
gekk nær og bætti síðan við:
„Þetta er eftirlíking, en ekki eftir-
prentun. Mig skal ekki undra, þótt
þér hafi verið starsýnt á það. Þetta
er það góð mynd.” Hann sneri sér
að mér og sagði hægt: „Ja, ég geri
fastlega ráð fyrir að þetta sé
eftirlíking?”
„Auðvitað er þetta eftirliking, ”
sagði ég og hló við. „Þú veist, að
faðir minn hefði aldrei haft efni á að
eignast mynd eftir Modigliani.”
Michael gekk þrjú skref til hægri,
40 VIKAN 12. TBL.