Vikan - 24.03.1977, Blaðsíða 43

mig.Alexa, farðu ekki út á þetta
bóndabýli.”
„Jú, ég er búin að gera það upp
við mig,” sagði ég, ,,því meira sem
fólk reynir að telja mig ofan af því,
þeim mun ákveðnari verð ég."
Hvorugt okkar kœrði sig um að
rífast og við fórum þess vegna yfir í
aðra sálma.
,,Á morgun ætla ég að fara ásamt
Rapa lögregluforingja og skoða
Francine,” sagði ég og bætti við til
útskýringar, ,,bát föður míns.”
Randal virtist þekkja nafnið, því að
hann kinkaði kolli.
,,Og síðdegis,” sagði ég, ,,er mér
boðið í te heim til föður þíns.”
Stilling hans virtist nú á þrotum.
,,Æ, láttu nú ekki flækja þig í
einhverja vitleysu,” sagði hann.
,,Ég er einungis að fara í teboð,”
svaraði ég undrandi. ..Kallarðu það
að láta flækja sig í eitthvað? Og þá
hvað?”
Hann starði hugsi fram fyrir sig
og átti greinilega fullt í fangi með að
halda aftur af tilfinningum sínum.
Þvi næst varð honum litið yfir
öxlina á mér og þegar ég leit við, sá
ég að hann var að horfa á hr. Stark.
Ferð min ásamt Michael hafði
orðið til þess, að ég var algjörlega
búin að gleyma hinu undarlega
næturrölti Starks.
„Komstu að einhverju varðandi
lykilinn?” spurði ég.
„Nei, þeir voru allir á sínum stað
i móttökunni, þannig að hann
hlýtur að vera með sinn eiginn, en
hvernig hann hefur komist yfir
hann, er mér ómögulegt að skilja.”
„Hefurðu hugsað þér að gera
eitthvað í málinu?”
„Ég veit svo sem ekki hvað það
aetti að vera, nema hvað ég ætla að
hafa nánar gætur á honum. Það
geturðu verið viss um.”
„Ég er að furða mig á því, hvert
hann hefur farið í gærkvöldi.”
„Eins ég,” svaraði Randal hugsi.
Ég bældi niður geispa og sagði:
.,Þú skalt ekki reiða þig á svefnleysi
mitt í nótt. Ég kem til með að sofa
eins og steinn.”
Við stóðum upp samtimis. „Ekki
heimsækja föður minn,” sagði
hann. „Haltu kyrru fyrir hér á
hótelinu. Ef fer að rigna verður
vegurinn heim að bóndabýlinu ein
forareðja. Er nokkur sími þar?”
„Nei.”
Hann hristi höfuðið örvænting-
arfullur, en sagði ekkert fleira.
Er ég kom upp á herbergi gekk ég
út á svalirnar til þess að draga enn
einu sinni að mér hið ferska loft.
Þaðan sá ég Stark ganga í áttina til
þorpsins, en ég var of þreytt til þess
að það vekti áhuga minn.
Næsta morgun vaknaði ég
snemma. Innst inni var ég að vona,
að för mín út í bát föður mins myndi
varpa einhverju ljósi á dauða hans.
Samt vissi ég með sjólfri mér, að
sennilega yrði ég fyrir vonbrigðum.
Ég snaraði mér fram úr rúminu,
sótti baðfötin mín og fékk mér
sundsprett fyrir morgunverð. Ég
var alein í lauginni og mér dvaldist
þar lengur en ég hafði ætlað. Þegar
tvenn hjón komu og stungu sér í
laugina, byrjuðu að ærslast og gusa
hvert á annað, fór ég upp úr. Ég
gekk niður að ströndinni og horfði
út yfir sjóinn og hár mitt þornaði í
golunni. Ég var afslöppuð og
reiðubúin að mæta deginum...
Rapa, Francine, Edgar Jarvis.
Svo sneri ég aftur heim á hótel,
tiplaði á heitum klöppunum og
notalega hlýju lagði upp eftir
iljunum.
Er ég var komin til móts við
laugina leit ég upp á svalirnar og sá
þá einhverja hreyfingu inni í
herberginu minu. Ég byrjaði að
hlaupa, en þegar ég kom i
móttökuna var enginn þar á vakt og
ég þaut upp stigann. Ég hefði átt að
kalla á hjálp, en ég var hamstola og
vildi fá einhvern botn í þetta strax.
Ég þreif lykilinn minn úr
vasanum á baðsloppnum og stakk
honum í skrána. Síðan beið ég
andartak og það fór skjólfti um mig
alla. Ef einhver var inni, þá átti
hann enga undankomuleið. Það
langt var yfir á næstu svalir og
enginn nema ofurhugi eða loftfim-
leikamaður kæmist þangað.
Ég sneri lyklinum, en hikaði
síðan andartak. Vissi raunar ekki
við hverju ég mætti búast. Þvi
næst opnaði ég dyrnar upp á gátt
og í herberginu var allt á tjá og
tundri. Það hafði greinilega einhver
verið að leita þar dyrum og
dyngjum.
Ég skildi dyrnar fram á gang eftir
opnar, en hratt síðan upp baðher-
bergisdyrunum og stökk svo aftur á
bak. Þegar ég só að baðherbergið
var mannlaust, skammaðist ég mín
hálft i hvoru fyrir það hversu
hvumpin ég var. Hættuástandið
var liðið hjá, ég kiknaði í
hnjóliðunum og var i þann veginn
að kasta upp. Ég lokaði baðher-
bergisdyrunum og fór út á svalirnar
til þess að fá mér ferskt loft.
Hvað átti ég nú til bragðs að
taka? Ég settist niður og krosslagði
fæturna til þess að stöðva skjálft-
ann. Því næst rann það upp fyrir
mér, að ég hlyti að hafa skilið
ilskóna mína eftir hjá sundlauginni
og ég furðaði mig á þvi, að ég skyldi
hafa getað stiklað á klöppunum án
þess að finna til sársauka.
Framhald í næsta blaði.
FERMINGARGJAFIR
103 Davíðs-sálmur.
Loia þú Drottin. sála mín.
og alt. scm í mér cr. hans heilaga naín ;
loía þú Drottin. sála min.
og glcvm cigi ncinum vclgjörðum hans.
. OG
Sálmabókin
Fást í bókaverslunum og
hjá kristilegu félögunum.
HIÐ ISL. BIBLÍUFÉLAG
<^>itíibranbfiísítofit
Hallgrimskirkja Reykjavik
simi 17805 opiO 3-5 e.h.
12. TBL. VIKAN 43