Vikan - 08.12.1977, Blaðsíða 37

litli drengurinn hafði aldrei fengið
að lifa og var óskírður — skyldi
hann fá að hvíla í vígðri mold?
Jóhanna vissi ekki svar við því.
— Ekki núna, sagði hún stillilega
og hélt höndum stúlkunnar í sínum.
— Þú verður fyrst að sofa og
hvílast. Það er nótt núna, þú verður
að sofa.
Rödd hennar var djúp og róandi.
Hún hvíslaði eins og hún hafði gert,
þegar Ebbu leið illa sem barn og átti
erfitt með svefn. Hún laut yfir hana
og sá, hvemig drœttirnir urðu
mýkri og kyrrð og ró færðist yfir
örmagna stúlkuna. Beiski svefn-
drykkurinn hafði loksins áhrif,
þreytan krafðist réttar síns. Nú
svaf hún. Ef vel gengi, átti hún að
sofa til morguns.
EN sjálf unni Jóhanna sér ekki
hvildar. Hún hlúði vel að Ebbu og
gekk að arninum og setti nokkra
viðarbúta á glæðurnar. Hún sat á
hækjum sér framan við eldinn og
skaraði í með skömngnum. Skinið
frá eldinum féll á hmkkótt,
hugsandi andlit gömlu konunnar.
Ebba svaf núna. Það var vel, hún
þarfnaðist hvíldar. En fyrr eða síðar
myndi hún vakna, og nýr dagur
myndi gera nýjar kröfur.
Það var guðs blessun, að allir
aðrir höfðu um annað að hugsa
núna. Bræðumir tveir og systirin
eða þá mágkonan, áttu hér ekkert
erindi. Jóhanna var þung á brúnina
og horfði fast í eldinn. Hún var ekki
hrifin af Mögdu og enn síður
Sigríði. Berta var mannlegust, en
hún hafði heldur ekkert að segja.
Og hún var svo sem ekki síður
ágjörn en þau hin.
En ennþá vissi ekkert þeirra,
hvað hér hafði gersc þessa nótt.
Magda, sem var afskiptasömust,
hafði talað fyrirlitlega um asna-
skapinn í Ebbu að ferðast komin
svona alveg á steypinn. Kona, sem
var komin átta mánuði á leið, átti
að hafa vit á því að fara vel með sig,
hafði hún sagt hryssingslega, og
maður mátti víst þakka skaparan-
um fyrir, ef þetta endaði ekki með
skelfingu.
Innst inni var Jóhanna henni
sammála. Ebba hafði hagað sér
óskynsamlega. Það hafði líka farið
illa, en sá, sem varð að gjalda þess,
var barnið, sem hún elskaði,
stúlkan, sem hún hafði annast frá
fæðingu.
Jóhanna laut fram og bætti við á
eldinn. Næturloftið var svalt, þó
komið væri fram í júní. Frostnæt-
urnar vom skaðvaldar, og ár hvert
skemmdist gróður jarðar vegna
næturfrosta. Það var illur fyrirboði,
að Mats Mattison skyldi liggja
banaleguna einmitt á þessum
árstíma. Enginn vissi, hvernig
samband hans hafði verið við konur
hans, ekki hvernig honum hafði
ÞETTA ER
SONUR ÞINN
liðið með móður elstu barnanna —
og enn síður, hvernig samband hans
og Jennýar, móður Ebbu hafði
verið. Kannski þurfti hann að svara
til saka fyrir ýmislegt.
VIÐARBÚTUR hmndi inni i
arninum, og Jóhanna hrökk við.
Hún vafði sjalinu þéttar urp sig og
starði inn i dimmt skotið í hinum
enda herbergisins. Síðan leit hún til
stúlkunnar i rúminu, en Ebba sváf
vært og bærði ekki á sér. Og litla
barnið var ekki þarna lengur.
Jóhanna spennti greipar i kjöltu
*ér. Hún hafði tekið það nærri sér
að bera barnið burtu — en hún vildi
það þó frekar en að það væri áfram í
gestahúsinu.
Bara að hún gæti komist að
niðurstöðu um, hvað réttast væri að
gera. Það var ekkert við því að
gera, þó barn fæddist fyrir timann
og fengi ekki að lifa, slíkt kom
iðulega fyrir. En það var erfitt að
sætta sig við, að það skyldi
endilega vera þetta barn, barnið
hennar Ebbu.
Aftur hrökk Jóhanna við og stóð
nú á fætur. Ebba var vöknuð. Hún
birgði andlitið í höndum sér, en
Jóhanna heyrði samt, að hún
kjökraði.
— Kæra barn, tautaði gamla
konan og tók málið með svefn-
meðalinu. — Svona já, svona já...
Fáðu þér að drekka, þú verður að
hvilast vel.
Það var kannski óviturlegt að
gefa henni svona af svefnmeðalinu,
en það var ekki gott að liggja
vakandi og gráta. Jóhanna settist á
rúmstokkinn og strauk i'enni um
vangann, en hún snéri sér undan.
— Lúkas, hvíslaði hún, og tárin
mnnu niður kinnarnar. — 0, elskan
min, hvað hefi ég gert þér? Hvað
get ég gert, hvað á mér að delta í
hug?
— Þú getur gefið honum fleiri
börn. Næsta skiptið gengur allt vel.
— Hann þráði barnið svo heitt,
hvíslaði Ebba lágt. — Hann
dreymdi um son sinn, hann beið
hans — eins og ég gerði. Barnið
skiptir öllu máli fyrir hann. Meira
en ég...
Jóhönnu langaði til að spyrja:
Var það þess vegna, sem þú varst
svona hrædd? En hún þagði.
IISI
áÁeimt'/ið
TOLEDO borðbúnaður
Átta gerðir.
Þýzk gæðavara. Stál með
harðgljáa og 23 karata
gyllingu. Falleg og
nytsöm gjöf. Gott verð. '
Lítið við í verzlun okkar. Gjafaúrvalið hefur aidrei verið failegra.
RAMMAGERÐIN
Hafnarstræti 19
49. TBL. VIKAN 37