Vikan


Vikan - 06.07.1978, Blaðsíða 19

Vikan - 06.07.1978, Blaðsíða 19
HLUTI imu gegnt skrifstofubyggingu Stevens. Á miðvikudagskvöld, þegar einhver braust inn í skrifstofu dr. Stevens var hann ein- mitt að fara á vakt. Hann sá tvo men%- fara inn i húsið. Útidyrnar voru læstar, og þeir opnuðu með lykli. Hann hélt að þeir ynnu þarna.” „Bar hann kennsl á þá?” „Hann beriti á mynd af Angeli.” „Angeli átti að vera með flensu og rúmliggjandi á miðvikudaginn.” „Einmitt.” „Hvað með hinn manmnn?” „Varðmaðurinn sá hann ekki greini- lega.” Símsvari stakk í samband hjá einu af óteljandi rauðu Ijósunum. sem blikkuðu á skiptiborðinu, og snéri sér að Bertelli. „Til þín, varðstjóri. Vegalögreglan í New Jersey.” Bertelli greip símtól. „Bertelli hér." Hann lagði við hlustir um stund. „Ertu viss?... Gott! Sendu þangað alla bíla, sem hægt er. Setjið upp vegartálma. Ég vil að þessa svæðis verði fullkomlega gætt. Láttu mig vita .. . Takk.” Hann lagði á og snéri sér að mönnunum tveim. „Við virðumst hafa haft heppnina með okkur þarna. Vegalögregla í New Jersey sá bíl Angelis á hliðarvegi nálægt Orangeburg. Þeir eru að fínkemba svæð- ið núna.” „Dr. Stevens?” „Hann var í bilnum með Angeli. Á lífi. Hafðu engar áhyggjur. Þeir finna þá.” McGreavy dró upp tvo vindla. Hann bauð Sullivan annan, en hann afþakk- aði. McGreavy rétti Bertelli annan vind- ilinn og stakk hinum uppí sig. „Það er eitt, sem vinnur með okkur. Dr. Stevens er ekki feigur.” Hann kveikti á eldspýtu og kveikti í vindlunum tveim. „Ég talaði við vin hans áðan — Dr. Peter Hadley. Dr. Hadley sagði mér að hann hafi farið til að sækja Stevens á skrifstofuna fyrir nokkrum dögum síðan, og komið að Angeli þar, með byssu í hendinni. Ang- eli sagði einhverja þvælu þess efnis, að hann hefði haldið að þetta væri inn- þrotsþjófur. Ég held, að koma dr. Had- leys hafi bjargað lífi Stevens." „Hvernig komust þið fyrst á slóð Ang- elis?” spurði Sullivan. „Það byrjað með nokkrum ábending- um um að hann væri að hræða kaup- menn,” sagði McGreavy. „Þegar ég fór til að tala við þá, þá vildu þeir ekkert segja. Þeir voru hræddir, en ég vissi ekki við hvað. Ég nefndi þetta ekki við Ang- eli. Ég fór bara að fylgjast með ferðum hans. Þegar Hanson morðið átti sér stað, þá kom Angeli og spurði, hvort hann mætti vinna með mér að málinu. Hann kom með einhverja þvælu um það, að hann dáði mig svo mikið og að hann hefði alltaf langað til að verða félagi minn. Ég vissi, að honum gekk eitthvað til. svo ég sló til, eftir að Bertelli varðs- tjóri hafði gefið samþykkti sitt. Það var ekki að undra, að hann vildi vinna að málinu — hann var á kafi í þvi! Um þetta leyti var ég ekki viss um, að dr. Stevens væri ekki viðriðinn morð Han- sons og Carol Roberts, en ég ákvað að nota hann til að koma Angeli í klípu. Ég byggði upp gervimál gegn Stevens, og sagði Angeli að ég ætlaði að koma morð- unum á Stevens. Ég hélt, að ef Angeli héldi að hann væri sloppinn. þá myndi hann slaka á og verða óvarkár.” „Gerði hann þaðekki?” „Nei. Angeli kom mér mikið á óvart með þvi að reyna að halda dr. Stevens frá fangelsi." Sullivan leit undrandi upp. „Hvers vegna?" „Af því að hann var að reyna að koma honum fyrir kattarnef, og gat ekki náð til hans, ef hann var læstur inni.” „Þegar McGreavy jók þrýstinginn,” sagði Bertelli, „þá kom Angeli til mín, og gaf i skyn að McGreavy væri að reyna að koma Stevens inn á fölskum forsend- um.” „Þá urðum við sannfærðir um það, að við værum á réttri leið,” sagði McGreavy. „Stevens réði sér einkaspæj- ara, sem hét Norman Moody. Ég lét at- huga Moody, og komst að þvi, að hon- um hafði lent saman við Angeli áður, þegar Angeli tók skjólstæðing Moodys fastan fyrir fíknilyf. Moody sagði að skjólstæðingur hans hefði verið hand- tekinn á fölskum forsendum. Þegar ég veit það, sem ég veit nú, þá held ég, að Moody hafi haft á réttu að standa.” „Þannig að Moody giskaði á lausn málsins þegar í upphafi.” „Það var nú ekki af tómri heppni. Moody var snjall. Hann vissi, að Angeli var að öllum likindum blandaður i mál- ið. Þegar hann fann sprengjuna í bíl dr. Stevens. þá snéri hann sér til FBI og bað þá um að aðgæta hana.” „Óttaðist hann, að Angeli myndi losa 27. TBL. VIKAN 19*
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.