Vikan - 19.10.1978, Side 8

Samkvæmf algjörri
færibandavinnu
Vikan fékk góðfúslega leyfi allra aðila til
að senda fulltrúa sína á vettvang, þegar
Ragnheiður fór í sína fyrstu skoðun á
Heilsuverndarstöð Reykjavíkur 2. febrúar
sl., og fyrir undirritaða var það mjög
ánægjuleg reynsla. Ég minnist þess nefni-
lega með litlum hlýhug, þegar ég fór í fyrsta
skipti í almenna mæðraskoðun á Heilsu-
verndarstöðina árið 1963. í þá tíð varð að
skjótast hálfgerðan afveg þessara erinda og
inn um kjallaradyr undir brúnni að aðal-
dyrunum. Fannst mér strax eins og hér
færi fram eitthvert laumuspil, sem rétt
þætti að afgreiða á heldur óvirðulegri hátt
en aðrar heilsufarsaðgerðir.
Elisabet Thors hefur nú i 23 ór
tekið ó móti konum ó
mœðradeild. Hér skróir hún
Ragnheiði, en við enda borðsins
situr Svanlaug Danielsdóttir.
Halla Stefónsdóttir, meinatæknir,
tekur blóðpmfu hjó Ragnheiði,
sem ekki lætur sig muna um að
senda okkur bros, þótt æðin só
eitthvað að þrjóskast við.
Er inn kom, lá við að ég hreinlega legði
á flótta. Komið var inn í stóran almenning,
þar sem misjafnlega óléttar konur sátu á
hörðum stólum meðfram veggjunum, lik-
lega u.þ.b. 50 saman. Þarna fór fátt fram
fyrir luktum dyrum. Að vísu tók ljósmóðir
fyrstu skýrslu af væntanlegri móður undir
fjögur augu, en fyrir allra augum voru grip-
irnir vegnir og mældir og jafnvel gerðar at-
hugasemdir um óþarflega mikla þyngdar-
aukningu sumra frá síðustu vigtun. Var
mér þessi sýning alltaf mikil raun, og svo
var áreiðanlega um fleiri.
Næst voru kölluð upp nöfn, og nokkrar
saman marséruðum við inn í sérstaka af-
kima til að gefa frá okkur gulan vökva
nauðsynlegan til rannsóknar. Síðan
vorum við lagðar til — í nokkru einrúmi,
að mig minnir, þ.e.a.s. við sáum a.m.k. ekki
hver aðra — þar sem við máttum bíða oft
nokkra stund eftir því, að ljósmóðir og
læknir athuguðu okkur frekar samkvæmt
algjörri færibandavinnu.
Eftir síðasta skiptið, þegar fasmikill
læknir snaraðist inn til mín og sagði mér,
án nokkurra frekari útskýringa, að drifa
mig heim og liggja sem hreyfingarminnst,
þar til fæðingin ætti sér stað, fór ég burt af
þessum stað og hét því að koma ekki þang-
að aftur ótilneydd. Við það stóð ég og hafði
ekki komið þangað síðan, fyrr en með
Ragnheiði í febrúar 1978.
Tilgangur minn með þessari frásögn er
að sýna, hve viðhorfin hafa nú gjörbreyst á

fÖ3*SÍij
• Ridgeway
& Jones
8VIKAN 42. TBL.