Vikan - 19.10.1978, Blaðsíða 51

um tilfinningar mínar til þin? Skipta þær
engu máli?”
Hún hratt frá sér sárum endur-
minningunum og sagði: „Nei, auðvitað
ekki. Við vinnum saman og látum það
nægja.”
Þau störðu hvort á annað og bæði
voru á verði, þangað til að hún tók af
skarið og sagði: „Fórstu til prestsins
viðvíkjandi brúðkaupinu?”
Tommi kinkaði kolli. „24. september
um hádegið.” Hann hikaði og bætti svo
kaldhæðnislega við og'glotti kuldalega
eins og áður. „Ég sagði, að þú talaðir við
hann um tónlistina.”
„Tón... tónlistina?”
„Sálmana. Og hann vill fá að vita
hvort kórinn á að syngja.”
„Ó.” Henni fannst þetta fáránlegt.
Hvernig var hægt að tala um annað eins
og þetta, þegar verið var að ráðgera
hjónaband af skynsemisástæöum?
Tommi gekk að arninum og stóð þar,
húsbóndinn á heimilinu fram i
fingurgómana og réri sér á hælunum um
leið og hann horfði rólega og af fyllsta
áhuga á hana.
Hverjar voru tilfinningar hans
eiginlega? hugsaði hún. Var þetta leikur
einn við Teignhead?
Samræðurnar gengu stirðlega undir
borðum, þótt Tommi gerði sitt besta,
þvi að Kalli svaraði aðeins einsatkvæðis-
orðum. Loks voru þau búin að borða og
diskarnir komnir af borðinu.
„Eitt máttu þó eiga, Kalli, stúlkan
min, þú kannt að búa til mat,” sagði
Tommi og hallaði sér aftur á bak í stóln-
um.
Kalli var svo ókurteis, að hún lét sem
hún heyrði ekki hrósið, reis á fætur og
gekk til dyra. „Ég verð að fara, eða ég
kem of seint á fundinn i þorpinu. Það er
nóg vatn til að þvo upp.” Augu hennar
glitruðu, þegar hún hreytti þessu út úr
sér í kveðjuskyni.
Fyrir utan tókst henni að koma bil-
skrjóðnum í gang eftir töluvert þóf og ók
niður í Shillicombe, en þar biðu
konurnar i uppskeruhátíðarnefndinni
eftir henni i samkomusal kirkjunnar.
Þetta var hávaðasamur fundur, þar
sem hver og ein hélt fram sinni hug-
mynd um skemmtiatriðin. Minnst var á
margar fornar og heittelskaðar
siðvenjur, því að safnaðarkonur höfðu
ánægju af vingjarnlegu (og óvingjarn-
legu) þrefi,
Kalli bauðst til að baka fyrir þakkar-
gjörðarhátíðina og boðinu var tekið með
þökkum. Hún hafði unum af að taka
aftur þátt í svona fundum eftir langt hlé
og var lengi að tala við konurnar eftir
fundinn. Það var ekki hægt að segja að
hún færi fúslega heim, en hún var í
besta skapi á heimleiðinni.
Góða skapið hélst alla leið til Moor-
hill. Æst gelt Hnoðra vakti bros, þegar
billinn nam staðar á hlaðinu. Jafnvel
það að sjá Tomma sitja alvarlegan á svip
i stól föður hennar gat ekki heft kátínu
hennar.
„Ég er komin,” sagði hún glaðlega.
STULKAN
KALU
„Nei, svei mér þá, ef þú hefur ekki
þvegið upp! Vel af sér vikið, Tommi...”
Hún þagnaði, þegar henni varð litið í
augu hans.
„Eva varð fyrir slysi,” sagði hann
stuttlega, stóð á fætur og færði ketilinn
næreldinum.
Kalli settist á bekkinn. „Hvar?
Hvenær? Meiddist hún illa?” Hún greip
andann á lofti. „Guð minn, góður, þó
ekki barnið?”
Hann snéri sér við og leit á hana. „Jú,
þvi miður.”
„Missti... missti hún barnið?”
Tommi kinkaði kolli.
Kalli laut höfði og starði niður á
Hnoðra, sem lá við fætur hennar.
„Hvar er hún? Hvað kom fyrir?”
spurði hún og barðist við að halda
röddinni stöðugri.
„Þau voru að flýta sér til að ná i
bílinn. Það var búið að leigja íbúðina og
þau langaði heim.
„Rikki Locket kom hingað um
níuleytið. Hann sagði að lögreglan hefði
komið og sótt konuna hans og farið með
hana til Evu, sem er á sjúkrahúsi. Hún
hrasaði um gangstéttarbrún og datt
illa.”
Kalli hafði staðið á fætur og gengið að
stiganum. Hún sá fyrir hugskotssjónum
sinum tárvott andlit Evu, þegar hún ját-
aði svo hreinskilnislega ást sína á Pétri
um kvöldið. Nú var önnur byrði lögð á
hana. Og hvernig leið Pétri?
Hún var svo niðursokkin í þessa sorg
sína, að hún hafði engan tíma fyrir
Tomma, sem enn horfði á hana með
ákefð i svipnum. Þegjandi fór hún til sín
og lokaði á eftir sér.
Pétur lá samanhnipraður I gamla
stólnum, þegar Kalli kom niður um
morguninn.
Hún þaggaði niður i Hnoðra og gekk
jafnhljóðlega um og henni frekast var
unnt og fór yfir að bakdyrunum og út á
hlað.
Útiloftið var hressandi og Kalli dró
djúpt að sér andann meðan Hnoðri
botnveltist um hlaðið.
Að baki hennar var eitthvað sagt
þvoglulega. Kalli kallaði á Hnoðra og
þau fóru inn. Hún minntist morgun-
verðarins og allra verkanna, sem biðu.
Pétur reis á fætur. Andlit hans var
rjótt og krypplað eftir svefninn. Hann
teygði sig, skjögraði og varð kindarlegur
á svipinn, þegar hann sá hana.
„Ég hef víst sofnað i gærkvöldi. Ég
settist bara niður smástund, þegar ég
kom heim. „Hann leit á klukkuna á
arinhillunni og varð hræðslulegur í
framan. „Fyrirgefið, fröken, ég vissi
ekki, að klukkan væri svona margt.”
„Það skiptir engu máli, Pétur. Hafðu
engar áhyggjur af þvi. Það var gott, að
þú gast sofið. Farðu og þvoðu þér, og ég
ætla að steikja nokkur egg. Ég býst við,
að þú sért soltinn.”
„Takk fyrir, fröken”.
Skömmu seinna kom Tommi niður.
Eggin snörkuðu á pönnunni og Kalli
var fegin að hafa eitthvað að gera.
„Pétur kemur eftir andartak,” sagði
Kalli. „Hann svaf hérna niðri í nótt.
Hann hefur verið örþreyttur...”
Tommi leit upp, þegar Pétur kom og
sagði: „Hvað er að frétta af sjúkra-
húsinu?”
„Það er alU í lagi með Evu. Ekkert
bein brotið eða neitt... það var aðeins...
bamið.”
Framhald í næsta blaði.
NÝTT
Á
ISLANDI
M5?
SOKKABUXUR
SEM PASSA
PASSA.
HNJÁM.
Frábær teygjan lætur
L’EGGS passa bæði að
framan og aftan.
Hvorki hrukkur í
bótum
rné pokar á hnjám.
!
HÆLUM OG TÁMr
L’EGGS fylgja lögun
fótanna og falla þétt að.
w
SJÁ UM LEGGINA
L’EGGS passa frá tá í mitti.
Þú finnur L’EGGS
í sölustandinum
í næstu kjörbúð eða apóteki.
Einnig í snyrtivörubúðum.
,’EGGS PASSA ÞÉR.
Frábær teygjan í L’EGGS fylgir t
formum þínum og fegrar þau.
| AVERAGE STÆRÐ hentar flestur
g en cf þú þarft yfirstærð þá
frfrhúnlíkfljjl,'
umlykja öklana
ga og falla
í hrukkur.

L’EGGS HNÉSOKKARNIR eru í
einni stærð, sem passar öllum.
'm5ámerU,kaS
Tunguháltl 11, R. Síml 82700
42. TBL. VIKAN 51