Vikan - 19.10.1978, Blaðsíða 46

FRAMHALDSSAGA
EFTIR CHRISTINA GREEN
STÚLKAN
KALLI
Innra með henni sagði gamli óvinurinn — stoltið
— til sín í sívaxandi mæli. Hún hafði boðið honum
ást sína, og hann hafði hafnað henni. Aldrei
skyldi hann fá um hana að vita!
Þýðandi: Magnea J. Matthíasdóttir
„Við skulum skreppa til Teignhead á
morgun,” sagði Tommi upp úr þurru.
Kalli starði á hann. Hún leit ekki
lengur á hann sem ókunnan mann,
heldur sem þann Tomma, sem hún hafði
alist upp með. Nú rifjuðu þau upp
sameiginlega endurminningu, dreymdi
sama drauminn og um leið virtist hið
viðkvæma samband þeirra taka á sig
styrkara mót.
Hún vaknaði við það, að sólin skein
inn um gluggann hennar næsta morgun.
Það var yndislegt veður.
Tommi leit á hana og brosti smitandi
brosi. „Langar þig enn upp að
Teignhead? Veðurspáin er ekki sem
best, en ég held að það rætist úr þessu.
Mér finnst að við ættum að fara sem
fyrst af stað og hafa með okkur bita.”
Hann leit á hana og það var nýr
svipur á andliti hans — blendingur
hlýju og virðingar, sem hún hafði
aldrei séð áður. Hún brosti ósjáifrátt á
móti. „Já, auðvitað. Ég verð búin um
hádegi, ef ég flýti mér.”
Það var erfitt að Ijúka mjöltunum,
ganga frá mjólkinni og ganga úr skugga
um, að allt væri eins og best var á kosið.
Það yrði líka nóg að gera um kvöldið, ef
hún ætlaði að vera úti allan daginn,
Teignhead laðaði hana og seiddi.
Skömmu eftir hádegi kom Tommi
með Herkúles og Gránu að eldhús-
dyrunum. Kalli hafði farið í gamlar
reiðbuxur og rétti honum lúna
hnakktösku um leið og hún tók við
taumunum á Gránu.
Hún strauk yfir flauelsmjúka snoppu
hestsins og klappaði hryssunni, áður en
hún fórá bak.
Tommi brosti til hennar. „Allt I lagi,
stúlka mín? ístöðin mátuleg?” Hann
aðgætti festingarnar. „Komum okkur þá
af stað.”
Hófatakið á veginum vakti Ijúfar
minningar í brjósti Kalla.
Hún veifaði I kveðjuskyni til Evu,
sem stóð I gættinni með Hnoðra í
fanginu, og reið á eftir Tomma út úr
húsagarðinum, út um hlið aldingarðsins
og i átt til heiðarinnar i fjarlægð.
Fagnaðarhrollur fór um Kalla.
Herkúles leiddi förina. Hún elti
hamingjusöm og vandist fljótlega tölti
Gránu og minntist fomra ánægjustunda
á hestbaki.
Þegar hún leit i kringum sig kannaðist
hún hvarvetna við sig. Háir hamrar, sem
báru keltnesk nöfn, og þegar hestarnir
komust efst upp á hæðina tók við norð-
urheiðin, viðlend og fögur.
Tommi nam staðar til að ieyfa
hestunum að kasta mæðinni. Þau nutu
útsýnisins i fimm minútur og rifjuðu
upp endurminningarnar þögul i viður-
vist þessarar fegurðar og unaðssemdar.
„Hvað finnst þér?” Tommi ýtti
hattinum aftur á hnakka og brosti.
„Hvemig líður?”
Kalli gretti sig. „Ég er stirð. Það eru
niörg ár síðan ég hef komið á hestbak.”
Hún hallaði sér fram og klappaði á
hálsinn á Gránu. „Þetta er yndisleg
hryssa, Tommi. Ég held, að það komi
góð folöld undan henni..."
„Við fáum gott kyn undan þeim
Herkúlesi,” sagði Tommi, hikaði ögn og
bætti svo blíðlega við: „Skemmt-
irðu þér vel, Kalli?”
Hún gat ekki litið í spyrjandi augu
Tomma og greip til þess ráðs að spretta
úr spori. „Komdu nú,” kallaði hún um
öxl. „Við eigum langan veg ófarin, og
timinn líður.”
Nú fylgdi Tommi á eftir henni niður í
dalinn og upp aftur til purpurarauðra
lyngvaxinna hæðanna.
Þetta var pilagrímsför þeirra til
Teignhead og Kalli naut hverrar mín-
útu.
Skyndilega voru þau komin þangað —
Stórkostlegt úrval
ELDHÚS — BAÐ — FATASKÁPAR
PARKETÁGÓLFIN, HEIMILISTÆKI
Innréttingaval hf.
Sími 84660
Sundaborg 14, Reykjavík
46VIKAN 42. TBL.