Vikan - 02.11.1978, Blaðsíða 27

grimubúningum og biðu i laufstrókun-
uni.
„Ég gleymdi nærri þvi. Til hamingju
meðafmælið.”
En Rynn þakkaði manninum ckki
fyrir. Hún horfði á hann ótrúlega
hatursfullu augnaráði. Hallet flissaði og
flýtti sér út. „Til hamingju með daginn,"
beljaði hann, en vindurinn þeytti rödd
hans út i myrkrið.
Stúlkan lokaði hurðinni og læsti.
Ill.kafli,
Föstudagurinn hefði getað verið vor-
dagur. Undir heiðum himni var loftið
undurmjúkt.Seinna umdaginn varaftur
komið haust. Í loftinu varsnarpur ilmur
af brennandi viði. Litli bóndabærinn
sem faldi sig bak við trjágreinarnar var
baðaður rafgulri birtu. og skuggarnir.
sem aðeins eru svona langir þegar árið er
að deyja. teygðu sig yl'ir dauð laufin.
Bentlcy. árgerð 1966. risavaxinn og
gljáandi og svo djúprauður að þorpsbú-
arnir kölluðu hann lifrarlitan. rann
niður trjágöngin gegnum reykjarslæð
una, hægði á sér og stansaði fyrir
framan húsið.
í þögn, sem aðeins var rofin af belju-
bauli, opnuðust bildyrnar og út steig
kona. sem var eldri en hún virtist i fjar-
lægð. Þegar sólin glampaði á hár hcnnar
var það gulllitað. en gullið hafði á
sér harðan og óeðlilegan blæ. Hún skellti
þungri hurðinni. læsti bilnum og vafði
að sér brúnni twcedkápunni. Hendur
hcnnar. jafnvel i skærri birtunni. voru
jafn óntarkaðat og rósbleikar og hendur
ntannsins. sem hafði koniið til hússins á
allra sálna messu. Þessi rósleita mýkt,
sú sama og hjá Frank Hallet, hélt andliti
hennar sléttu að undanteknum tveimur
djúpum fellingum, sem lágu niður frá
ncl'inu cins og máluð Hindutákn. Hörð.
blá augun glömpuðu eins og tveir slíp-
aðir steinar i bleiku. sléttu andliti.
Konan setti tágakörfu á handlegginn
og rigsaði að húsinu. Brúnir rúskinns-
skór hennar möluðu akörnin og dreifðu
þurrunt laufunum.
I lauflausum trjágrcinum fyrir ofan
hana tók fugl sig á loft. Á akri langt i
burtu baulaði kýr. Enn lengra i burtu
buldi hafið á ströndinni.
Konan hægði ganginn til að hlusta,
þcgar hún var komin hálfa leið. Gluggar
og dyr hússins stóðu opin eins og til að
anda að sér haustloftinu. Einkennileg
hljóð fengu hana til að stansa alveg.
Hún heyrði raddir tóna orðogsetningar.
en hvernig sem hún lagði við hlustirnar
gat hún ekki greint orðaskil né ímyndað
sér, hvaða tungumál þetta gat verið.
í stað þess að ganga að dyrunum
þræddi konan i gegnum visin laufin
aftur fyrir húsið að litlum. óhirtum
garði. Þar stóð grasið hátt. Krysant-
emurnar lifðu enn, gular og rauðar.
En zinniur og dalíur. svartar og rotn-
andi. hengdu höfuðin á stökkum stilk-
unt. Á vinviðnum fann konan visnaða
þyrpingu af rúsinum. þöktum myglu.
Frjóvgað eplatré. krossfest upp við hús-
Litla stúlkan við
endann á
trjágöngunum
vegginn. bar fáein gul epli. en þau voru
annaðhvort örótt af ormagötum eða
brúnrotin.
„Þau hefðu nú getað látið úða." sagði
hún við sjálfa sig. Aðeins kvcðurnar
undir gleiðum. föllnum runna. voru
þéttar.grænarog gylltar. Hún beygði sig
og sleit al' fallcgasta ávöxtinn. Á auga-
bragði hafði hún fyllt körfuna.
Hún gckk gcgnum þurrt grasið til að
athuga klæðninguna á húsinu. Eitthvað
af viðnum. silfurgrátt af elli. var sprung-
ið og l'úið. Á einum glugganum hékk
hleri, skakkur á ryðgaðri löm. Konan
festi sér i ntinni að hringja i xiðgcrðar
manninn i þorpinu. en á næsta augna-
hliki ákvað leigudrottnarinn i eðli hcnn
ar og húsið gæti beðið vors.
Við opinn gluggann voru raddirnar
hærri, skýrari og jafnvel enn óskiljan-
legri.
„Haoo-KHAL luh-tal-PAYN mec
POH?"
Önnur rödd. mun hljóðlátari. cndur-
tók: „Ha-oo-KHAL luh tal PAYN mec
POH."
Konan gægðist inn unt gluggann. Sér
til furðu hafði hún akirei séð litlu stof-
una og eldhúsið svona hreint. Fægð hús-
gögnin og cikargólfið skinu. tinkerta
stjakarnir á borðinu glöntpuðu i sólar-
gcislunum.
„Ha-too-KHAL luh-tal-PAYN a-voo-
REE?"
Konunni varð Ijóst að önnur rtiddin
var svo hljómmikil að hún gat eingöngu
komið af hljómplötu gcgnuni magnara.
En hin?
„Ha-too KHAL luh-tal-PAYN a voo
REE."
Svarið kom úr dimrnu horninu við ar-
ininn. Af því hún gat ekki séð inn i
hornið gekk konan aftur frant fyrir hús-
ið að gluggunum þar. Þaðan sá hún litlu
stúlkuna. scnt hafði setið og strokið
hvitri rottu mcðan hún bar l'ram orðin.
stökkva á l'ætur. láta dýrið inn i virncts-
búrið og hlaupa að plötuspilaranum.
„A-va KAYSH sce KHAII muh ko
MEET. mees PAHR ",
Þegar platan var tekin af varð svo
hljótt, að hún gat heyrt krákurnar garga
i haustsólinni.
Rvnn hljóp bcrfætt til dyranna. en
konan nteð körfuna tróð sér l'ram hjá
Itenni svo gróf twecdkápan straukst við
stúlkuna þcgar hún gekk inn i húsið.
Hún lyfti upp körlunni.
„Kveður. Þær ntinna migalltafá litil
epli."
Hún leit i kringum sig að stað til að
setja körfuna frá sér og valdi borðið i
stofunni.
„Hvernig gengur ykkur tveimur
hérna?” spurði hún og lagfærði hárið,
sem engrar lagfæringar þurfti við. Hár,
sem brakaði af hárlakki. „Er allt i lagi?”
„Vcl." sagði Rynn og reyndi að muna
RÁÐ nr. 1: Komdu þá við í Litaveri.Það hefur
ávallt borgað sig.
RÁÐ nr. 2: Hringdu í Litaver og fáðu sent
í póstkröfu.
ÁBENDING AÐ ÞESSU SINNI:
MIKIÐ ÚRVAL AF HINUM VIÐURKENNDU DONAGHADEE GÓLFTEPPUM
Hefurðu athugað verðið?
LITAVER
Grensásvegi 18 Hreyfilshúsinu Sími 82444
44. tbl. Vlkan 27