Vikan


Vikan - 02.11.1978, Blaðsíða 47

Vikan - 02.11.1978, Blaðsíða 47
skreið á fætur og skildi hann eftir krjúp- andi. ann. Hún andaði að sér lyngilminum, sem finnst best í morgunsárinu. Örlítil bjartsýni gerði vart við sig í huga henn- ar, þegar hún leit yfir kunnuglegt lands- lagið. Hún var ánægðari, þegar hún klæddi sig. Það skipti engu máli. hvort það var brúðkaupsdagurinn hennar eða ekki, hún varð að Ijúka sínum verkum fyrir ellefu. Allt var hljótt niðri og hún sá hvorki Tomma né bilinn. Hafði hann gleymt einhverju? Hafði hann gleymt að hitta einhvern í gær? Kalli hugsaði um fjarvist hans, meðan hún snæddi morgunverð og ergði sig yfir þvi, að hann hafði valið þennan dag öðr- um fremur til að hverfa, án þess að láta hana vita, hvert hann færi. En svo mörgu var ólokið og Kalli reif sjálfa sig af barmi örvæntingarinnar og hóf dags- verkin. Þetta var óvenju fagur septemberdag- ur. Meðan Kalli gaf hænunum og mjólk- aði kýrnar auk óteljandi annars jókst hitinn, svo að vinnan varð æ erfiðari. Tommi reis upp og hafði fullt vald á sjálfum sér. Hann kreppti hnefana að visu. en andlit hans var svipbrigðalaust. „Þú gabbar sjálfa þig, Kalli — ekki mig. Nú þekki ég þig — og tilfinningar þinar. Ég sigra þig fyrr eða siðar. Kannski ekki í nótt eða næstu nótt — en einhvern timann." Hann snérist á hæli og gekk aftur að húsinu. Ka, kLLI vaknaði illa næsta morgun. enda vissi hún strax, að brúðkaupsdagur hennar var runninn upp. Hún hratt frá sér órólegum hugsun- um og stóð um stund við opinn glugg- Þýðandi: Magnea J. Matthíasdóttir Hún var rétt búin að Ijúka verkunum, þegar hún heyrði vélarhljóð Land Roversins frá Elworthy, en með honum kom Jana. „Hvar ertu. Karlotta?" kallaði glaðleg rödd Jönu. „Ég er hér. Jana." hrópaði KaUi úr eldhúsinu. Jana kom inn með fangið fullt af öllu mögulegu. „Róbert ók mér hingað,” sagði hún og brosti hlýlega. „Hann gat ekki beðið og heilsað þér, Karlotta. Það gengur nú sitt hvað á heima. Ein kúnna er að eignast kálf fyrir timann . . . er ekki alltaf eitt- hvaðsvona?" Kalli brosti. „Aumingja Róbert. Ég vona, að hann nái til kirkju i tæka tíð. Tommi getur ekki gift sig án svara- manns.” Hún fylgdi henni upp á loft. 44. tbl. Vikan 47
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.