Vikan - 01.02.1979, Side 6

k«ukuu»‘“
l^íHfwS^SSHÍviE.
Wr,
£gg|
IpSlSllfflfÉI
W^mmm
isgisáSíSII^MÉ?-

verið meira en tólf ára gamall
þegar ég fékk fyrsta riffilinn
minn, fjórtán ára gamall var ég
kominn með haglabyssu. En svo
fór mér að þykja svo vænt um
fuglana sem ég kynntist á veiði-
ferðum, að ég hafði ekki brjóst í
mér til að skjóta þá. Nú hef ég
mjög gaman af að fara upp í
Heiðmörk og fylgjast með
rjúpunum þar og fuglunum yfir-
leitt. Þegar ég var yngri fórum
við suður með sjó og út á bugt á
bát, sem við leigðum, og komum
oft aftur úr veiðiferð með 50-
100 fugla. Þetta var náttúrlega
ágætt búsílag þvi ég á þrjá syni
og eina dóttur. Nú læt ég mér
nægja að mála myndir af
fuglunum og fylgjast með
hátterni þeirra.”
„Heldur þú að menn fái
kannski annað viðhorf til þess
að aflífa dýr þegar þeir eldast?”
„Hjá mér er það ekkert tengt
aldrinum, heldur einungis
þessum ákveðnu tengslum sem
mynduðust. Annars breytist líka
fólkið sjálft með aldrinum. Það
er talsverður munur á átján ára
stúlku og sextugri konu.”
„Nú er mikið rætt og ritað um
vandamálin sem fylgja því að
verða gamall. Finnst þér
aldurinn hafa eitthvað að
segja?”
„Ja, ég fyrir mitt leyti verð
að játa að mér finnst ég ennþá
ungur stúdent! Ég hugsa alltaf
um sjálfan mig eins og þegar ég
var tvítugur og þá sárnar mér
stundum að aðrir skuli ekki
finna þetta.”
Við þessi síðustu orð brosti
Sveinn og augnatillitið var ekki
degi eldra en tvítugt.
„Það var gaman að vera
ungur stúdent. Ég varð stúdent
árið 1929 og með mér urðu
stúdentar úrvalsfólk eins og til
dæmis dr. Gunnar Thoroddsen,
dr. Þórður Þorbjarnarson,
Snorri Ólafsson yfirlæknir.
Auður Auðuns fyrrverandi
ráðherra, Oddur Ólafsson lækn-
ir og alþingismaður, Björn Fr.
Björnsson sýslumaður, Bjarni
Jónsson læknir og margir fleiri.
Fyrsta stúdentsárið skemmtum
við okkur talsvert í mínum
kunningjahópi. Það var á bann-
árunum og var mikið drukkið.
Ég sá að þetta var óskynsamlegt,
dró mig í hlé úr gleðskapnum og
hef verið hófsamur síðan.”
Betra að safna víni en
drekka það í óhófi
Einu sinni eignaðist mágur
minn stóran kút af Malakkavíni
og var það ódrekkandi. Hann
gleymdi víninu i tvö ár, smakk-
aði svo á því aftur og þá voru
þetta orðnar guðaveigar. Þá
flaug mér í hug að koma mér
upp vínkjallara, enda talsvert
skynsamlegra að safna víninu en
drekka það í óhófi. Ef ég þurfti
að nota eina flösku af víni,
keypti ég tvær og geymdi aðra.
Og þannig hef ég komið mér upp
Sveinn
nokkru safni af gömlu árgangs-
víni, sem ég snerti ekki, nema
þegar ég á von á gestum sem ég
held að kunni að meta það. Til
dæmis á ég koníak sem mér var
gefið þegar ég varð sextugur og
sú flaska verður ekki tekin upp
fyrr en á sjötugsafmælinu nú í
sumar.
Sjötugsafmæli í sumar já,
auðvitað kemur ýmislegt til
þegar maður eldist, maður
verður sljórri og heyrir og sér
illa. Líkaminn hrörnar en
maðurinn þroskast stöðugt. Þó
held ég að fólk þroskist varla
Kaaber og kona hani, Guðrún Kaaber.
meira en til fimmtugs, eftir það
verði frekar um andlega stöðnun
að ræða. Þá er líka kominn timi
til að vera öðrum eitthvað,
verða þeim yngri í fjölskyldunni
athvarf, tala við barnabörnin og
nágrannana.
Það er leiðinlegast fyrir
fullorðinn mann að verða þess
var að hann er ekki lengur
öðrum til gagns. Það er kannski
réttlætanlegt nú á vorum
timum, að menn sem eru búnir
að vinna rúmlega fjörutíu ár eða
lengur fái full eftirlaun og hætti.
En það eru dæmi um annað.
6 Vlkan S.tbl.