Vikan - 01.02.1979, Side 43

hún orðin vön okkur. En hún getur bara
ekki gleymt fyrra lifi sínu og starfi. Hún
byrjar eldsnemma á morgnana að taka til,
hreinsa húsið, þvo upp, þvo þvott, skúra
gólf og þess háttar.”
Og Tabori blaðamaður endar frásögn
sína með þessum orðum:
„Jæja, þetta var allt og sumt sem ég gat
komist að. Hér er engin skýring tiltæk,
engin auðveld lausn. Er öll fjölskyldan að
leika á okkur? Og þá hvers vegna? Kannski
sálfræðingur geti útskýrt það. Ég hef
einungis skýrt frá þvi sem ég hef séð og
heyrt.”
Hér kemur annað dæmi um þetta
furðulega fyrirbæri. Hér átti einnig hlut að
máli seytján ára gömul stúlka, Maria
Talarico að nafni, sem breyttist þannig allt í
einu í aðra persónu. Hún átti heima í
þorpinu Siano á Ítalíu og var eitt sex barna
í fjölskyldu nokkurri. Hún tók allt í einu að
halda því fram, að hún væri karlmaður,
Guiseppe Veraldi að nafni, kallaður Pepe,
en það var ungur múrari frá Catanzaro.
Þannig var mál með vexti, að þrem árum
áður fannst þessi ungi maður látinn fyrir
neðan háa brú yfir ána Corace.
Það var kunnugt að hann hafði verið
ólánsamur í ástamálum nýlega, og það
leiddi til þess að úrskurður rannsóknar-
réttarins varð sá, að hann hefði framið
sjálfsmorð með því að stökkva niður af
brúnni. Ættingjar hans voru hins vegar á
öðru máli. Þeir töldu að hann hefði verið
myrtur.
Svo gerðist það þremur árum siðar, að
Maria Talarico, heilbrigð og vinsæl stúlka,
var á gangi yfir þessa brú. Það er engu
likara en andi Pepes hafi þá komist í hana,
þvi eftir að hún kom heim, fékk hún eins
konar æðiskast og lýsti því yfir að hún væri
Pepe.
Með rödd, sem var miklu dýpri en
hennar venjulega rödd, krafðist hún þess,
að móðir sín væri sótt. En þegar móðir
Maríu kom til hennar, þá kannaðist hún
alls ekki við hana og sagði: „Þetta er ekki
móðir mín! Móðir mín á heima í Baracche-
stræti í Cantanzaro og hún heitir Catterina.
Ég er Pepe.”
Þegar það barst út, að María væri orðin
geðveik, voru ýmsir læknar kvaddir til að
skoða hana, og var dr. Giovanni Scamia
einn þeirra. Hann heimsótti hana fjórtán
sinnum meðan á þessu stóð og færði
skýrslur um málið.
Niðurstaðan varð sú, að María væri i
raun og veru haldin anda Pepes. Hún
þekkti til dæmis ýmis náin atvik úr lífi
hans, en eigin ættingja þekkti hún hins
vegar alls ekki. Og hún stóð á því fastara en
fótunum, að Pepe hefði verið myrtur en
ekki framið sjálfsmorð. Og María setti það
meira að segja á svið, hvernig farið hefði
verið að því að myrða hann.
Hún bað fjóra karlmenn að spila á spil og
ávarpaði þá nöfnum þeirra manna, sem
höfðu verið félagar Pepes nóttina sem hann
dó. Og hún hrópaði: „Abele, Toto, látið
mig í friði! Berjið mig ekki svona! Hjálp!
Hjálp! Þeir eru að reyna að drepa mig
undirbrúnni!”
Daginn eftir vaknaði María snemma og
sagði: „Móðir mín er að koma í heimsókn
til mín. Hún er næstum komin að brúnni
núna.” Og brátt fór hún til dyra og heilsaði
Catterinu Veraldi, sem kom klukkan sjö.
Hún faðmaði hana, kyssti hana og kallaði
hana mömmu. Frú Veraldi varð steinhissa
þegar hin haldna stúlka settist í fangið á
henni og hrópaði: „Mamma! Mamma mín!
Þetta er Pepe! Ég hef ekki séð þig í þrjú ár.”
María sagði svo söguna af morðinu undir
orúnni, sem hafði verið endurleikið kvöldið
áður, og krafðist þess að fólk færi að
brúnni. Þar klifraði hún niður brattan
árbakkann, kastaði af sér flestum fötum og
tók sér nákvæmlega sömu stellingu og
stöðu og myrti maðurinn hafði verið í,
þegar hann fannst.
Þegar þessu var lokið missti María
meðvitund.
En þegar hún vaknaði úr meðvitundar-
leysi sínu eftir um það bil tíu mínútur
vaknaði hún í sínum upprunalega persónu-
leika og María bar nú aftur kennsl á móður
sína í fyrsta skipti eftir marga daga.
Nú mundi hún ekki neitt af því sem
gerðist meðan persónuleiki Pepes hafði vald
á líkama hennar. Og ekki þekkti hún heldur
dr. Scambia, sem þó hafði stundað Mariu
daglega í tvær vikur samfleytt.
Sjálfur var Scambia læknir ekki í
minnsta vafa um það, að þetta væri hreint
andheldni-tilfelli. Ástæðan lá í augum uppi.
Það var hin heita ósk Pepes að hreinsa sig
af því að vera sekur um sjálfsmorð, sem er
mjög alvarleg synd fyrir kaþólskan mann,
og hins vegar koma sökinni á þá, sem í
rauninni voru sekir um að hafa myrt hann.
Ef til vill hafði hann reynt að ná tökum á
öðrum manneskjum í þessum tilgangi, en
tekist að komast i likama Maríu, sökum
þess að hún var nógu sálræn til þess.
Það má því segja í þessu tilfelli, eins og
hinu fyrra, að flest styðji þá tilgátu, að andi
látins manns hafi snúið aftur, náð um tíma
valdi á líkama Maríu, og þegar hann hafði
getað skýrt frá morði sínu, þá hafi hann
yfirgefið líkama hennar, og hún því aftur
orðið eins og hún átti að sér að vera. Endir
S. tbl. Vikan 43