Vikan - 08.02.1979, Síða 53

I
En það var engin þung leðurpyngja i
vasanum á yfirhöfninni.
Hann varð vonsvikinn, en hafði verið
því viðbúinn. Hann gekk úr tunglsljós-
inu að rúminu og hlustaði á þungan and-
ardráttinn. Enginn skjálfti truflaði
andardráttinn, og eftir að hafa hlustað á
hann í nokkrar mínútur, beygði hann sig
og renndi hendinni varlega undir kodd-
ann. Hin höndin, sú hægri, hélt á klút
sem hann hafði tilbúinn til þess að kefla
munn þann er opnaðist til þess að hrópa
á hjálp.
Hrópið var varla meira en krimt og
var kæft strax í byrjun. Það kom þó frá
honum sjálfum, vegna þess að þegar
næmir fingur hans fundu það sem þeir
voru að leita að, læstu sig tvær stál-
greipar um kverkar hans og honum lá
við köfnun.
Framhald í næsta blaði.
I
Glæsilegt
úrval teppa í
austurlensku
mynstri
(WciCcAlmic
GRENSÁSVEGI 11 — SÍMI 83500

r0* EINNI & HNNI
7 En bjánalegt. Þú Hvemig heldurðu 'V!7r' Alveg eins.^ Nú eru pínulitlu 'y Hann er 'Ss(/r Almátt
6. tbl. Vikan 53