Vikan - 22.03.1979, Blaðsíða 7

m % h .. I
í j- | ■ *>■' ■ : ,. \
Því versti óvinurinn er einmitt sá, að fólk
er búið að lifa svo lengi með þessu
vandamáli, að það er farið að líta á það sem
sjálfsagðan hlut, segir Lonni Cacchione.
— Samt koma stöðugt fram ný afbrigði
eiturlyfja á markaðinn, segir Juan Pena. —
Eitt það nýjasta og allra hættulegasta er
hið svonefnda englaryk. Þetta er i rauninni
phencyclidine, efni, sem auðvelt er að ná í
og ódýrt í framleiðslu. Þetta lyf hefur
annars verið notað til að róa niður fíla og
önnur risadýr í dýragörðum og til tilrauna á
rannsóknarstofum. Þetta er ofskynjunarlyf
á borð við LSD og getur haft í för með sér
bráðan dauða, fyrir utan að það gerir neyt-
andann gjörsamlega óábyrgan gerða sinna.
Eitt af því allra versta er þó, að eiturlyfja-
salar blanda því óspart saman við önnur
eiturlyf, sem almenningur lítur á sem
hættuminni, eins og marijuana og hass.
Þannig er algengt, að fólk neyti þess án þess
að hafa hugmynd um það. Þess vegna er
það fræðsla og aftur fræðsla, sem gildir í
baráttunni við eiturlyfjaneyslu.
Eiturlyfjaneysla, fyrir utan áfengi, er
sem beturfer ekki jafn mikið vandamál hér
á íslandi og úti í hinum stóra heimi. Ekki
enn sem komið er að minnsta kosti, enda
tiltölulega nýtt fyrirbrigði hér og lítið um
opinberar skýrslur í því sambandi. Almenn
fræðsla um þessi mál er og nánast engin, og
munu yfirvöld því sennilega fara að
gömlum oggóðum íslenskum sið, að byrgja
ekki brunninn fyrr en barnið er dottið ofan
í.
Þau gömlu
höfðu rétt fyrir
sér...
Er blaðamaður Vikunrtar sat í anddyri
Daytop Village heyrði hann á tal tveggja
pilta. Annar var að hugsa um að gangast
undir meðferð, hinn var vistmaður og var
að sannfœra þann nýkomna um nauðsyn
hennar.
— Ég hélt líka, að þetta væri bara fjas í
þeim gömlu, þegar þau vildu fá mig til að
lifa lífinu eftir sínum borgaralegu sjónar-
miðum, sagði vistmaðurinn. — Og líttu á
mig núna. Ég á bróður, sem er ekki nema
18 mánuðum eldri en ég. Hann á
fjölskyldu, hús og bíl. Ég er orðinn 28 ára
gamall, og þegar ég fer héðan út á ég ekkert
nema garmana, sem ég kom í. Ég á engan
að og verð að byrja algjörlega upp á nýtt.
Ég hef eytt síðastliðnum 10 árum ævi
minnar í uppreisn gegn öllu og öllum, og
eini árangurinn var sá, að ég var búinn að
vera sem manneskja. Þau gömlu höfðu rétt
fyrir sér ...
Þetta var lokaatlagan. Sá nýkomni, harð-
ur og umkomulaus unglingur í gatslitnum
görmum, skokkaði á eftir vistmanninum
inn á skrifstofu og vildi feginn skipta á
heróínsprautunni og fjölskyldu, húsi og
bíl...
Frekari samræður blaðamanns við
vistmenn bar og allar að sama brunni.
Takmark þeirra allra var að ná aftur fót-
festu í hinu borgaralega lífi eftir uppreisn,
sem bar ekki annan árangur en dýpstu
niðurlægingu og mannlega eymd.
— Af hverju er alltaf verið að ljúga að
okkur unglingunum, að til sé eitthvað, sem
heitir frelsi, sagði einn þeirra bitur. — Það
er ekki til neitt frelsi, aðeins tveir valkostir.
Annaðhvort lagar maður sig að hefð-
bundnu i mynstri eða þá að maður er
búinn að vera....
12. tbl. Vikan 7