Vikan - 22.03.1979, Blaðsíða 48

GLA UMGOSINN
andi augu. Nú benti hann titrandi fingri
á úrið sitt og sagði með niðurbældu urri:
„Fjörutiu mínútur, herra! Fjörutíu min-
útur síðan ég kom hingað inn!”
„Já, ég er jafnvel sjálfur undrandi,”
sagði sir Richard með óeðlilegu kæru-
leysi. „í eina tíð hefði ég ekki getað náð
þessu á klukkutíma, en æfingin, herra
minn, þér vitið að æfingin skapar meist-
arann.”
„Klukkulíma!" hváði majórinn.
„Æfing! Svei, segi ég. Fleyrið þér það,
herra?”
„Já,” sagði sir Richard og dustaði ryk
af ermi sinni. „Og ég býst við að ég sé
ekki sá eini sem nýtur þess að heyra i
yður.”
„Þér eruð spjátrungur,” tautaði
majórinn meðandúð. „Spjátrungur, það
er það sem þér eruð.”
„Ég er ánægður að flýtir niinn við að
klæða mig hefur ekki dulið þá stað-
reynd,” svarði sir Richard blíðlega. „En
rétta orðið er glaumgosi.”
„Mér er skítsama hvert rétta orðið
er!” öskraði majórinn og barði með
krepptum hnefa i borðið. „Það er allt
það sama fyrir mér: Spjátrungur, glaum-
gosi eða hreinlega páfagaukur.”
„Ef ég glata ró minni, sem ég vil þó
ógjarnan — allavega svo snemma morg-
uns — komist þér að þvi að svo er ekki,”
sagði sir Richard. „Annars býst ég ekki
við að þér hafið dregið mig út úr rúminu
til þess eins að slá mér gullhamra. Flvers
óskið þér, herra?”
„Talið ekki við mig með þessari þótta-
fullu röddu,” sagði majórinn. „Flvolpur-
inn yðar hefur hlaupist á brott með dótt-
ur mína!”
„Della,” sagði sir Richard rólega.
„Er það della? Leyfið mér þá að segja
yður að hún er farin, herra. Farin,
heyrið þér það? Og þerna hennar með
henni.”
„Ég votta yður samúð mina,” sagði
sir Richard.
„Samúð yðar! Ég kæri mig ekkert um
neina andskotans samúð yðar, herra. Ég
vil fá að vita hvað þér hyggist gera.”
„Alls ekkert,” svaraði sir Richard.
Augu majórsins urðu kringlótt og
æðar hans tútnuðu út. „Þér standið
þarna og segið að þér hyggist ekki gera
neitt þegar þessi frænda-ómynd yðar
hefur numið brott dóttur mina?”
„Alls ekki. Ég hyggst ekki gera neitt
þvi frændi minn hefur ekki numið brott
dóttur yðar. Þér fyrirgefið þó að ég
bendi yður á að ég er orðinn þreyttur á
fjölskylduvandamálum yðar.”
„Hvernig vogið þér yður, herra?
Hvernig vogið þér yður?” stamaði
majórinn. Frændi yðar hittir dóttur
mína i Bath, leynilega, tælir hana út um
nætur hér og nú til þess að kóróna allt
saman hleypur hann á brott með henni
og svo segið þér að þér — þér séuð
þreyttur á vandamálum mínum!”
„Mjög þreyttur á þeim. Ef dóttir yðar
hefur hlaupið frá yður — og hver skyldi
ásaka hana? — þá ráðlegg ég yður að
eyða ekki tima yðar og reyna á þolin-
mæði mina hér, heldur spyrjast fyrir á
Crome Hall hvort hr. Piers Luttrell sé
við eða hvort hans sé einnig saknað.”
„Luttrell yngri! Hamingjan sanna, ef
svo væri þá gleddist ég og ég gleddist ef
aðeins einhver annar en þessi bölvaði
frændi yðar hefði numið Lydiu á brott.”
„Það var ánægjulegt,” sagði sir
Richard.
„Það er það alls ekki. Þér vitið það vel
að það var ekki Luttrell yngri. Hún
viðurkenndi það sjálf að hún hefði haft
stefnumót við frænda yðar og ungi
hundurinn sagði í þessu herbergi —
takið eftir — i þessu herbergi standandi
viðhlið yðarað —”
„Kæri herra, dóttir yðar og frændi
minn sögðu marga vitleysuna, en ég full-
vissa yður um að þau hafa ekki hlaupist
á brott saman.”
„Allt í lagi, herra minn, allt í lagi.
H var er þá f rændi yðar núna?”
„í rúmi sínu, býst ég við.”
„Sendið þá eftir honum,” orgaði
majórinn.
„Eins og yður þóknast.” sagði sir
Richard, gekk að klukkustrengnum og
togaði i hann.
Hann hafði vart sleppt honum þegar
dyrnar opnuðust og háttvirtur Cedric
Brandon gekk inn iklæddur litríkum og
skærum silkislopp. „Hvað í fjáranum
gengur hér á?” spurði hann raunalega.
„Þvílik læti hef ég aldrei á ævi minni
heyrt fyrr. Ricky, kæri vinur, þú ert þó
ekki klæddur?”
„Jú,” stundi sir Richard. „Mér til mik-
illar mæðu.”
„Já, en kæri félagi, klukkan er ekki
enn orðin niu!” sagði Cedric hrelldri
röddu. „Fjandakornið, ekki veit ég hvað
hefur komið fyrir þig. Þú getur ekki
byrjað daginn á þessum tíma sólar-
hrings; þetta er ósiðsamlegt!
„Ég veit Ceddie, en i Róm er maður
— hér — neyddur til þess að taka upp
siði rómverja. Leyfið mér að kynna
majór Daubenacy — hr. Brandon.”
„Yður til þjónustu, herra,” sagði
majórinn og hneigði sig stirðlega.
„Komið þér sælir,” sagði Cedric leti-
lega. „Fáránlegt timaskyn sem þið hafið
hér úti á landi.”
„Ég er ekki hér i kurteisisheimsókn,”
sagði majórinn.
„Segðu mér nú ekki að þú hafir verið
að rifast, Ricky.” sagði Cedric bænar-
rómi. „Mér fannst það hljóma ósköp líkt
þvi. Kæri vinur, þú hefðir nú getað
hugsað út i það að ég svaf beint fyrir>
ofan þig. Ég er aldrei upp á mitt besta
fyrr en eftir hádegi, það veist þú. Auk
þess er þetta ekki þér likt.”
Hann lallaði letilega yfir herbergið að
hægindastól við arininn, lét sig falla i
hann og teygði fram langar lappirnar.
Majórinn sagði honum það kuldalega að
hann hefði komið til þess að tala við sir
Richard vegna einkamála.
Cedric lét sér bendinguna sem vind
um eyru þjóta. „Það sem við þurfum er
kaffi — sterkt kaffi,” sagði hann.
Syfjuleg þerna kom nú inn og virtist
undrandi á að finna herbergið fullt. „Ó,
ég biðst afsökunar, herra! Mér heyrðist
bjallan hringja.”
„Það gerði hún líka,” sagði sir
Richard. „Vilduð þér vera svo vænar
að drepa á dyr hr. Browns og biðja hann
að koma niður undir eins og hann hefur
klæðst. Daubenacy majór vill tala við
hann.”
„Augnablik!” hrópaði Cedric.
„Komið fyrst með svolitið kaffi, vina
min.”
„Já. herra,” sagði stúlkan hálf ráð-
villt.
„Kaffi?”öskraði Daubenacy majór.
Cedric gaf honum hornauga. „Likar
yður ekki hugmyndin? Hvað viljið þér
fá? Fyrir mitt leyti þá finnst mér alltof
snemmt að fá sér koniak. en ef þér viljið
ölkrús, þá segið bara til.”
Framhald í næsta blaði.

NANCI HELGASON
UPPÞVOTTURINN
Þegar heimilisfólkið borðar
ekki allt 6 sama tímanum mé
auðvelda uppþvottinn mefl þvf
afl skilja eftír heitt sépuvatn I
vaskinum. Hver og einn getur þé
þvegifl upp sin eigin mataréhöld
eftir méttíðina og skilifl þau eftir
til þerris f diskagrindinni.
Sé þvegifl mefl stélull, er botra
afl halda utan um hana mefl
svampi. Svampurinn ver hend-
umar og sýgur i sig vatn, svo afl
þvotturinn er ekki eins
söflalegur.
Það er auflveldara afl þvo leir-
inn, ef þifl þynnið uppþvotta-
vökvann mefl vatni, og auk þess
sparast þé sépa.
Það fer mun betur mefl
hnífapörin að aðskilja stél fré
silfri i uppþvottavélinni.
Komi brúnir bökunarblettir é
leirinn, mé hreinsa þé með
sterkri blöndu af bóraxi og vatni.
Ef þifl viljifl fé sem fallegastan
glans é glösin ykkar, setjifl þé 1/4
bolla af ediki f uppþvottavatnið.
Einnig mé né mélningar-
blettum af glösum mefl hertu
ediki.
VASKAR
Komi ryflbiettir f stélvaskinn,
mé né þeim af með kveikjaralegi.
Hreinsifl vaskinn mefl venjulegu
sépuvatni eftir afl ryðblettunum
hefur verífl néfl af.
Sé stélvaskurinn rispaður,
hverfa ríspumar, ef þifl nuddifl
þser mefi bamaolfu efla olívuolíu.
Vatnsblettum mé né úr stéF
vaskinum með klúti vœttum f
sprítti, einnig mé nota edik til afl
né blettum úr vaskinum.
Kolsýruvatn eykur gljéann é
stélvaskinum é augabragfli.
ÍSSKÁPAR
Til afl koma f veg fyrir lykt úr
fssképnum, er égœtt afl koma
þar fyrir baflmullarhnoðra mefl
vanillu.
Þegar fssképurinn er hreins-
aflur, er best afl blanda þremur
teskeiðum af bökunarsóda i Iftra
af heitu vatni og þvo hann úr þvf,
bœfli utan og innan.
Þurrkið hliflamar og hillumar
með klút vœttum f glyserini, þvi
þé verður auflveldara afl hreinsa
frekari óhreinindi seinna meir.
Einnig er gott afl smyrja frystinn
og leiflslumar mefl glyseríni
eftir afl hann hefur verifi
affrystur. Næsta affrysting
verður þé auðveldari, og isinn
fellur af f f kSgum.
OFNAR
Þegar hreinsa þarf bakar-
ofninn, er gott afl úfla hann afi
innan mefl uppþvottalegi og
þekja hann sfflan pappfrshand-
klæflum. Létifl hann sfflan standa
þannig f nokkra klukkutima.
Til afl flýta fyrir skulufl þið taka
alla lausa hluti úr ofninum og
setja þé é gamalt handklæfli f
baðkerifl. Létifl heitt vatn renna
yfir þé, svo yfir fljóti, og setjifl
uppþvottalög út f vatnifl. Þannig
hreinsa þessir hlutir sig svo að
segja sjélfir, meflan þifl hreinsifl
ofninn að innan.
Gler é ofnhurðum er best afl
hreinsa mefl bökunarsóda.
Klútnum er dýft ofan f hann
alveg é sama hétt og vifl notkun
é ræstidufti.
MERKIMIÐAR
Þeim sem safna merkimiflum
af flöskum, eða vilja né þeim af
vegna annarra éstæflna, gefum
vifl nú gott réfl. Limifl glært
limband yfir miðann, og þé mun
hann fylgja límbandinu þegar
það verflur tekið af. Afl vísu er
þetta ekki gott réfl fyrir þé sem
eru afl safna miðunum, þvi þeir
eyflileggjast, en fyrir hina...
48 Vikan 12. tbl.