Vikan - 22.03.1979, Blaðsíða 11

I
Daytop-MUibrook.
Eftir það var lífið svo hræðilega gleði-
snautt, það var eins og allir hötuðu alla.
Nýi maðurinn átti líka börn, þau þoldu
ekki mömmu, og hann þoldi ekki mig, og
þannig hötuðumst við öll innbyrðis.
Þegar ég var 12 ára strauk ég að heiman
með 23 ára gömlum manni. Raunar hafði
ég alltaf umgengist mér eldri félaga, því það
veitti mér öryggiskennd. Sambýlismaður
minn var í eiturlyfjum, og ég byrjaði strax á
methadoni og endaði í heróíni. Ég var
hræðilega óhamingjusöm allan tímann, og
það kom að því, að ég sprautaði mig ekki
lengur til að komast í vímu, heldur bara til
að deyja. Ég tók of stóran skammt, og mér
var ekki hugað líf.
Eftir að lífi mínu hafði verið bjargað
kom ég hingað að Daytop. Og mér finnst ég
vera ný manneskja. Ég þekki sjálfa mig svo
miklu betur, og hér finn ég það ástríki, sem
ég hef alltaf þráð. Við höldum svo mörg, að
við finnum ástina i vímu eiturlyfjanna. En í
heimi eiturlyfja er engin ást til, og eitur-
lyfjaneytendur eru aðeins fólk, sem er kalið
á hjarta og biturt út í allt og alla.
Sambýlismaður minn reyndi einu sinni
að venja sig af eiturlyfjaneyslu, en það
reyndist árangurslaust. Hann hélt sér
reyndar frá henni í 6 mánuði, en byrjaði
svo strax að sprauta sig með heróíni. Þess
vegna veit ég, að ég má ekki hitta hann
aftur, og mig langar heldur ekki til þess. Ég
er svo ung og hlýt að geta borið eitthvað
betra úr býtum i lífinu en þetta.
Þegar ég útskrifast héðan langar mig
mest af öllu að starfa með Daytop til að
hjálpa fólki, sem hefur farið jafn illa með líf
sitt og ég. Og svo langar mig til að læra
sálarfræði. Daytop stofnunin sleppir ekki
af okkur hendinni, þó við útskrifumst, og
aðstoðar okkur við að halda áfram í skóla
eða fá vinnu, ef við kjósum það heldur. Ég
kvíði þess vegna engu.
IX. tbl. Vikanll