Vikan - 22.03.1979, Blaðsíða 43

hefur þú farið að flytja Melissu ástar-
söngva! Fjárinn. hvað varð um þig?"
„Nú, ég fór heim,” sagði sir Richard
blíðlega.
„Já. en hvar kemur þessi unglingur
inn i?" spurði Cedric og leit spyrjandi á
Pen.
„Við dyrnar hjá mér. Hann hafði
komið til þess að hitta mig, skilurðu."
„Nei fjárinn hafi það Ricky, þetta
gengur ekki," mótmælti Cedric. „Ekki
klukkan þrjú að nóttu, kæri vinur!"
„Auðvitað ekki," greip Pen fram í.
„Ég var búinn að biða eftir honum tim-
unum saman.”
„Við dymar?"
„Það voru ástæður fyrir þvi að ég
vildi ekki að þjónarnir vissu að ég væri i
borginni." útskýrði Pen með falskri ein
lægni.
„Þvilikt og annað eins hef ég aldrei
heyrt fyrr!" sagði Cedric. „Þetta er ekki
þér likt, Ricky, þetta er ekki þér likt. Ég
fór að hitta þig morguninn eftir og hitti
Louisu og George þar, allt I óreiðu I hús-
inu og ekki sála sem vissi hvert þú hefðir
farið. Við sjálfan Júpíter og George hélt
að þú hefðir drekkt þér!"
„Drekkt mér! Hvi þá i ósköpunum?"
„Melissa kæri vinur, Melissa,” sagði
Cedric og hló. „Það hafði ekki verið
sofið i rúminu — krumpað bindi í eld-
stónni — gullin hár . . ." Hann hætti.
sneri sér í áttina að Pen og starði á hana.
„Guð minn almáttugur! Nú skil ég. Nú
veit ég hvað ruglaði mig. Hárið! Það var
af þér.”
„Fjárinn!” sagði sir Richard. „Svo
það hefur fundist?"
„Einn gullinn lokkur undir sjali.
George hélt því fram að það væri minja-
gripur frá fyrri tíð. En fari það norður og
niður. þetta gerir það ennþá einkenni-
legra. Þú hefur ekki farið að hitta Ricky
að nóttu til, til þess að fá hjá honum
klippingu, drengur!"
„Nei, en hann sagði að ég væri með
alltof langt hár og að hann færi ekki
neitt með mér svona útlitandi,” sagði
Pen i örvæntingu. „Og honum likaði
heldur ekki við bindið mitt. Þér vitið að
hann vardrukkinn.”
„Hann var ekki svo drukkinn." sagði
Cedric. „Ég veit ekki hver þér eruð. en
þér eruð ekki frændi Rickys. Reyndar
held ég að þér séuð alls ekki drengur.
Fjárinn, þér eruð fyrri tiðin hans Rickys.
þaðeruð þér!"
„Ég er það ekki," sagði Pen reiðilega.
„Það er alveg satt að ég er ekki drengur,
en ég hafði aldrei fyrr hitt Richard en
bessa sömu nótt."
„Aldrei hitt hann fyrr en þá nótt,”
endurtók Cedric undrandi.
„Nei, það var allt tilviljun, var það
ekki Richard?”
„Það er satt," samsinnti sir Richard,
honum virtist skemmt. „Hún féll úr
Slugga og beint i faðm minn, Ceddie.”
„Hún féll út — gefðu mér meira búr-
8únd,” sagði Cedric.
13. kafli.
Eftir að hafa fengið sér úr flöskunni
andvarpaði Cedric og hristi höfuðið.
„Gengur ekki, mér finnst þetta ennþá
andskoti undarlegt. Kvenfólk fellur ekki
út um glugga."
„Nú, ég féll ekki beint út. Ég klifraði
út vegna þess að ég var að flýja frá ætt-
ingjum mínum.”
„Mig hefur oft langað til þess að flýja
frá minum, en mér hefur aldrei dottið í
hug að klifra út um glugga.”
„Auðvitað ekki,” sagði Pen með fyrir-
litningu. „Þéreruð karlmaður."
Cedric virtist óánægður. „Aðeins
kvenfólk flýr út um glugga? Það er eitt-
hvað athugavert við þetta."
„Mér finnst þér vera mjög vitlaus. Ég
flýði út um gluggann vegna þess að það
var hættulegt að fara út um dyrnar. Og
svo vildi til að Richard átti leið þar hjá I
þann mund, sem betur fer því lökin voru
ekki nógu löng svo ég varð að hoppa."
„Eruð þér að segja mér að þér hafið
klifrað niður eftir lökunum?” spurði
Cedric.
„Já auðvitað. Hvernig hefði ég átt að
komast út öðruvísi?"
„Ef þetta slær nú ekki allt út!" hróp-
aði hann meðaðdáun.
„Það var ekkert. Aðeins þegar Rich-
ard uppgötvaði að ég væri ekki drengur
fannst honum það ekki hæfa að ég færi
þessa ferð ein mins liðs. svo hann fór
með mig heim til sin. klippti hárið á mér
betur að aftan, hnýtti fyrir mig bindið og
— þess vegna funduð þér þessa hluti í
bókasafninu hans!”
Cedric gaut augunum til sir Richards.
„Fjárinn ég vissi alltaf að þú hefðir lent i
einhverju, en þetta datt mér ekki i hug."
„Já,” sagði sir Richard, „Ég býst við
að ég hafi verið hærra uppi en mig grun-
aði."
„Hátt uppi! Kæri, elsku vinur. þú
hlýtur að hafa verið alveg út úr heimin-
um. Og hvernig I ósköpununt komstu
hingað? Eftir því sem ég man þá sagði
George að allir þinir hestar væru I
húsum sinum. Þú hefur aldrei ferðast í
leiguvagni, Ricky."
„Auðvitað ekki.” sagði sir Richard.
„Við fórum með áætlunarvagninum."
„Með — með . . .” Cedric var orðlaus.
„Pen átti hugmyndina,” útskýrði sir
Richard vingjarnlega. „Ég verð að
viðurkenna að ég var ekki mjög hlynnt-
ur þvi og tel enn að áætlunarvagninn sé
hræðilegt farartæki. En þvi er ekki að
neita, aðferð okkar var mjög ævintýra-
leg. Að fara með skiptivagni hefði verið
ntjög tilbreytingarlaust. Við ultum út i
skurð: við — hér — kynntumst lítillega
þjófi; við urðunt vör við þýfi í vörslum
okkar; hjálpuðum til við flótta; og kom-
umst að morði. Aldrei hafði mér dottið I
12.
HLUTI
hug að lifið gæti verið svona spenn
andi."
Cedric sent hafði starað á hann með
opinn munninn fór nú að hlæja. „Guð
ntinn góður, ég kcmst aldrei yfir þetta.
Þú Ricky! Ó, Guð minn góður og þarna
var Louisa reiðubúin að sverja að þú
myndir ekki gera neitt sem ekki hæfði
manni tiskunnar. George hélt að þú
værir á árbotninum og Melissa var viss
um það að þú hefðir farið að horfa á
leik. Jeremias, hún verður brjáluð!
Svikin, við Júppa! Hún móðgast, stygg-
ist, reiðist og fer i fýlu." Hann þurrkaði
sér aftur um augun með marglita vasa-
klútnum. „Þú verður að kaupa fyrir mig
búninginn núna, Ricky. Fjárinn. þú
1 skuldar mér hann. Var það ekki ég sem
sagði þér að flýja?"
„En hann fiúði ekki,” sagði Pen áköf.
„Það var ég sem fiúði, ekki satt
Richard?”
„O jú. víst gerði ég það." sagði sir
Richard og fékk sér i nefið.
Það er margt skrýtið í
kýrhausnum ...
Sumt fólk borðar aldrei kjöt, —
bara grœnmeti og baunir og
verður grannt, fallegt og hraust
Við vitum ekki hvað margar
grœnmetisœtur fyrirfinnast i
veröldinni, en i sárabætur birtum
við hér lista yfir nokkrar heims-
frægar jurtaætur.
MARISA BERENSON, leikkona
CANDICE BERGEN, leikkona
MARTY FELDMAN, leikari
GEORGE HARRISON, fyrrverandi
bítill
YEHUDI MENUH\ti, fiöluleikari
CARLOS SANTANA, gítarleikari
með meiru
PETER SELLERS, leikari.
ISAAC B. SINGER, nóbelsverð-
launaha/i í bókmenntum 1978.
GLORIA SWANSON, leikkona.
TWIGGY, (það vita nú allir hverþað
er).
DENNIS WEAVER, leikari.
Það eru ekki allar manneskjur
svo lénsamar að vera með tvo
fætur til að ganga é og tvær
hendur til að vinna með. Sumir
missa eitthvað af útlimum sinum
fyrir slysni, og enn aðrir fæðast
én þeirra. Svo eru líka þeir til sem
í guðs gjöf hafa fengið of mikið
af þessum annars svo égætu
útiimum. Við segjum fré
nokkrum slíkum hór é eftir.
FRANK BENTENIA var fré
Sikiley og fæddist með þrjé fæt-
ur. Hann sé fyrir foreldrum sinum
og fjórum systkinum með því að
ferðast um með Ringling
fjölleikahúsinu bandaríska og
sýna é sér þriðja fótinn. Hann
sagði við bandarískan blaða-
mann ériö 1905: — Fyrir mér eru
þetta aðeins viðskipti. Þið borgið
fyrir að sjé é mér fótinn og i
staðinn fæ ég að borða.
Landi hans og nafni, Frank
Lentini, var þó öllu skrýtnari.
Hann hafði fæðst sem samvax-
inn tvíburi, en þeir bræður voru
þó ekki þroskaöri en það að þeir
höfðu sama likamann. Fyrir
bragðið var Frank með þrjé fót-
leggi og 16 tær. Hann ferðaðist
einnig um með fjölleikahópi, og
sýningaratriði hans var i þvi
fólgið að hann notaði þriðja fót
sinn sem stól. Fólki þótt sú sjón
peninganna virði. Hann fæddist
1889 é Sikiley, fluttist til Banda-
rikjanna 9 éra að aldri, gifti sig
þar og eignaðist 4 böm.
ANNA BOLEYN er gott dæmi
um að það þarf ekki að vera nein
meirihéttar bækiun að vera með
6 fingur é vinstri hendi og þrjú
brjóst, þvi þrétt fyrir það tókst
henni að verða drottning. Hún
grftist Henry VIII Bretakonungi,
en hann varð æfur þegar henni
tókst ekki að ala honum son (þau
éttu einungis eina dóttur saman,
Elisabetu 1). Honum tókst að fé
hana hélshöggna fyrir framhjé-
hald, en til vara sakaði hann hana
um að vera nom og notaði þé
fingurna 6 og þriðja brjóstið sem
sönnunargagn.
Þó er sagan af EDWARD MOR-
DAKE affurðulogusL Hann
var vel menntaður bæði í tónlist
og klassiskum fræðum, en eins
og margir aðrir hafði hann sinn
djöful að draga. Á hnakka hans
var nefnilega annað andlit, —
sögusagnir segja að það hafi
verið stúlkuandliL Þó þetta auka-
andlit gæti hvorki borðað né
talað, þé gat það hreyft augun,
grátið og hlegið. Edward grétbað
lækna að skera þetta andlit af
hnakka sínum, jafnvel þó það
kostaði hann lífið, en þeir þorðu
ekki. Edward Mordake framdi
sjélfsmorö aðeins 23 éra gamall.
12. tbl. Vikan 43