Vikan - 26.07.1979, Blaðsíða 26

Mamma hefur
slæman smekk
EGAR frú Bennet giftist höfðu þau
hjónin ekki af miklu aö taka og hún varð
aö búa heimili sitl einföldum og tiltölu
lega hversdagslegunt hlutum. Það var
stríð i heiminum. Það var ekki um margt
að velja. einföld húsgögn. gluggatjöld
sem voru eins og hafragrautur. engin
teppi fékk hún og borðbúnaðurinn var
allur úr hvítum leir. Mjög hentugt allt
saman. en sannarlega ekki það sent unga
brúður dreymdi um.
Tom Bennet kom heim úr striðinu.
hafði misst annan fótinn og lífsskoðanir
hans gjörbreyttar. Og kona hans komst
brátt að raun um. að það var ýmislegt
annað að hugsa um. en fátæklegt innbú.
Hún varð að leita sér vinnu til að drýgja
tekjurnar. Tom fékk örorkubætur, en
þær voru ekki háar. Hún varð einnig að
sinna húsverkunum og annast Tom, sem
þjáðist oft af þunglyndi og var timunum
saman ekki rnönnum sinnandi. Það var
ekki fyrr en á árununt eftir 1950. að
róðurinn tók að léttast hjá þeim
hjónum.
Og það var einmitt um það leyii. sem
vöruúrval jókst i búðununt. Um þetta
leyti keypti hún gula plastdúkinn með
silfurstjörnunum. Fötin urðu lika
smekklegri og litaúrval skemmtilegra en
verið hafði um fjölda ára. Og um þetta
leyti kom einnig i Ijós, að frú Bennet átti
von á barni. Heilsa Toms var allmikið
betri, hann gekk nú til vinnu og hún gat
með góðri samvisku sagt stöðu sinni
lausri og lýsti þvi yfir. að hún ætlaði að
njóta meðgöngutimans.
Og nú fór að blómstra i litla húsinu
þeirra. Hún keypti sitt fyrsta rósótta
tesett og fyrsta rósótta teppið. Anna
bella fæddist að vorlagi og var yndislegt
barn. Þaðsögðu allir. Hún óx úr grasi og
var fallegt og gott barn og hún lét ekki
sitt eftir liggja við að skreyta húsið lit-
skrúðugum smáhlutum.
.^^.NNABELLA var fimmtán ára.
þegar Tom yfirgaf þær allt i einu. Frú
Bennet gat aldrei skilið hvers vegna.
Eftir að hann kom heim úr striðinu
höfðu þau ekki átt margt sameiginlegt
og haft fátt að tala um, og nú var þessu
lokið.
— Ég býst við að hann hafi orðið
leiður á mér, sagði hún og það var eina
skýringin sem hún gat gefið vinum
sínum. Hún kvartaði ekki eða var sár, en
einbeitti sér nú enn meira að uppeldi
dótturinnar. Brátt kom að hún varð að

gera upp viðsig hvað hún vildi starfa í fram
tíðinni. Móðir hennar kom henni til hjálpar.
— Þú hefur alltaf verið svo snjöll að
teikna, Bella, sagði frú Bennet og horfði
með stolti á síðustu einkunnir dóttur
sinnar. Fröken Terp segir að teikning sé
þitt besta fag. Langar þig í listaskóla?
— Því ekki, sagði Annabella, henni
stóð nokkuðá sama.
— Þú gætir sérhæft þig, skapað þér
nafn i tiskuheiminum. Teiknað falleg
mustur og hannað fagra hluti. Heldurðu
að það verði ekki dásamlegt! Hún lygndi
augunum við tilhugsunina. — Það
verður dásamlegt! Annabella var ekki
eins viss og hálf pirruð yftr æsingnum i
móður sinni. — Það getur svo sem vel
verið, tautaði hún, við segjum það þá.
Frú Bennet virtist ekkert taka eftir
óánægju dótturinnar eða tómlæti.
I—/ISTASKÓLI sá, sem Annabella
hóf nám við, var nokkuð langt frá
heimili þeirra mæðgna og þvi var
ákveðið að Annabella fengi að búa hjá
vinkonu sinni og koma svo heim um
helgar. Frú Bennet fékk nú góðan tíma
til að flikka upp á heimilið. Hún vann
bara hálfan daginn og eyddi svo
timanum við að leita að nýjum rúm
teppum, gluggatjöldum og púðum. sem
nú var svo auðvelt að fá i miklu úrvali.
Annabella virtist kunna vel við sig og þó
svo hefði verið um rætt, að hún kæmi
heim um helgar, fór hún fljótlega að
finna sér allt til afsökunar og þóttist
verða að nota tímann til að ganga á söfn
og gæti þvi ekki heimsótt móður sina.
Þær voru að fjarlægjast hvor aðra.
Annabelia var að breytast. Hún gaf allar
litskrúðugu peysurnar, sem frú Bennet
hafði eytt svo miklum tíma i að prjóna
handa henni og áður en langt um leið var
ekkert að finna i klæðaskápnum hennar
annað en flauelsbuxur i svörtum eða
brúnum litum og gráar og brúnar peysur
eða mussur. Allt var í þessum
dauðleiðinlegu náttúrulitum. sem móðir
26 Vikati 30. tbl.