Vikan - 26.07.1979, Qupperneq 44

Nick opnaði augun til hálfs. Síðan brölti
hann með óöruggum hreyfingum á annað
hnéð og hafði riffilinn tilbúinn.
..Þaðer leitt.”
„Já, þaðer leitt."
Nick starði aftur út á savannann.
Hann var að hugsa um að Farson hefði
lagt mikið á sig og kostað miklu til svo
að kona hans kæmist út úr Njongwe.
Samt virtist hún ekki vera hið minnsta
þakklát. Og hún hafði aldrei nefnt eigin
mann sinn skirnarnafni.
..Það er best að snæða." sagði hann.
„áður en verður dimmt."
Sólin var stór og sýndist útblásin yfir
trjátoppunum og litaði himininn appel
sínugulan. Nick gramsaði i bakpokanum
og tók frani tvær niðursuðudósir.
..Matseðillinn i kvöld." sagði hann
glottandi. „hljóðar upp á léttsaltað kjöt
— meðaprikósum ieftirmat "
Með dósahnifnum á vasahnifnum sin
um opn-'ði hann dósirnar og rét" t'enni
þær.
„Hvernig i óskopunum er ætlast nl
þess að ég eti þetta0" spurði hún með
óbeit.
„Með þessum hnif og fingrunum. Það
er allt sem við höfum. Þér afsakið að það
er enginn þjónn til þess að bera það á
borðið."
Meðan hún sat og átti við kjötið og
ávextina breiddi hann úr landakortinu á
jörðina og sökkti sér niður i það. Hann
veitti henni enga athygli.
Þetta var köld og einföld máltið. en
henni leið ögn betur eftir að hafa borð-
að.
Meðan hann var að hreinsa hnifinn á
jörðinni spurði hún: „Hafið þér á móti
þvi þó að ég reyki meðan þér eruð að
borða?"
Án þess að segja orð fleygði hann
vindlingapakkanum og kveikjaranum til
hennar, þerraði hnifinn á buxnaskálm
inni og tók til matar sins.
Þegar hún var hálfnuð með vindling-
inn spurði hún:
„Fáum við eitthvað heitt að drekka
núna? Eigið þér nokkurt te?”
„Aðeins kaffi," sagði Nick.
„Það væri stórkostlegt." sagði hún
ánægð.
„Það væri það. En við kveikjum ekki
eld."