Vikan - 27.09.1979, Síða 62

POSTURM
Tvær óvinsælar
að austan
Elsku Póstur minn!
Viö erum hér tvœr sveitapíur
og okkur langar til að spyrja
þig nokkurra spurninga.
Þannig er mál meö vexti að
við erum búnar að vera hrifnar
af tveimur strákum í eitt og
hálft ár, en þeir líta ekki við
okkur. Ekki segja okkur að
bíða í nokkur ár. Við getum
það ekki því að við erum að
deyja úr ást. Jæja við vonum
að bréfið lendi ekki í hinni
frægu Helgu og sendum henni
karamellu.
Bæ, bæ. jvær óvinsælar píur
að austan.
2575-1368 og 8431-9621
Ekki kemur Póstinum til hugar
að segja ykkur að bíða í nokkur
ár, miklu fremur að láta nú
hendur standa fram úr ermum
og — reyna við einhverja tvo
aðra! Það er engin ástæða til að
binda sig við einhverja áhuga-
lausa ungherra þegar hópur
annarra bíður á næsta götu-
horni. Vonandi kemur heilræði
Póstsins ekki svo seint að ótíma-
bæran dauða ykkar hafi þegar
borið að höndum! Svona annars
í fyllstu alvöru, það er engin
hætta á að þið verðið ekki
hraustari og kappsfyllri með
hverju nýju „ólæknandi og
banvænu” ástarævintýri. Munið
bara að taka ykkur sjálfar ekki
allt of hátíðlega og njótið lífsins
á meðan þið eruð enn ungar.
Helga þakkar karamelluna og
biður ykkur að senda næst
eitthvað sem dregur ekki
fyllingar úr tönnum og veldur
hræðilegri tannpínu.
Pcnnavinir
Áslaug Gunnarsdóttir, Suöurgata 64,
220 Hafnarfirði. Ég er 15 ára Hafnfirö-
ingur og langar til að komast í bréfa-
samband við stráka á aldrinum 15-16
ára. Áhugamál eru margvísleg t.d. tón-
list og að hanga seint úti á kvöldin.
Mynd fylgi fyrsta bréfi ef hægt er.
HÚSTJÖLD

Glœsibœ—Sími 30350
Við foreldrarnir og eldri
systkini hans . . .
Kæri Póstur!
Þó mér virðist sem þessi þáttur miðist yfirleitt við
unglinga, langar mig til að koma með fyrirspurn, þó ekki væri
nema til að vekja unglingana til umhugsunar um vandamálið.
Yngsta barnið mitt er drengur á gagnfræðaskólaaldri. Eg
hef miklar áhyggjur af honum, þar sem hann sýnir námi
eða öðrum skyldum ekki nokkurn einasta áhuga. Hann vill
heldur slæpast um með „klíkunni” eins og þau kalla sig, alla
daga og öll kvöld. Eg myndi ef til vill sætta mig við þennan
námsleiða, ef hann sýndi einhverju öðru áhuga, eins og
íþróttum faðir hans var mikið í frjálsum íþróttum hér áður
fyrr) eða einhverju öðru tómstundagamni. Þegar ég reyni
að vekja máls á þessu, segirhann ruddalega að ég reyni ekkert
að skilja hann og geri kröfur til hans sem hann ráði ekki við!
Gallinn er að hann gerir engar kröfur til sín sjálfur og
hefur engan metnað! Við foreldrar hans áttum bæði
auðvelt með nám og eldri systkini hans hafa staðið sig með
stakri prýði á sinni skólagöngu. En í staðinn fyrir að gera
sér grein fyrir því, hvað nám hefur mikla þýðingu í lífinu,
vill hann kasta öllu frá sér og byrja að æfa með hljómsveit!
Ástæðan fyrir því að ég skrifa þetta bréf er, að ég held
aðfleiri mæður sem eiga börn á svipuðum aldri, eigi I
svipuðum erflðleikum og ég.
Hvað er það sem gengur að þessari kynslóð sem nú er að
vaxa úr grasi? Hvernig halda þau að lífsbaráttan gangi fyrir
sig?
Með von um svör, ekki einungis frá þér, Póstur góður,
heldur einnig frá öðrum unglingum sem flnnast þau mis-
skilin. Eg vil nefnilega ekkertfrekar en að reyna að skilja.
Ráðvillt móðir.
P.S. Eg vil að lokum þakka marga góða þætti í Vikunni,
hún er alltaf að verða betri og betri.
Þótt ef til vill séu unglingar í meirihluta þeirra, sem Póstinum
skrifa er það þó engin algild regla og í því efni engin ákvæði
um aldur gildandi. Það er alltaf erfitt þegar barn svarar ekki
þeim væntingum, sem foreldrar og aðrir ættingjar hafa til
þess, en líklega er sonur þinn alveg fulikomlega eðlilegur
unglingur, sem þarf aðeins að finna sitt eigið lífsform sjálfur.
Láttu hann gera það sem hann langar sjálfan, því þetta er nú
einu sinni hans líf, sem um er að ræða. Hann er ekki á gamals
aldri ennþá og því nægur tími til stefnu. Það er aðeins ef um er
að ræða mikla óreglu samfara því lífsformi, sem hann kýs
sjálfur, sem þið ættuð að grípa inn í þróun mála. Nám hefur
vissulega mikla þýðingu í lífinu, en það er fleira, sem talist
getur nám og menntun en það sem fram fer innan veggja
skólanna. Viðhorf hans til þeirra hluta getur líka breyst, ef
hann finnur ekki lengur stöðugan þrýsting í þá átt frá fjöl-
skyldunni.
Ertu alveg viss um að hann geri engar kröfur til sjálfs sín og
hafi engan metnað? Hvað segir hann sjálfur um hljómsveitina
og allt sem henni fylgir? Hefur hann ef til vill meiri metnað á
því sviði en ykkur hjónunum hefur til hugar komið? Og getur
hann talist alveg laus við áhuga á öllu tómstundagamni, ef
hann er orðinn fær um að ganga í hljómsveit? Þar hlýtur þó
tónlist að vera megininntakið. Hugsaðu þig vel um, ef til vill
hefur hann ekki fengið mikinn skilning, hvað þá stuðning, frá
fjölskyldunni reyndu alls ekki að þrýsta honum út í nám eða
íþróttaiðkun, aðeins vegna þess að faðir hans gerði það hér
áður fyrr.
62 Vlkan 39. tbl.