Vikan - 13.12.1979, Blaðsíða 36

VALD
eftir Jóhannes Björn. Útgefandi:
örn og örlygur hf.
Bók þessi tekur til meðferðar
heim æðri viðskipta og alþjóð-
legs leynimakks, þar sem
ákvarðanir fárra útvaldra ráða
örlögum milljóna einstaklinga í
öllum löndum.
Höfundurinn, Jóhannes Björn,
hefur að mestu leyti verið
búsettur erlendis síðustu tíu árin
og dvalið langdvölum í Svíþjóð
og Englandi. Hann hefur lagt
stund á félagsfræði auk náms í
sundurgreiningu upplýsinga
(Data analysis) og Public
Relations.
Jóhannes hefur einnig lagt
stund á kerfisbundnar rann-
sóknir á sviði stjórn- og peninga-
mála, og birtast niðurstöður
þeirra rannsókna i þessari bók.
Kaflinn sem við höfum valið
til birtingar er hluti af 3. kafla
bókarinnar:
Bandaríkin
falla í gryfjuna
„Undir yfirborðinu hafa Rothschild
arnir haft áhrif á mótun viðskiptalaga í
Bandaríkjunum. Lagaskjöl sýna að þeir
voru af Igamla Ameríkubankanum. ”l
Barátta alþjóðlegu bankanna við að
koma á fót alríkisbanka (seðlabanka) í
Bandaríkjunum er mjög lærdómsrík og
sýnir okkur gildi miðstýringar betur en
flest annað. Svo sniildarlega var að
málinu staðið, aðflestirBandarikjamenn
héldu — og halda enn — að stofnun
alríkisbankans táknaði sigur fólksins yfir
peningavaldinu. Ekkert er meiri fjar-
stæða.
Stofnendur Bandaríkja Norður-
Ameriku gerðu sér glögga grein fyrir
hættunni sem er samfara sterkri mið-
stýringu, stjórnmálalegri eða peninga-
legri. Thomas Jefferson (þriðji forseti
landsins) skrifaði John Adams: „. . . ég
trúi sannarlega með þér að banka-
stofnanir eru hættulegri en fastaher.”2
Þessir menn trúðu (eftir slæma reynslu
af Bretum) að ríkisstjómir stjórnuðu
best sem stjórnuðu minnst, og dreift
vald væri öllum fyrir bestu.
Stjórnarskrá Bandaríkjanna var skrif-
uð með þessu hugarfari og er sennilega
eina stjórnarskrá veraldarsögunnar sem
tryggir frelsi og rétt einstaklingsins veru-
lega. Og það er gert með valddreifingu.
Hvert einstakt fylki landsins er eins sjálf-
stæð eining og mögulegt er, en stjórnin í
Washington er ábyrg fyrir sameigin-
legum þörfum heildarinnar, t.d. hæsta-
rétti og alríkisher. En Adam var ekki
lengi í paradís.
Hæstiréttur Bandaríkjanna og stjórn-
völd hófu snemma að mistúlka þetta
merkilega plagg og auka við það á
kostnað einstaklingsins: Fólki yar
bannað að eiga gull eða gulltryggða
mynt, en fékk í hendurnar óstöðugan
pappir sem óvandaðir menn gátu gert
verðlausan með einu pennastriki; komið
var á fót miðstýrðu peningakerfi, byssu-
eign var víða bönnuð, þrátt fyrir skýr
ákvæði í stjómarskránni (second amend-
ment), fólki var bannað að drekka
áfengi; tekjuskattur var innleiddur; og
ríkisbáknið byrjaöi að teygja sig inn á
flest svið mannlífsins (og í vasa almenn-
ings). Á nítjándu öld voru gerðar tvær
tilraunir til að starfrækja alrikisbanka i
Bandaríkjunum, en báðir voru lagðir
niður eftir hatrammar deilur. Þegar leið
að aldamótum, tóku alþjóðlegu banka-
eigendurnir að ókyrrast mjög. Banda-
ríkin voru á góðri leið með að verða
mesti peningamarkaður heimsins og
voru óðum að vaxa úr höndum þeirra.
Það var orðið kapphlaup upþ á líf og
dauða að koma á fót svipuðu fyrir-
komulagi og var I Evrópu.
Baráttan sem fór í hönd að koma á
alríkisbanka í landinu fór að mestu ofan
garðs og neðan hjá almenningi. Eins og
áður sagði kusu eigendur alþjóðlegu
bankanna að starfa á bak við tjöldin og
með leynd. Prófessor Carroll Quigley
gerir þessa leynd að umtalsefni og segir
svo:
„ Þar af leiðandi gat venjulegt fólk alls
ekki vitað um auð eða starfssvið slíkra
stofnana (alþjóðlegra banka og fyrir
tœkja þeirra) og hafði oft óljósa hug
mynd um hverjir stóðu að þeim. Þess
vegna er óllklegt að fólk, jafnvel þótt
það sé vel að sér I stjórnmálasögu, tengi
nöfn eins og Walter Burns, Clinton
Dawkíns, Edward Grenfell, Willard
Straight, Thomas Lamont, Dwight
Morrow, Nelson Perkins, Russel
Leffingwell, Elihu Root.John W: Davis,
John Foster Dulles og S. Parker Gilbert
við nafnið „Morgan". Samt voru öll
þessi nöfn ogjjöldi annarra hluti áhrifa-
kerfis sem hafði að miðpunkti skrifstofu
J. P. Morgans, Wall Street 23. Þessi
stofnun, eins og aðrar í bræðrafélagi
alþjóðlegu bankanna, starfaði stöðugt í
gegnum fyrirtæki og ríkisstjórnir. "J
10% bensínsparnaður
samsvarar 35 krónum pr. lítra.
Allir sem fást við stillingar bílvéla vita, að
bensfneyðsian eykst um 10-25% milli
kveikjustillinga.
Eftir ísetningu LUMENITION kveikjunnar
losna bfleigendur algjörlega við þá eyðslu-
aukningu, sem slitnar platínur valda, því í
þeim búnaði er ekkert, sem slftnar eða
breytist
Með LUMENITION vinnur vélin alltaf eins
og kveikjan vœri nýstillt
LUMENITION fylgir 3ja ára ábyrgð.
Verð miðað við gengi 1.9/79, kr. 53.000.
ÆBiBft \émm HABERC ht
Skeifunni Je-Simi JJJ'45
Aðferðin sem „bræðrafélag alþjóð-
legu bankanna” notaði við að koma á fót
miðstýrðum banka í Bandaríkjunum var
bæði snjöll og einföld. Með jöfnu milli-
bili var upplausn („panik”) látin skapast
í bankakerfinu til að undirstrika þörfina
á aukinni „festu” sem aðeins var hægt
að ná með miðstýringu. Heimatökin
voru hæg, því þessir menn áttu marga
öflugustu banka landsins. Þing-
maðurinn Robert Owen, sem einnig var
bankaeigandi, játaði fyrir rannsóknar-
nefnd þingsins þátttöku sína í þessu
samsæri. Til dæmis sagðist hann hafa
fengið eftirfarandi fyrirmæli frá
sambandi bankaeigenda, „panik” árið
1893: „Þú tekur strax úr umferð
þriðjung veltunnar og innkallar helming
lána.”4
Stærstu nöfnin sem koma fyrir í
þessari leiksýningu eru J.P. Morgan,
John D. Rockefeller, sem réði First
National City Bank frá 1891 ásamt
James Stillman, Jacob Schiff (Kuhn,
Loeb & Co.) og Warburgættin. Auk þess
að starfrækja eigin banka, var Warburg-
ættin tengd áhrifamestu lánastofnunum
heimsins, Kuhn, Loeb, & Co., sem
margir töldu stjórnað af Rothschildætt-
inni í gegnum Jacob Schiff og ættingja.5
Allir þessir menn, nema Poul Warburg,
kusu að halda sig að tjaldabaki. Hann
var nokkurs konar opinber fulltrúi
hinna.
Poul Warburg og bróðir hans, Felix,
gerðust bandarískir ríkisborgarar árið
1902, en þriðji bróðirinn, Max, sat eftir í
Hamborg og starfrækti fjölskyldu-
bankann þar (M.M. Warbug & Co.).
Poul Warburg giftist Nina Loeb, dóttur
Solomon Loeb (Kuhn, Loeb, & Co.), en
Felix giftist Frieda Schiff, sem var dóttir
Jacob Schiff, valdamesta manns í Kuhn,
Lxteb & Co. Ferill þeirra Warburga og
Jacob Schiff er mjög skrautlegur. Þeir
koma við sögu bæði í kreppum og
byltingum. Stærsti banki þeirra í
Ameríku, International Acceptance
Bank, þróaðist seinna í Bank of the
Manhattan Company, en 1955 yfirtók
Rockefellerættin þann banka og
sameinaði Chase National Bank. Út úr
því kom Chase Manhattan Bank, öflug-
asti banki heimsins í dag.
Poul Warburg hafði þann aðalstarfa í
heilan áratug að sannfæra fólk um
nauðsyn alríkisbanka í Bandaríkjunum.
Jafnt og þétt birtust eftir hann greinar I
bankaritum og dagblöðum um nauðsyn
„endurskoðunar” bankakerfisins, og
hvarvetna sem hann gat komið því við,
hélt hann ræður og fyrirlestra um sama
efni. Boðskapur hans var einfaldur:
Miðstýrður alrikisbanki gefur stöðug-
leika og færir ríkisstjórninni (og fólkinu
þar með) vald sem vegur á móti peninga-
valdinu. Umhyggja Warburgs fyrir
stjórninni og almenningi er dálítið
einkennileg í ljósi þess, að hann þáði
500.000 dollara árslaun hjá Kuhn, Loeb,
& Co. fyrir að segja þetta!6
En Poul Warburg talaði ekki aðeins.
Hann var snemma útfarinn „panik”-
meistari og náði starf hans á því sviði
hámarki árið 1907, en það ár fóru
margir bankar á höfuðið. Með hjálp
Morgans fór skriðan af stað.
Hrunið hófst með orðrómi um veika
stöðu Knickerbocker Bank og Trust
Company of America. Oakleigh Thorne,
aðalbankastjóri síðarnefnda bankans,
fullyrti síðar við yfirheyrslur þing-
nefndar, að banki hans hefði staðið
traustum fótum og hrunið eingöngu
vegna sögusagna er áttu upptök sín hjá
Morgan.7 Sagnfræðingurinn Frederick
Lewis Allen, sagði í Live magazine, 25.
apríl 1949: „Áminningin sem fólst í upp-
lausninni 1907 var alveg ljós, þótt það
væri ekki ákveðið með lögum fyrr en 6
árum siðar: Miðstýrður banki var
óumflýjanlegur í Bandaríkjunum.”
Sá öldungadeildarþingmaður sem
harðast barðist i þingsölum fyrir alríkis-
36 Víkan 50. tbl.