Vikan - 13.12.1979, Blaðsíða 42

Gátan leyst
eftir Gunnar Gunnarsson.
Útgefandi: Iðunn.
Þessi lögreglusaga ber undir-
titilinn: Margeir, sem vísar
til aðalsöguhetjunnar. Honum
lýsir höfundur sem heima-
kærum rólyndismanni, bók-
hneigðum og hagvönum í
eldhúsi. Hann er nýlega orðinn
fulltrúi hjá Rannsóknarlögreglu
ríkisins sakir fjölskyldutengsla
við ráðamenn. Sagan greinir svo
á spennandi hátt frá viður-
eignum þessarar anti-hetju, sem
lítt virðist líklegur til afreka, við
afbrota- og fjárglæframenn.
Höfundurinn, Gunnar
Gunnarsson, er landsmönnum
kunnur, m.a. fyrir útvarps-
leikritið Svartur markaður, sem
hann vann i samvinnu við Þráin
Bertelsson.
Við birtum hér 13. og 14.
kafla bókarinnar.
13
Akureyrarlögreglan lagði til vandaða
kassa undir tollskjölin og Margeir og
Sævar létu Steingrím Inga hjálpa sér við
að tína fram skjöl Ljósbera. Sævar
innsiglaði síðan kassana, bar þá inn i
geymslu embættisins og Margeir sagði
fulltrúanum, að endurskoðendur myndu
bráðlega birtast og skoða pappírana.
Er fógetinn enn lasinn? spurði
Margeir.
Já, hann er víst verri en ég hélt, sagði
Steingrímur Ingi.
Þú passar embættið á meðan, eða
• hvað?
Það er svo sem ekki í fyrsta sinn sem
hann erfrá.
Hann er farinn að eldast, eða hvað?
Hann varð sextugur í fyrra. Hann
hefur verið í þessu embætti í þrjátíu ár.
Það er langur tími í erfiðu starfi.
Já. Heldurðu að þú endist jafnlengi í
embættinu sjálfur? spurði Margeir og
gat ekki annað en glott.
Fulltrúinn svaraði ekki.
Hallur beið hans fyrir utan fógetaskrif-
stofurnar. Þeir settust inn í einkabíl
Halls og óku af stað.
Kaffi og kökur heima? spurði Hallur.
Stýrishjólið straukst við vömbina á
honum þegar hann lagði á bílinn og
Margeiri fannst opelinn hafa slagsiðu.
Ég vildi ekki tala við þig í símann í
gær, sagði Hallur, vegna þess að það er
líklegt að síminn á hótelinu leki. Þeir
hafa án efa skipað einhverjum sem
passar skiptiborðið að láta sig vita
nákvæmlega um allt sem sagt er um þá,
einkum þó núna, þegar lögreglan er
farin að athuga þá. Ég hefði bara átt að
gera mér grein fyrir þessu áður en þú
komst. Þú hefðir sem best getað búið hjá
mér. Við erum bara tvö eftir í kofanum.
Hallur bjó við Byggðaveg. Kona
hans tók á móti þeim í forstofunni,
hávaxin og sver, naestum eins sver og
Hallur, brosmild og sagðist heita Sólveig
Jónsdóttir.
Þeir settust í stofuna og Sólveig bar
þeim kökur. Hallur tók rösklega til sín af
bakkelsinu, hallaði sér makindalega
aftur í hægindastólnum og stundi af
vellíðan.
Það kom ekki til mála að þeir fengju
mig til að hætta við sætabrauðið, sagði
hann. Þetta með reykingarnar, það skil
ég, en að hjartað eða æðakerfið hafi
verra af kökum, það er ekkert annað en
áróður, sagði hann, ómerkilegur áróður
fyrir meinlætalifnaði. Ég skil ekki hver
hagnast á svoleiðis. Heyrðu, sagði hann
svo, það var eitthvað sem ég ætlaði að
nefna við þig. Já. Nú vil ég ekki beinlínis
halda því fram að Akureyringum finnist
Ljósberabræðurnir, eða sú fjölskylda öll,
sérlega fínt fólk. En líttá, Hörgdalínarnir
voru einu sinni merkilegri pappírar
hérumslóðir, tnerkilegri en flestir aðrir.
Þeir sem nú heita Hörgdalín, njóta ein-
hvers af þeim glansi sem var kringum
nafniö. Skilurðu?
Já.
Ég sagði Birgi um daginn, að mér
fyndist óvenjuvond skítalyktin af þessu
máli. Ég veit ekki alveg hvers vegna ég
tók þannig til orða. Kannski flokkast
það ekki lengur undir glæp í þessu landi
að stela undan skatti. Ég hef heyrt
gróðamenn segja, að til þess að ná í
kapítal, þurfi að fara á bak við framtals-
reglur. Og að stela tollgjöldum? Er það
ekki næstum því það sama? Það segir
margt um okkur hér, að Jósef og
Sæmundur hafa lengi fengið að stunda
sitt svindl i friði. Þeir hafa verið að stela
af ríkinu og öðrum alla sína starfsævi.
Fimmtán ár. Hvernig stendur á þvi?
Ja — sagði Margeir.
Sólveig! Sólveig! Hvers vegna fá skít-
seyði eins og Jósef og Sæmundur
Hörgdalín að vaða hér yfir alla og
stunda svindl og pretti. Kanntu svar við
þvl?
Nei, sagði hún, það þarf víst merkari
félagsfræðing en mig til að svara þessu.
En ég held það sé afskaplega mikil þörf
fyrir gott svar.
Óþefurinn? Já, líttá Margeir.
Sæmundur talar opinskátt hér í bænum
um að reglur og lög þurfi að brjóta til að
auka gróðann, til að komast yfir
peninga. Jósef, sem ég held að sé mjög
nálægt því að vera haldinn geðklofa á
alvarlegu stigi, fyrirlítur landslög og allt
sem hann kallar hömlur og höft. Hann
vill ekki leggja sig niður við neins konar
umgengnisreglur settar af öðrum. Hann
ríður hrossum sínum um sveitirnar og
hefur nákvæmlega sömu lífsskoðun og
harðsvíraður byssumaður í villta vestrinu
á öldinni sem leið. Vegna þess að svona
drengir fá að mestu að fara sínu fram,
finnst mér vera skítalykt af þessu öllu.
Og svo kaupa þeir fólk. Það eru ævin-
lega til nógu margar litlar sálir sem eru
falar. Þeir kaupa fólk, spilla unglingum
sem þeir ráða í vinnu, slæva siðferðis-
vitund fólksins í kringum sig. Eru ein-
faldlega afskaplega slæmt fordæmi. Og
svo gefa þeir sjúkrahúsinu og kirkjunni
gjafir.
Gera þeir það? spurði Margeir.
Hjónin hlógu — hvort þeir gera!
Ég er á leiðinni í heimsókn til
Sæmundar. Ég talaði við Jósef í morgun.
Sæmundur er elskulegur maður.
Hann mun líka svara þér hlæjandi út
úr, vegna þess að hann veit að þig skortir
öll sönnunargögn.
Ég hef það samt á tilfinningunni að
það sé nauðsynlegt að ég tali við hann.
Er hann nokkuð hættulegur, þú veist,
þetta með símanjósnir og svo hafa þeir
sjálfsagt górillur í vasanum.
Áttu við að hann fari að hrekkja þig?
Maður veit það náttúrlega ekki, þeir
hafa aldrei lent í löggunni áður. Það er
ekki gott að segja hvernig þeir bregðast
við. En það skaltu vita, að þeir eru ekki
heimskir, líttá.
Hvers vegna segirðu það?
Vegna þess hve þægilega þeir hafa
komið sér fyrir. Það eru varla kújónar
sem koma sér upp svona peningaveldi
eins og þeir hafa gert. Þetta eru ekki
fúskarar í ranghölum lífsins.
Ég hef ævinlega verið þeirrar
skoðunar að peningamenn væru illa
gefnir, sagði Margeir. Mér finnst það
sýna alvarlegan skort á hugmyndaflugi
að eyða lifinu í að eltast við krónur.
Þú segir nokkuð, sagði Hallur, að
þegar saman fari lélegt innræti og daufar
Bifreiðaeigendur:
Bílaþvottur — Bón — Ryksugun
Vitið þið, að hjá okkur tekur
aðeins 15-20 mín. að fá bíl-
inn þveginn — bónaðan og
ryksugaðan.
Hægt er að fá bílinn ein-
göngu handþveginn.
Komið reglulega.
Ekki þarf að panta tíma, þar
sem við erum með færi-
bandakerfi.
Ódýr og góð þjónusta.
DÓH- OG ÞVOTTASTÖDIH HF.
Sigtúni 3, sími 14820.
42 Vikan SO.tbl.