Vikan - 07.08.1980, Qupperneq 35

spurði síðan hvort sjúklingurinn
ætti bágt með svefn.
— Þaðereinmittmálið, svar-
aði baróninn, ég get bókstaflega
ekkert sofið eftir að klukkan
slær tólf.
— Ég kann ráð við því, sagði
taugaiæknirinn. Þú þarft aðeins
nokkrar sterkar svefnpillur. Það
hjálpar.
En allt kom fyrir ekki. Á mín-
útunni tólf var Camilla gamla
aftur sest upp á flaggstöngina og
svefntöflur taugalæknisins
breyttust í hveiti í maga baróns-
ins. Þannig gekk það nótt eftir
nótt þangað til Rósafoss gamli
var búinn með svefntöflu-
skammtinn. Þá fór hann aftur til
læknisins og sagði eins og var að
pillurnar hefðu ekki komið að
miklu gagni — eiginlega engu
gagni. í þetta sinn gaf tauga-
læknirinn sér eilítið meiri tima
til að hlusta á sjúklinginn og
sögu hans.
— Jú, sjáið þér til, læknir
góður. Á hverri nóttu þegar
klukkan slær tólf birtist gamla
skassið í hallargarðinum hjá
mér, klifrar upp á stóru flagg-
stöngina og sest eins og ekkert sé
efst upp á hana. Þar situr hún
veifandi grænsápustykki alla lið-
langa nóttina og virðist ekki
ætla að hætta þessu fyrr en ég er
orðinn alveg vitlaus og það þarf
ekki mikið fleiri nætur til.
Læknir! Þér verðið að skilja, ég
er að verða vitlaus á þessu.
Getið þér ekki gefið mér ein-
hverjar pillur þannig að ég missi
sjónina og þurfi ekki að horfa á
þetta? Eða á ég að leigja skyttu
og láta freta á hana og flagg-
stöngina?
— Nei, það er ekki hægt að
skjóta drauga, svaraði læknirinn
og hristi kollinn íbygginn. Svo
tók hann hjartalínurit, mældi
blóðþrýstinginn, lýsti upp í
augun, skoðaði hálsinn, nefið og
eyrun og greip síðan recept-
blokkina. Hann páraði dágóða
stund latnesk orð á pappir en
hætti svo allt í einu, leit upp og
sagði:
— Nei, bíddu hægur, ég held
að mér hafi dottið snjallræði í
hug.
Læknirinn útlistaði nú hug-
mynd sína fyrir baróninum sem
flýtti sér heim, vongóður og
staðráðinn í að breyta eftir
ráðum taugalæknisins.
Næstu nótt hvarf vofan. Þar-
næstu nótt sást ekki heldur til
hennar. Reyndar sást Camilla
heitin ekki oftar nærri Runkel-
borghöllinni og Silfurörn Rósa-
foss tók gleði sína á ný, svaf vel
og lifði sæll og ánægður það sem
eftir var með ungu konunni
sinni. Og þar með er ævintýrið
úti.
Skop
Þess má þó geta svona í lokin
að ráðið sem taugalæknirinn
góði gaf baróninum var að fjar-
lægja húninn af flaggstönginni
og ydda toppinn vel! Þýð.:e.j.
32. tbl. Vikan 35