Vikan - 11.12.1980, Blaðsíða 29

Viðtal Vikunnar
úlvegað sonum mínuni sumarvinnu í
fjölskyldufyrirtækinu. Þetta reyndisl
ágæt tilbreyting en erfitt verk á köflunt.
Gróðinn af rekstrinum var enginn nenta
gott loft og skentmtunin. Við Ólafur
Gaukur unnunt auk þess santan eitt
suntar við að standsetja lóðir. Áður en
við vissunt af vorunt við kontnir nteð 11
manns í vinnul Þá fórunt við að hugsa
okkar gang og ákváðunt að draga santan
seglin í hvelli.
Nú er ég hættur túnþökusölunni og
svissaði yfir i kennsluna. Ég hafði lofað
þvi að fara ekki út i kennslu fyrr en ég
væri orðinn fullorðinn ntaður. Við það
stóð ég og hef kennt síðastlíðin sex ár.
Það likar ntér vel og hef gantan af.
Maður verður að hafa nteira en
Sinfóniuna að fást við."
„Big bandið" á laugardögum
Björn R. kennir „litlum pollunt og
dömunt" i Garðabænunt á ntálnt-
blásturshljóðfæri, auk kennslunnar i
nýjunt tónskóla Félags ísl. hljómlistar
ntanna sent fyrr er getið. Aðalstarfið er
auðvitað básúnuleikur nteð Sinfóniu-
hljómsveitinni. Maður skyldi þvi ætla að
frístundir væru fáar enda reyndist ekki
hlaupið að því fyrir útsendara
VIKUNNAR að klófesta kappann í
viðtal.
Þessi mynd af fjölskyldu Bjóms R. og Ingibjargar a Bokhlöðusbgnum var
tekin fyrir fáeinum árum. Á myndinni eru i aftari röð frá vinstri: Björn,
Ragnar, Gunnar, Oddur. Fremri röð frá vinstri: Ingibjörg, Ragnheiður, Björn
R. Einarsson.
Enn er þó ekki allt upptalið sent Björn
sýslar við. Siðast en ekki sist ntá nefna
hljómsveit. „Big band”. sent hann spilar
í ásantt mörgunt öðrunt valinkunnum
mönnum.
„Við kontunt nokkrir ganilir karlar
inn í „band" sem nentendur í Tónlislar
skólanum stofnuðu. Með mér eru til
dæmis Gunnar Orntslev á saxófón.
Vilhjálmur Guðjónsson „Galdrakarl" á
saxófón. Árni Elvar á básúnu. Kristján
Jónsson á trompet, Þór Benediktsson á
básúnu. Oddur sonur ntinn á trombón.
Kristján Magnússon á pianó. hriðrik
Theódórsson á bassa. Ólafur Gaukur á
gítar. Reynir Sigurðsson á víbrafón.
Guðntundur bróðir á trommur og fleiri
góðir menn. Við kontunt santan og
tökum lagið á hverjum laugardegi.”
Vani að geta aldrei setið kyrr!
„Poppið er fjærst ntér." svaraði Björn
ákveðið þegar ég spurði hann á hvað
hann kysi að hlusta þegar færi gæfist að
setja plötu á fóninn heima og slappa
dálítiðaf.
„Ég hlusta á klassík og nútímatónlist.
á blásara og djassntenn. Annars er ég
ekki mikill djassmaður og hef sjálfur
ekki spilað mikinn djass.
Reyndar er ekki ntikill tínti til að sitja
hér og hlusta á tónlist i rólegheitunt. Það
er orðinn vani hjá ntanni að gela aldrei
setið kyrr!"
Epliö fellur sjaldan langl frá eikinni
stendur á visunt stað. Það kentur ekki á
óvart að tónlistargáfan konti frant i
börnunt lngibjargar og Björns. Bórn
þeirra eru alls fimm. Hið elsta er séra
Gunnar Björnsson prestur á Bolungar-
vík og aðaldriffjöðrin í tónlistarlifinu á
staðnunt. Séra Gunnar er ntennlaður
Ég hlusta á klassík og
nútímatónlist, á
blásara og djassmenn.
Poppið er fjærst mér
tónlistarntaður og ltefur ltaldið tónleika
á opinberum vettvangi. nteðal annars i
Norræna húsiiiu í Reykjavík í nóvember
síðastliðnum. Björn Björnsson
verslunarntaður er næstelsta barnið.
Hann hefur numið tónlist og er liðtækur
tromntuleikari. Þá kentur Ragnar þjónn
á Loftleiðunt næstur í röðinni og Siðan
Ragnheiður sent vinnur hjá tannlækni.
Yngstur er Oddur sent stundar tónlistar-
nánt eins og áður er gelið utn.
Þeir yngri eiga ekilið nýtt
blómaskeið
Tíntinn flaug áfram sunnudagseftir-
ntiðdaginn sent ég sat á tali við Björn R.
Einarsson og enginn skortur var á
untræðuefni. Björn fór að gjóa augunt á
klukkuna seint og unt síðir og ókyrrðist i
sófanum. Herntann Gunnarsson átti að
hefja lýsingu á landsleik í handbolla i
Noregi eftir fáeinar minútur i útvarpinu.
Björn var harðákveðinn í að láta lýsingu
hans ekki fram hjá . sér fara. Ég lauk
við leið úr bollanunt minum og sýndi á
mér fararsnið. Á útleiðinni gat ég þó
ekki á ntér setið og skaut einni
spurningu að geslgiafanum: Ertii
ánægður meö orðinn hlut þegar þú lítur
til baka?
„Já. það er ég. Sérstaklega er ég
ánægður nteö að hafa lifað blóntaskeið
hljóðfæraleikara á íslandi. Ég vildi ekki
þurfa aö standa i slagnunt núna og
keppa við diskótekin. Það held ég að sé
ómurlegt!
Áður fyrr spiluðu ntenn flest kvóld
vikunnar og Itófðu bærilegar tekjur. Nú
er spilamennskan þvi miður yfirleitt auka-
starf. Þróunin er ákaflega einkennileg.
Menn eru bændur og bílstjórar á daginn
en hljóðfæraleikarar um helgar. Eru
Raggi Bjarna og hans menn á Sógu og
Galdrakarlar í Þórskaffi einu hljómsveil-
irnar í bænunt með fasta vinnu?
Þeir yngri sem æfa baki brotnu i
kjöllurum og bilskúrum eiga sannarlega
skilið að fá sitt blómaskeið eins og við
lifðunt."
SO. tbl. Vikan 29