Vikan - 28.05.1981, Page 13

I
Hvítt eða ljóst er litur dauðans í Malí,
þar sem eyðimörkin er. Grænt er góði
liturinn. En í Sierra Leone hafði grænt
verið litur Júdasar vegna þess að þar eru
frumskógarnir. Menn týnast þar í frum-
skóginum og grænt er því vondi liturinn.
Kristniboðarnir frá Malí urðu því að
breyta litunum og þeir höfðu Jesúm;
grænan en Júdas var gulur.
Eins var með myndefnið sjálft. Á
Indlandi var farin herferð til að fækka
barneignum og farið var í þorpin með
tvær myndir sem sýndu fjölskyldur. Á
annarri myndinni voru maður og kona
með tvö börn, maðurinn var að leika sér
við börnin en konan var að lesa í bók.
Friðsamleg, elskuleg fjölskylda — sjáið
hvað þetta er gott!
Á hinni myndinni horfði maðurinn út
um gluggann, sjö eða átta börn lágu I
slagsmálum á gólfinu og konan var
dauðþreytt að reyna að gefa einu
barninu enn að borða. Fræðslumennirn-
ir frá Vesturlöndum sðgðu: Svona fer ef
þið eigið mörg börn.
Bræflralag heitir i Eþíópiu „újaama".
Þessi tréskurflarmynd er táknræn
fyrir þetta hugtak, hún er unnin úr
einum viðarbúti og sýnir afriska
stórfjölskyldu.
Þróunaraðstoð og kirkjan
En hvernig litu Indverjar á mynd-
efnið? Allt öðruvísi. Þeir sögðu: Kona og
bara tvö börn, ómöguleg kona, engin
framleiðsla á börnum. Hún les í bók, löt
kona. Maður að sinna börnum? Það er
eitthvað bilaður maður.
Um hina myndina sögðu þeir: Aha,
dugleg kona með mörg börn. Krakkarnir
að slást? Ágætt, kraftmiklir krakkar. Svo
að myndirnar sem áttu að hvetja fólk til
að fækka, barneignum verkuðu alveg
öfugt.
Verkaskipting milli kynja er í mjög
föstum skorflum vifla í Afríku.
Vatnsburflur er kvennastarf og viða
er löng leifl tU vatns....
Við erum újaama
Slönguskinn keypti ég eitt sinn fyrir
spottprís á götu í Indlandi. Ég flutti það
svo burtu úr landi með mér. Hér gæti ég
selt það á tíföldu innkaupsverði. Þarna
er ég i raun að gera það sama og stór-
fyrirtækin, ég er að hagnýta mér fátækt.
Að vísu mundu menn svara að ég hafi
keypt þetta slönguskinn sem minjagrip
en ekki í gróðaskyni. En þetta gerist.
Hráefni þessara landa fara burt óunnin,
eru unnin á Vesturlöndum og seld til
baka sem fullunnin vara við mikið
hærra verði.
Spurningin er hvenær þeir svara fyrir
sig eins og þegar arabar skrúfuðu fyrir
olíuna. Við verðum að gera okkur grein
fyrir því að spennan er ekki bara
austur/vestur, hún er orðin
norður/suður.
Því fyrr sem við gerum okkur grein
fyrir þvi að við verðum að líta á okkur
sem eina heild því betra. Þróunarlöndin
eru upp á okkur komin tæknilega séð,
eins erum við upp á þau komin hráefna-
lega séð. Veröldin er í rauninni újaama,
við erum einn bræðrahópur og þurfum
að styðja hvert annað en skelfing sést
okkur yfir þennan veruleika.
Enn sem komið er viljum við hvítu
mennirnir hafa yfirhöndina, troða á
hinum. En það hlýtur fyrr eða síðar að
koma að því að við áttum okkur á að við
verðum að bera hvert annars byrðar.
LS
XX. tbl. Vikan 13