Vikan - 11.06.1981, Blaðsíða 27

Smásagan
Margaret sagði að þau Mike ætluðu
til þorpsins eftir matinn.
„Ég fer ekki með ykkur,” sagði Lísa
og mér skildist að nú væri hætta á
ferðum.
„Ég ætla að ganga meðfram síkinu,”
sagði ég, „og ég ætla að vera ein?"
„Nú!" skrikti Margaret, „er vond lykt
af okkur?” En ég fékk að fara og mér til
undrunar gerði Lísa sig ekki líklega til að
elta mig.
Ég gekk til baka sömu leiðina og við
höfðum siglt, naut kvöldloftsins og
horfði á fiskalífið i síkinu. Ég var ólíkt
, elskulegri þegar ég kom til baka.
„Hefurðu séð Lísu?” hrópuðu þau
þegar ég kom aftur um borð.
„Ég veit að hún elti þig," sagði
Margaret ásakandi og nú brosti hún ekki
fleðulega lengur.
„Auðvitað ekki. Hún vissi að ég
vildi fá að vera í friði," sagði ég sakleysis-
lega því að ég vissi vel að það hefði verið
Lísu líkt að elta mig — sérlega eftir að
hún vissi að ég vildi fá frið.
„Við verðum að leita að henni," sagði
Mike. „Þú kemur með mér, Jill.”
Ég var dauðþreytt og mig langaði síst
af öllu að leita að litlu leiðindaskjóð-
unni. Ég vonaði satt að segja að hún
hefði dottið í síkið. Við fórum i gagn-
stæða átt við þá sem ég hafði gengið í og
skömmu seinna sáum við barnið á
heimleið.
MIKE tók fyrirvaralaust utan um mig
og henti mér bak við hvitþyrnisrunna.
„Uss, hún sá okkur ekki!"
Ég mátti ekki mæla. Ég horfði bara á
Lísu ganga fram hjá og slá reiðilega í
blómin með priki. Hún var öskureið að
sjá.
„Öskureið vegna þess að hún missti af
fórnarlambinu," tautaði Mike.
Hann leit brosandi á mig og tók utan
um mig um leið og hún var horfin.
„Langaði þig til að fylgja henni heim?”
spurði hann.
„Nei, alls ekki!” svaraði ég. „Ég hef
umborið þessa leiðindaskjóðu heilan dag
og . . ." Ég kyngdi og þagnaði
skömmustuleg á svipinn.
„Og ég sem hélt að ykkur kæmi svo
vel saman!" Mike hló við. „Margaret er
sannfærð um að þú sért guðs gjöf?”
„Ekki var hún það í dag!" sagði ég og
mundi eftir augnaráðinu sem hún sendi
mér við vatnslásinn.
„O, jú,” svaraði Mike hugsandi. „Mig
, minnir að þú hafir sagt henni að hún
gæti sjálf fengið sér te þó að þú orðaðir
það ekki beint! Þú hefðir átt að skipa
henni að hita te handa þér! Hún hefði
haft gott af þvi!"
Ég leit undrandf. á hann. Var Mike
virkilega ekki hrifinn af Margaret?
„Finnst þér hún ekki smyrja brauðið
heldur þykkt?” hélt hann áfram.
„Bjargarlausa ekkjan. Þú hefðir átt að
sjá hvernig hún lét við Ray meðan hann
var lifandi . . . Ég vonaðist til að hún
yrði skárri eftir svona ferðalag — og
auðvitað Lísa líka."
„En . . . en . . . ég hélt að Margaret
væri vinkona þín,”stamaði ég.
„Nei, Ray var vinur minn. Mér
fannst ég nauðbeygður til að lita eftir
ekkju hans og barni eftir lát -. hans, að
vissu marki, en ég hef ekki haft erindi
sem erfiði." Hann andvarpaði, brosti og
þrýsti mér að sér. „Ég átti ekki að
íþyngja þér með þeim. Það er leitt ef ég
hef eyðilagt allt fríið þitt.”
Þvert á móti, hugsaði ég. Nú fyrst
verður það skemmtilegt!
Sue heilsaði okkur glaðlega þegar við
komum að húsbátnum. „Þið hafið
ekkert að óttast! Það er allt í lagi með
Lísu!"
„Segðu okkur heldur eitthvað
skemmtilegt!”svaraði Mike.
„Nú,” sagði hún, „ja, Margaret
er að þvo upp."
Við bjóðum uppá kínverskan mat með
mörgum ólíkum gómsœtum réttum.
Kínverskur matreiðslumaður framreiðir
matinn jafnóðum eftir pöntunum. Reynið hinn
rómaða mat kínverja:
1 hádegi er framreiddur ósvikinn
kínverskur alþýðumatur.
Á kvöldin og um helgar eru á
matseðlinum yfir 30 mismunandi fisk-,
kjöt- og grænmetisréttir.
Mjög bragðgóður matur, einfaldur og
undirstöðugóður.
I^ra |\/~ÉrVEITINGAHUS
JuJLrul Wlaugavegi 22
24. tbl. Vikan 27