Vikan - 09.07.1981, Síða 30

Ljósmyndaskólinn
Gleíðlinsan kemur sér vel þegar söst er eftir mikilli skerpudýpt og fjarviddar-
áhrrfum. Til afl né yfir þetta myndsvifl mefl 50 mm linsu, svo ekki sé talafl um
100 mm, heffli Ijósmyndarinn orflifl að fœra sig aftur og þar af leiðandi afl
vera þeim hæf ileika gæddur að ganga á vatni eða öllu heldur lofti. __
áhugamanna voru 35 mm, 50 mm og
100 mm linsur en nú er orðið algengara
að sjá 28 mm, 50 mm og 135 mm hjá
áhugamönnum. Ráðlegast er að kynnast
standardlinsunni vel áður en lengra er
haldið og læra af reynslunni hvaða
brennivíddir auk hennar mundu henta
manni best. Þeir sem taka mikið af
íþróttamyndum mundu sjálfsagt velja
milli 135 og 200 mm úr flokki aðdráttar-
linsa en hinir sem taka mest nærmyndir
af fólki mundu fremur velja milli 85, 100
eða 105 mm aðdráttarlinsa.
Súmmlinsur
Súmmlinsur verða æ algengari með
hverju árinu enda fleygir hönnun Joeirra
fram og sumir eru farnir að spá því að
hjá öllum fjölda fólks taki brátt mynda-
vélar með einni fastri súmmlinsu við af
skiptilinsuvélinni. Súmmlinsur hafa að
sjálfsögðu einn höfuðkost eða þann að
þar eru margar brennividdir saman
komnar 1 einni linsu (t.d. 24-50 mm i
einni og 70-210 mm i annarri). Enn sem
komið er hafa þær þó þrjá ókosti miðað
við linsusettið. Þær eru þyngri og fyrir-
ferðarmeiri en nokkur ein linsa önnur af
sambærilegri brennivídd. Þær eru ekki
eins lausar við myndbjögun né eins
skarpar og sambærilegar sérlinsur (þótt á
þessu hafi orðið geysileg breyting á allra
síðustu árum) og í þriðja lagi er stærsta
Ijósop þeirra sjaldnast nema 3,5 til 8 eftir
því hvaða brennivíddir er um að ræða.
Þetta síðastnefnda getur gert nákvæma
fókusun nánast vonlausa við erfiðar
aðstæður auk þess sem augljósar
takmarkanir verða við myndatökur i
lítilli birtu og við stjórn á skerpusviði.
Eins og sést af þessu getur það verið
talsvert vandasamt að velja og hafna
Afldréttarinaur henta yMeitt beet
þogar nænnyncfir eru teknar af féfid
Mefl þeini má foröast fjarvíddar-
bjögun (raunar flelja þær heldur út) og
draga alla athyglina að þeén sem fyrir
shur með þvi afl bakgrurmur verflur úr
fókus.
Fjarviddarbjögun hefst af Itflfi QaHssgð
frá myndefninu eða ölu heldur
mismunandi fjarlægð einstakra hiuta
myndefnisins frá myndavélinni. Þeir
hlutar myndefnisins sem eru næstir
vélinni vetfla stærstir á myndinni.
Þessi mynd er tekin með 50 mm linsu
en ekki gleiðlinsu eins og einhver
mundi hafa ætlað.
þegar um kaup á linsum er að ræða og
best að fara að öllu með gát því nógu eru
þær dýrar. Það er einnig mikill skóli að
læra að nota „út úr" linsum og hér hefur
aðeins verið tæpt á nokkrum hlutum en
við eigum eftir að fjalla frekar um þetta
eins og annað. Fæst höfum við mynda-
vélina fyrir augunum nema endrum og
eins en margt er vitlausara en það að
ganga með slidesramma á sér og nota
ýmsar dauðar stundir til að horfa í
gegnum hann frá mismunandi sjónar-
horni og færa hann ýmist nær eða fjær
auganu til að sjá hvernig myndhornið
breytist — og til að læra að „súmma”
með augunum. Ljósmyndun hefur
margar heillandi hliðar og ein er sú að
hún getur einfaldlega kennt okkur að
sjá.
L3
30 Vikan 28. tbl.