Vikan - 17.06.1982, Qupperneq 43

________________________________Þýð.: Anna
leika sér við stelpur
ekki einu sinni þegar ég dúndr-
aði boltanum beint í hausinn á
henni. Ég skoraði líka. Ætlarðu
þá að gefa mér tíkall, frændi?
— Til hvers?
— Bara.
— Það er ekkert svar.
— Ég ætlaði að kaupa lakkrís
handa okkur Gullu.
Hann var kominn inn á háska-
braut þarna. Að ætla að fara að
kaupa lakkrís í óhófi handa
stelpuskjátu sem hann þekkti
ekki neitt, og það maður á hans
aldri. Hann hafði hingað til
haldið því fram að stelpur væru
asnalegar og þýddi ekkert að
leika sér við þær. Það var viðhorf
sem hann ætti með réttu lagi að
hafa í mörg ár enn. Þegar farið er
að ausa fé yfir stúlkubörn vill það
verða að vana. Síðan koma bíó-
miðarnir, þá diskótekin, svo
leigubílarnir og svo búast þær við
að fá bæði blóm og konfektkassa
og svo er það trúlofunarhringur-
inn, nú og svo brúðkaupsferð,
peningar til heimilishaldsins,
nýir kjólar, nýr pels, nýtt í tíma
og ótíma... í stuttu máli sagt:
rúllettuhjólið er komið af stað,
svikamyllan malar gull og maður
slítur sér út við að verða við öllum
þeim kröfum sem gerðar eru til
manns og uppfylla óskir um glys
og fánýtt glingur — sem ekki er
hægt að komast af án. Það voru
varla liðnar nema örfáar klukku-
stundir síðan Maríanna hafði
haft út úr mér mörg hundruð
krónur, til heimilisins, sem ég
hafði ætlað í veiðiútbúnað.
— Nei, sagði ég ákveðinn.
Stráksins sjálfs vegna.
— Fæ ég þá sem sagt engan
tíkall?
— Nei, sagði ég, skilurðu það
ekki?
— Jú, jú, maður má víst
spyrja. En það er svo sem sama.
Hann gekk að dyrunum
dálltið daufur í dálkinn. Ég
benti honum að koma til mín.
— Þú ert ekki nógu gamall til
að skilja hvers vegna ég segi nei,
sagði ég til skýringar, því ég er
góður frændi, og lagði handlegg-
inn hughreystandi yfir axlirnar á
honum, — en þetta er þér fyrir
bestu, drengur minn. Ef ég gef
þér peninga núna fyrir gjöfum
handa Gullu þá eru hjólin farin
að snúast áður en þú veist af.
— Hvaða hjól? Ég sagði bara
að Gulla væri miklu klárari en
Kalli og Halliog....
— Ef hún er svona klár skaltu
bara hlaupa út og fara að leika
þér við hana aftur.
Hann hljóp út og hristi um
leið höfuðið yfir þessum mjög
svo takmarkaða frænda sínum,
það er að segja mér.
Tíu mínútum seinna þurfti ég
að skreppa út I bílskúr. Viggó
litli sat þar á spánnýju telpna-
reiðhjóli með fótbolta í fanginu
og úðaði í sig lakkrís.
— Fékkstu peninga hjá
frænku þinni? sagði ég í yfir-
heyrslutón og var býsna byrstur.
— Neipp!
— Hvar fékkstu lakkrísinn?
— Hjá Gullu! Hún fór líka
heim til sín til að biðja um pen-
inga. Ég sagði að ég myndi ekki
leika við hana nema hún gæfi
mér lakkrís!
Ég klappaði honum stoltur á
kollinn um leið og ég gekk fram
hjá honum. Hann var greinilega
ekki glataður enn.
Hollendingarnir vita
hvað biómin viija
Þess vegna framleiða
þeir POKON blóma-
áburð og CHRYSAL
nœringu fgrir afskornu
blómin
POKON fœst í öllum
blómabúðum
Einkaumboð
ESJAs
Umboðs- og heildverzlun
Reykjanesbraut 12. Sími 26020.
24. tbl. Vlkan 43