Vikan - 07.06.1984, Blaðsíða 13

Baltasar. „Mamma sýndi mér
dánartilkynninguna í blöðunum.”
Þrjátíu ár liðu frá því þeir kvödd-
ust á heldur napurlegan hátt og nú
er útséð um að þeirra leiðir liggi
saman.
200 fermetra altaristafla
En ekkert í lífinu verður
þurrkað út og það væri synd að
segja að allir erfiðleikar hafi verið
að baki þegar hingað til Islands
var komið. Hér festi Baltasar
rætur og hér er hann nú að vinna
lífsverkið sitt, stærstu viðurkenn-
ingu sem hann getur fengið og
getur hugsað sér, 200 fermetra
altaristöflu — fresku — í Víði-
staðakirkju í Hafnarfirði. Honum
gekk hægt aö skapa sér nafn sem
listamaður á íslandi, en nú hefur
honum tekist það ótvírætt. Stærsta
skreyting á Islandi, ef til vill sú
stærsta á Noröurlöndum, hefur
honum verið falin. Vinnan sjálf,
þegar freskan veröur máluð á
blautan múrinn, fer fram næsta
sumar ef allar áætlanir standast,
en þá er líka gífurleg forvinna að
baki. Það er þessi forvinna sem
gerir hraða vinnslu á þessu geysi-
stóra verki mögulega. Freskan
lýtur þeim dyntóttu lögmálum að
hver kafli myndarinnar verður aö
vera málaður á fyrstu 8—14
stundunum eftir að múrað er.
Svipaða sögu mætti ef til vill
segja um líf katalónska málarans
Baltasars sem fluttist hingað til
lands fyrir rúmum tuttugu árum.
Hann fór að heiman án þess aö
eiga frá miklu að hverfa. Sú saga
verður ekki rakin hér. „Ég er
orðinn leiður á að svara sömu
spurningunum aftur og aftur:
Hvers vegna komstu? Hvaö
varstuaðgera?”
En þeir sem hafa áhuga á að vita
meira um lífshlaup Baltasars
fram að þessu geta fengið þessum
spurningum svarað og mörgum
fleiri í tveim bókum sem hafa að
geyma væna kafla um Baltasar.
Norður í svalann heitir önnur
þeirra og þar rekur hann bak-
grunn sinn frá Spáni og ævina
fram að þessu. Hvernig hann fór
út á listabrautina, kornungur og í
misgóðri þökk foreldranna, og
hvernig fjölskylduböndin gliðnuðu
á sáran hátt. „Þaö eina sem hefur
breyst síðan sú bók kom út er að
nú er pabbi dáinn,” segir
23. tbl. Vikan 13