Vikan - 05.07.1984, Page 40

Mikið úrva/
afsænskum bómuUarfatnaði,
einnig hentugur sem tækifærisfatnaður.
— Sendum í póstkröfu —
n Fimm mínútur með W
Kostir og gallar
minnismiða
4
Ég veit ekki hvort það er eitt-
hvað sem fylgir aldrinum en ef ég
skrifa ekki allt niður, þegar ég
þarf að muna eitthvað, þá gleymi
ég því. Hálftíma eftir að einhver
hefur sagt mér eitthvað, sem ég
verð endilega að muna, er ég bú-
inn að steingleyma því ef ég hef
ekki párað það niður á miða.
Eins og til dæmis í gær. Marí-
anna stóð tilbúin til brottfarar út á
land og ætlaði að vera þar í þrjár
vikur og daglegar skyldur á
heimilinu féllu mér í skaut.
— Mundu nú að affrysta ísskáp-
inn að minnsta kosti einu sinni í
viku, sagði hún.
— Affrysta ísskápinn, endurtók
ég.
— Skrifaðuþaðhjáþér!
Ég krotaöi það niður á bakhlið-
ina á gamalli kassakvittun.
— Og mundu svo að slá gras-
flötina að minnsta kosti tvisvar í
viku. Ég er enn ekki búin að
gleyma illgresinu sem ég kom að
þegar ég kom heim í fyrra.
— Ég skal snoða hana reglu-
bundið, sagði ég glettnislega.
— Skrifaðu það hjá þér! Og
blómin. Kólusinn annan hvern
dag, begónían þarf mikið,
gyðingurinn þegar sól er en þú
veröur að passa þig að vökva
burknana ekki nema lítið og úða
þá svo vel. Svo verðurðu að passa
að ræturnar á japanska blóminu
verði aldrei þurrar, þaö þarf að
vera blautt á því alltaf og. . .
— Ekki svona hratt, sagði ég til
að stoppa hana af og svo krotaði
ég hjá mér það sem ég hafði náð af
ræðunni svo neistaði af blýantin-
um.
— Og svo verðurðu að muna að
draga rúllugardínurnar niður
þegar mikil sól er. . . .heyrðu, þú
mátt ekki gleyma pelagóníunni.
Og vínviðnum! Heyrðu, og svo
verðurðu að vökva kaktusana
svona að minnsta kosti einu sinni
og. . .
— Hvernig stafaröu pela. . .
þarna?
— Heyrðu, ég læt hana bara til
Diddu, ég treysti þér ekki fyrir
henni. Svo er eitt blóm inni á baði
sem þú getur örugglega ekki
stafað en þú verður að vökva það.
Skrifaðu það hjá þér!
— Skrifað!
Maríanna leit rannsakandi yfir
heimilið í síðasta sinn og síðan á
minnismiðann.
— Skrifaðirðu eitthvað?
— Róleg bara, sagði ég og rak
miðann upp að nefinu á henni svo
hún gæti lesiö: Muna að vökva
baðherbergið!
— Heyrðu, já, og það þarf að
klippa limgerðið, sagði hún. . .
fyrir verslunarmannahelgi alla
vega. . . ég gleymi því ekki
hvernig það leit út þegar ég kom
heimífyrra.
— Búinn að skrifa það.
— Og mundu að þú varst búinn
að lofa að helluleggja veröndina
og bera á garðhúsgögnin.
Ég krotaði það hjá mér.
— Nokkuð fleira?
— Já, rósarunnarnir gætu þurft
vökvun, ef það er þurrt, og svo
verðurðu að taka uppþvottinn
jafnóðum, annars verður hann
óleysanlegt vandamál. Þú skalt
þvo diskinn og glasið um leið og þú
ert búinn að nota það. Ég er ekki
40 Vikan 27. tbl.