Vikan - 18.04.1985, Síða 46

og maka andlitið með
rjóma eða þurrkaðri
mold til þess að koma í
veg fyrir hrukkur fóru
stúlkumar á 1’HirondeUe
alltaf á Chesa. Þær létust
vera öruggar með sig
en gátu varla dulið
óöry'ggi sitt og óákveðni. Ein
athugasemd eða hlátur gat taf-
arlaust kallað fram andstyggi-
legan roða — og það var enn
meira auðmýkjandi að láta
eigið hold koma svo upp um
sig. Stúlkurnar voru ástleitnar
og frakkar og voru sér ekki
meðvitandi um annað en eigið
útlit og viðmælendur sína og
virtust ekkert taka eftir ungu
mönnunum sem sátu við nálæg
borð. Þeir hölluðu stólunum
aftur óþolinmóðir en urðu þó
að sætta sig við allan þennan
kvenlega leikaraskap þar sem
stúlkurnar létu sem þeir væru
ekki til.
Q>
fj túl
túlkurnar höfðu
óvænt uppgötvað í fyrsta sinn I
lífinu að þær bjuggu yfír vissu
afli. Þegar þær höfðu gert sér
grein fyrir því fundu þær til
einkennilegs stolts yfir því að
geta gert strák háðan sér —
jafnvel fleiri en einn, en þá
varð stúlkan þeim mun valda-
meiri. Engin þeirra gerði sér
ljóst hve sterkt eða hve hættu-
legt þetta kynferðislega afl var.
Þær áttuðu sig aldrei á því að
það gat verið hvítur galdur
eða svartur galdur eftir því
hvernig því var beitt eða mis-
notað. Árið 1948 var kynþokk-
inn sama og vald, eina valdið
sem líklegt var að þessar stúlkur
hefðu nokkru sinni yfir að ráða,
og það var notað til hins ýtrasta
og af fullum krafti! Að sjálf-
sögðu vissu stúlkurnar um þau
mörk sem þær settu sjálfar
varðandi káf og kossaflangs en
það hvarflaði aldrei að neinni
þeirra að það gæti reynst erfítt
fyrir karlmann að skrúfa fyrir
öfluga löngun sína á því augna-
bliki sem það hentaði stúlk-
unni. Það hvarflaði aldrei að
þeim að sá eldur sem þær
kveiktu í karlmanninum væri
ekki aðeins ástríðublossi heldur
gæti hann, ef reynt væri að
kæfa hann, breyst í afl til þess
að nauðga eða drepa. Enginn
hafði gert þeim grein fyrir
viðbrögðum manns sem ekki
fékk vilja sínum framgengt.
Júdý var eins og póstkassi
fyrir alla ungu elskendurna. í
fyrsta skipti síðan skólinn hófst
var nú leitað í orðabókum og
málfræðibókum og Maxín var
mjög eftirsótt sem þýðandi.
Júdý bar líka skilaboð um
fundarstaði, sem oft fóru mjög
eftir veðri. Þegar hún setti
reikning eða pappírsþurrku á
borðið fylgdi ef til vill miði
sem á stóð til dæmis: ,,Sheila,
áhyggjufyllri þar til Francois
tilkynnti henni eina helgina að
hann hefði pantað setustofu í
litlu gistihúsi í útjaðri
bæjarins. Hann vildi vera einn
með henni og hafa það nota-
legt en ekki vera skríðandi um í
heyi, standa hálffrosinn úti í
snjónum eða sitja á kaffihúsum
fyrir allra augum. Hann vildi
tala við hana í einrúmi því
hann hefði nokkuð mikilvægt
að segja henni. Hann cetlar að
biðja mín, hugsaði Kata.
Því fylgdi hún honum inn í
bjálkahús með grænmáluðum
gluggahlerum. Það small í stíg-
unum á gráu blúndublússunni
hennar og smeygði hendinni
inn fyrir. Kötu fannst eins og
hún væri að synda neðansjávar í
kvikmynd sem sýnd var of hægt
þegar hann ýtti blússunni var-
færnislega frá, krækti frá
brjóstahaldaranum og rétti
fram varirnar til þess að gæla
við bleikar geirvörturnar á
henni.
Því næst lá hún ber að ofan
máttvana undir teppinu og
fann hlýjan, blautan tungu-
brodd hans í eyranu. Hún fann
hvernig hann laumaði hend-
inni undir pilsið hennar með
lúmskri hreyfíngu sem var eins
og höndin hreyfðist án vitund-
ar eigandans.
Hún færði sig og reyndi að
rykkja sér upp af rúminu.
Francois þrýsti henni aftur
niður, reglulega harkalega.
,,Þú ert ein af þessum sem æsa
mann upp og vilja svo hætta
við allt saman,” hvæsti hann.
Kata fann hvernig hann greip í
lærið á henni undir hafsjó af
stífum undirkjólum og færði
höndina upp fyrir silkisokkana
hennar og síðan enn ofar.
Hún reyndi að færa sig frá
honum. ,,Ég hef aldrei, ég
kann það ekki, gerðu það, ekki
láta svona. Ég skal gera hvað
sem er ef þú gerir það ekki. ’ ’
O guð, hugsaði Kata með
sér. Hann var búinn að renna
niður rennilásnum og nú fann
hún hvernig hold hans nudd-
aðist upp við mjúka húðina á
innanverðu lærinu á henni.
Francois bograði yfir henni og
horfði á hana eins og hann
þekkti hana alls ekki. Hann
andaði þungt, augun í honum
voru gljáandi, fjarræn og hann
var eins og annars hugar. ,,Ég
skal þá fara varlega,” muldraði
hann og Kötu til mikils léttis
dró hann að sér höndina. En
það var aðeins til þess að hann
gæti velt sér á hliðina og farið
úr fötunum. Hann virtist
ekkert taka eftir því að það sást
í hann á honum. Blárauður
limurinn stóð beint upp úr
svörtum hárbrúski og pungur-
inn bærðist þar fyrir neðan. En
hvað þetta var Ijótt, hugsaði
Kata.
barnaskíðalyftan klukkan
fimm,” eða á frönsku, ,,Því
miður, elsku Gérard, ég get
það ekki í þessari viku. Næsta
laugardag, klukkan þrjú, þín
Isabel. ”
Cf
tundum stóð starfs-
fólk skólans stúlkurnar að því
að tala við stráka og þá var
þeim refsað með því að fá ekki
að fara út næstu helgi, en Kata
var sú eina sem alltaf sást til. í
fyrsta lagi var það vegna þess að
hinn æðislegi Francois var alltaf
á eftir henni og í öðru lagi
vegna þess að hún var í hjarta
sínu heiðarleg stúlka og var
ekki vön því að þurfa að vera
með undanbrögð. Þegar ráðs-
konan krafði hana sagna viður-
kenndi hún að hafa hitt
Francois í þorpskirkjunni.
Hálfum mánuði seinna klagaði
afbrýðisöm skólasystir hana
fyrir að hafa hitt Francois í
hesthúsi og vikuna næst á eftir
sá kennslukona þau drekka
glögg á Hornberg — rnjög
alvarlegt brot. Kata varð sífellt

vélunum þeirra þegar þau
þrömmuðu upp dimma tréstig-
ana. Francois lauk upp dyrum
ójg Kata snarstoppaði þegar
Itún kom auga á útskorið, tví-
breitt rúm og hvít- og blárúð-
ótt vattteppi. Francois dró hana
varlega að hægindastól við
gluggann og byrjaði að kyssa
hana. Kata kiknaði í hnjáliðun-
um og hélt kannski að hann
hefði ekki tekið eftir rúminu.
Kannski var rúmið þarna fyrir
einhvern misskilning, kannski
hafði hann ekki getað fengið
herbergi sem ekki var með
/H/?
fj/t'ún
ser
sparkaði af
stígvélunum og fann hlýja
tungu hans vera að sleikja á sér
eyrað. Þá voru varirnar á hon-
um aftan á hálsi hennar og loks
lá hún í örmum hans, með
augun nær lokuð og hálfopinn
munninn.
,,Chérie, við eigum eftir að
eiga saman yndislega ævi,”
sagði Francois um leið og hann
hneppti hægt frá perluhnöpp-
46 Víkan 16. tbl.