Vikan - 18.04.1985, Síða 58

heims-
frum-
sýningu
Hvítir mávar á Seyðisfirði
Seyðfirðingar hlæja á öðrum stöðum en aðrir landsmenn
þegar þeir horfa á kvikmyndina HVÍTA MÁVA. Nokkrir
góðborgarar eru viðstaddir afhjúpun styttu og bærinn ligg-
ur í hlátri. Presturinn á staðnum hnippir í konu sina og seg-
ir: Ætli við fáum tilboð?
Þaö var mikið hlegið á heims-
frumsýningu nýju Stuömanna-
myndarinnar á Seyðisfirði föstu-
daginn 15. mars. Minnstu munaöi
að ekkert yrði úr sýningunni.
„Það leit nú ekki alltaf jafnvel út
með að myndin kæmist hingað,”
sagöi Valgeir Guðjónsson viö
frumsýningargesti skömmu eftir
aö hann kom austur á Seyðisfjörð
þetta kvöld. „Við komum út á
flugvöll í Stokkhólmi kortéri fyrir
brottför í gær með eintakið sem nú
er búið að færa upp á sýningar-
vélina og það fór í þetta skiptið
eins og oft áður, hlutirnir gengu
upp á síöustu stundu.”
Þessi sama filma var sýnd
kvikmyndaeftirlitinu um tvöleytið
frumsýningardaginn og hlaut
þann úrskurð að vera óskaðleg öll-
um. Um fimmleytiö var Valgeir
farinn að bíða úti á Reykjavíkur-
flugvelli eftir Ragnhildi Gísla,
Jakobi Magnússyni og filmunni.
Hann hafði hótað að fara fótgang-
andi með filmuna til Seyðisf jarðar
ef ekki fyndist betri fararskjóti.
Um hálfsexleytið flaug filman
af stað áleiðis til Egilsstaða og var
síðan flutt með bíl yfir Fjarðar-
heiði sem sakir afbrigðilegs ár-
ferðis var vel fær.
„Ég segi ekki að ég hafi bölvað
þegar ég heyrði að ef til vill yrði
myndin frumsýnd í Reykjavík,”
sagði Þorvaldur Jóhannsson
skólastjóri þegar filman var loks
komin heil og óskemmd til Seyðis-
fjarðar, „en mikið andskoti var ég
sár!
Það var búið að vinna hérna í
samkomuhúsinu í þrjár vikur,
umbylta öllu, allt í sjálfboðavinnu,
ég segi nú ekki að þessi frumsýn-
ing hafi ráðið öllu um að það var
gert, en svona 70—80%.
Þess vegna vil ég bara minna
ykkur Stuðmenn á það að fyrir
okkur að fá svona frumsýningu er
eins og fyrir börnin að hitta jóla-
sveininn! ”
Eftir frumsýninguna var mikið
spjallað, menn ekki á eitt sáttir,
kannski sáttastir á að þeir vildu fá
að melta efni myndarinnar áður
en þeir tjáðu sig um þaö.
Söguþráðurinn kom á óvart og
það fór eins fyrir gagnrýnendum
nokkrum dögum síðar og Seyðfirö-
ingum eftir sýningu, þeir vissu
ekki alveg hvað þeir ættu að segja.
Það er nefnilega ekki sama
hver gefur söguþræðinum á kjaft-
inn, séra Valgeir eða Guðbergur
Bergsson. En myndin er skemmti-
leg, það verður ekki af henni
skafið!
58 Vikan 16. tbl.