Vikan - 02.05.1985, Blaðsíða 5

Veðurfarið hér á landi,
einkum á vestanverðu og
suðvestanverðu landinu,
bindur oft hendur garð-
ræktenda sem dreymir um
suðrænt blómskrúð og
aldingarða. En svo eru
þeir til sem ekkert eru að
stríða á móti veðrinu. Þeir
halda út í náttúruna og lit-
ast um eftir því sem þar
heldur velli, og aðlaga
garða sína síðan að duttl-
ungum veðurfarsins.
Árangurinn verður ólíkur
hinum algengari gras- og
blómagörðum en engu aö
síður fagur, litskrúðugur
og fiölbreytilegur garður
öllum til ánægju allan
ársins hring.
I utanverðu Skólavörðu-
holtinu, við Frakkastíg 24,
er lítill garður fyrir framan
íbúðarhús eitt. Þeir sem
ganga þarna fram hjá
nema gjarnan staðar og
virða hann fyrir sér því
hann er ólíkur öörum görð-
um. I þessum garði er mik-
ið um mosa og grjót, en það
sem yfirleitt er garðeigend-
um til ama og óþurftar er
þarna ein helsta prýði
garösins.
Garðurinn snýr á móti
austri og það takmarkar þá
möguleika sem garðurinn
býður upp á. Þarna skín sól
aðeins á morgnana og fyrri
hluta dags ef hún lætur sjá
sig á annað borð í borginni.
Þetta er því enginn sól-
baðsstaður og ber lítinn
svip af suðrænum rósa-
görðum. í stað þess völdu
eigendurnir, Guöbjörg
Jónsdóttir og Uffe Balslev
Eriksen, að vera ekkert að
berjast við íslenska veðr-
áttu en láta garðinn bera
sem mestan svip af
íslenskri náttúru.
Gras er lítið sem ekkert
18. tbl. Vikan 5