Vikan - 11.07.1985, Page 30

Við sundlaugina í Hátúni 10. Stefán hefur notað sundlaugina mikið i þjálfunarskyni. Hann er heldur ekki alveg óvanur vatninu, fyrrverandi
unglingalandsliðsmaður i sundi.
eitthvaö til að hafa fyrir stafni.
Aðalatriðið er að setjast ekki í
helgan stein og bíða eftir því að
aðrir geri eitthvað. Maður
verður sjálfur að hafa frum-
kvæðið. Ég veit að margir sem
fatlast á besta aldri eins og ég
leggjast í þunglyndi og draga
sig inn í skelina. Þá eru þeir líka
að bjóða hættunni heim.
Kannski er feimni og framtaks-
leysi algengasta fötlun á ís-
landi. Ef einmanaleikinn sækir
að mér þá gríp ég til bláu bókar-
innar."
Bláa bókin hans Stebba
Stefán á bláa vasabók sem
hann skilur aldrei við sig. Þar
eru allir vinirnir og kunningjarnir
á skrá og símanúmerin hjá
þeim.
,,Ég á mjög marga vini og
kunningja, bæði frá gamalli tíð
og þá sem ég hef kynnst á
síðastliðnum árum. Það er
ágætt að hafa bláu bókina ef
mann langar á bíó eða ball eða
til að gera eitthvað allt annað.
Ég gæti auðvitað farið einn en
hef bara ekkert gaman af því,
maður er manns gaman.
En ég bíð ekkert endilega
eftir þvi að haft sé samband við
mig. Ég get alveg eins hringt
sjálfur. Það er nefnilega algeng
staðreynd að fatlað fólk biður
eftir því að einhver frændinn
eða gamli kunninginn hafi sam-
band og bjóði í biltúr á Þingvöll
eða á bíó. Þessu þarf að breyta.
Fatlaðir einstaklingar eiga að
vera fullgildar félagsverur en
ekki eitthvert ölmusufólk eða
píslarvottar."
Fílósófískt andrúmsloft
,,Ég fer mikið á böll," svarar
Stefán þegar ég spyr hann
hvert hann fari aðallega til að
skemmta sér. ,,Og yfirleitt sæki
ég mikið burt af staðnum. Mér
finnst það bráðnauðsynlegt því
,,Það verður að hafa feisið í lagi
áður en maður skellir sér i mynda-
tökuna."
annars mundi maður einangr-
ast og verða „fangi hússins"
eins og ég tek stundum til orða.
Ég get notað ferðaþjónustu
fatlaðra, það er bara verst að
öllum er skammtaður mánaðar-
legur kvóti og ég er oft fljótur
að klára kvótann. Það þarf líka
að panta bílinn fyrir klukkan
fjögur daginn áður ef maður
ætlar að nota hann svo þar
duga engar skyndiákvarðanir.
Ég hef líka sótt töluvert á
bjórstofurnar og fer reglulega á
Gauk á Stöng. Ég sækist eftir
þessu fílósófíska andrúmslofti
sem mér finnst svífa þar yfir
vötnunum. Ég er hins vegar
algjörlega á móti því að leyfa
bjórinn hér á landi. Ég er
hræddur við þá ómenningu
sem fylgir bjórnum alltaf. Börn
og unglingar mundu neyta
áfengis í auknum mæli og fleiri
og fleiri færu að synda gegnum
vinnudaginn undir áhrifum.
Ég rígbind mig reyndar ekki
við Reykjavík þegar ég fer burt
30 Vikan 28. tbl.