Vikan - 09.01.1986, Blaðsíða 15

„Kannski hef ég
stundum brugðið
yfir mig
kápu fíflsins"
lllugi Jökulsson
talar við Flosa Ólafsson
Ljósm.: Ragnar Th.
,,Fæ ég mynd af mér á forsíð-
una?" spurði Flosi Ólafsson þegar
ég hitti hann á Lækjartorgi.
,,Já," svaraði ég. ,,Ekki veit ég
betur."
,,Fínt!" sagði Flosi ánægður.
,,Þá skal ég koma í viðtal. Ég er
nefnilega svo mikill exibisjónisti að
ég geri hvað sem er til að fá mynd
af mér í blöðin!" Og svo skellihló
hann og bætti því við að við skyld-
um tala um konur.
Eg hermdi það upp á hann þeg-
ar viö vorum sestir niður í stof-
unni heima hjá honum með kaffi-
krúsir ogtóbak.
„Konur? Sagöi ég það? Það má
anijars vel vera. Sannleikurinn er
sá að ekkert hefur spilað stærri
rullu í mínu lífi en konur. Eg á það
sameiginlegt með flestum öðrum
að hafa verið getinn í móðurkviði
og síöan hefur líf mitt snúist meira
eða minna um konur. Eg hef til
dæmis verið ástfanginn svo lengi
sem ég man eftir mér, venjulega
þó aðeins af einni konu í senn. Ég
minnist þess að þegar ég var átta
eöa níu ára grét ég mig í svefn
allar nætur vegna ástar á kaupa-
konu í Borgarfirðinum þar sem ég
var í sveit. Ég dansaði við hana á
einhverju balli; hélt um hnésbot-
ina á henni með hendinni. aðrir
herrar héldu um mittið, og lagði
vangann þétt að skauti hennar!
Við dönsuðum djúpan tangó og ég
vissi að þarna var komin konan
sem ég myndi deila lífinu með.
Seinna á sama ballinu sleit hún
þessari trúlofun okkar; ég sá hana
hverfa út í nóttina — með vega-
vinnuverkstjóranum! Eg var
óhuggandi lengi vel en það bjarg-
aði mér að skólinn var á næstu
grösum og þá sneri ég mér að því
að elska bekkjarsysturmínar.''
— Og var ástin alltaf jafnheit?
,,Já, já, þetta var alltaf geysi-
mikil ást. Það var ekki fyrr en ég
var orðinn rúmlega tvítugur að ég
vaknaði upp viö þann vonda
draum að ég elskaði enga konu.
Það var hryllileg tilfinning og
miklu verri en allar þær ástar-
sorgir sem ég hafði þá þegar geng-
ið í gegnum. Þetta stóð í heila þrjá
mánuöi en svo rættist sem betur
fer úr þessu og til frambúðar,
skulum við segja þegar ég hitti
Lilju.”' Og Flosi skimaði fram í
eldhúsið þar sem Lilja kona hans
var eitthvað að sýsla. Hann hélt
svo áfram:
„Ætli ég sé ekki með kvenna-
fóbíu? Ég held að eiturfíkn sé litið
mál miðað við þaö hversu háður
og undirseldur maður getur orðið
kvenfólkinu. . .”
— Þú ert nú samt oft sakaður um
að vera mesta karlrembusvín, ekki
síst vegna greina þinna í Þjóðviljan-
um.
„Já, fólk sem ekki kann að lesa
milli línanna viröist álíta það.
Sjálfur set ég aldrei stafkrók um
konur á blað öðruvísi en í þeim
einlæga ásetningi að leggja þeim
liö í þeirra erfiðu kvennabaráttu
— sem þær virðast aldrei ætla að
sigra í.”
— Ertu hissa á þvi að fólk mis-
skiiji greinarnar þínar?
„Svolítið. Mér finnst skrýtið ef
fólk áttar sig ekki á því að ein að-
ferð til þess aö leggja málstað lið
Vikan 2. tbl. 15