Vikan - 09.01.1986, Blaðsíða 25

Mynd frá veitingastaðnum Relais Louis XIII. „i Frakklandi er eins og matur og matargerð séu trúarbrögð fyrir fólklð, trú 6
lífsnautn og vellíðan sem manneskjan á skilið i hörðum heimi."
*•SSss'-"—
-■S.’SSS-
***2£oi x0-*1® - !*£.*•—'—
*WMU“
SÆLKERAFÖRTIL
PARÍSAR
,«o-a«s ot w*f*« »0» «»*“
u* siiw a*0
ul..w0ts *U G"*r‘~'
—£25—

*»

Texti: dr. Óttar Guðmundsson
Matartimaritum og sælkerum verð-
ur tíðrætt um franska eldhúsið. Vart
opnar maður slik rit svo að ekki blasi
við fyrirsagnir eins og: Nýja franska
lína, Franska eldhúsið blífur eða
Franskir kokkar eru þeir bestu í heimi.
Sjálfur hef ég ávallt verið veikur fyrir
franskri matargerðarlist siðan ég
heyrði fyrst talað um franskar kartöfl-
ur á uppvaxtarárum mínum á Berg-
staðastrætinu. Það var á þessum ár-
um þegar hamborgaraaldan skall yfir
þjóöina, upp spruttu út um allan bæ
staðir sem seldu þess hleifa úr hökk-
uðu kjöti, steikta á pönnu og með
þessu var borin fram bleik ólýsanleg
sósa sem kölluð var kokkteilsósa og
svo þessi kartöflutegund sem nefnd
var franskar kartöflur. Ég hélt alltaf að
þessar svonefndu frönsku kartöflur
væru fluttar inn beint frá Frakklandi í
flugvél og hef síöan verið veikur fyrir
mat frá því landi. Löngu síðar komst
ég að raun um að frönsku kartöflurn-
ar voru eins og allar aörar kartöflur,
annaðhvort úr Þykkvabænum, frá
Finnlandi eða Hollandi og sennilega
ekkert franskt við þær nema nafniö
Vikan 2. tbl. 25