Vikan - 09.01.1986, Blaðsíða 26

eitt. En þá var líka allur glans farinn af
hamborgurunum og sósan farin að
valda manni stöðugum flökurleika ef
til hennar var hugsað eða hennar
neytt.
Matseld af
hugsjón
Við hjónin ákváðum að fara i haust
í ferðalag til Parisar, bæði til að kynn-
ast franskri matargerðarlist og því
sem þessi höfuðborg hefur að bjóða.
Við flugum til Luxemburgar, leigðum
okkur þar leiðinlegan og kraftlausan
Fiat og héldum siðan eins og leið lá til
Parísar. Eftir smákeyrslu um borgina
fundum við hótelið okkar i Latínu-
hverfinu miðju, lögðum bilnum og
áttum siðan yndislega viku í París.
Öviða er annar eins mataráhugi og í
Frakklandi, veitingastaðir út um allt
og á sumar- og haustkvöldum verður
maður að þræða milli borðanna á
gangstéttunum þar sem almenningur
situr og raðar í sig lostæti. Yfir heilu'
götunum hvilir þessi yndislega angan
af steiktu kjöti og hvitlauk. öll frönsk
blöð ræða i sífellu um veitingastaði
og mæla með einhverjum sérstökum
og þeir sem skrifa um slika staði skýra
með fýldum svip frá heimilisfangi ein-
hvers litils en ákaflega góðs veitinga-
staðar sem er rekinn eins og fjöl-
skyldufyrirtæki og meðlimir fjölskyld-
unnar elda mat fremur af áhuga, köll-
un og hugsjón en til þess að hafa i sig
og á. Ekkert samtalsefni mun vera
Frökkum eins kært og le bouffé, þó
ég hafi þvi miður sakir lélegrar
frönskukunnáttu (fyrirgefðu, Vigdis)
ekki getað notið þeirra umræðna sem
skyldi. Á veitingastöðum Parisar er
hægt að fá rétti frá öllum mögulegum
hlutum landsins, Bretagne,
Bourgogne, Auvergne, Provence og
fleiri og fleiri. Oll eiga þessi héruð ein-
hverja sérrétti sem einhver veitinga-
staðurinn eldar með miklum ágætum
og auglýsir sig með. Og áhuginn er
gífurlegur, veitingahús út um allt,
matvöruverslanir, matreiðslubækur
og uppskriftir.
Má rekja til frönsku
byltingarinnar
I Frakklandi er eins og matur og
matargerð séu trúarbrögð fyrir fólkið,
trú á lífsnautn og velliöan sem mann-
eskjan á skilið í hörðum heimi. En
hvaðan kemur þessi trú almennings á
lífsnautn góðrar matseldar? Eins og
margt annað í Frakklandi má rekja
hana til frönsku byltingarinnar. Fyrir
byltingu var franskur almenningur
fremur áhugalaus um dýrindis mat-
reiðslu en aðalsmenn og kóngafólk
veltu sér upp úr matardýrðinni. Þegar
byltingin var um garð gengin og þorr-
inn af aðlinum annaðhvort höfðinu
styttri eða flúinn úr landi var stór
flokkur matreiðslumanna hirðarinnar
skyndilega atvinnulaus. Þessir menn
urðu auðvitað að lifa á einhverju svo
þeir fóru út á göturnar og opnuðu
matsölustaði svo skyndilega var mat-
seld hirðarinnar og aðalsins orðin al-
menningseign. Árangurinn varð sá að
matargerðarlist er þjóðariþrótt Frakka
og mikið áhugamál. Öld fljótræðis og
hraða, sem við lifum á, sækir auðvit-
að að þessum þjóðareinkennum
þeirra eins og öðru. Út um alla Paris
eru þessir dæmalaust dapurlegu
hamborgarastaðir, kjúklingastaðir og
grillstaðir sem Amerikanar flytja með
sér um alla jarðkringluna. Megi þeir
aldrei þrífast!
Mér til leiðsögu á röltinu um Paris
var ég með hinn svokallaða Michelin-
gæd, en í honum eru upplýsingar um
flest bitastæð veitingahús i Frakk-
landi. Veitingahúsin eru flokkuð i
gæðahópa og gefnar stjörnur fyrir
matseld og umhverfi. Fínast er að
hafa 3 stjörnur en 4 staðir í Paris hafa
það. Næstfínast eru 2 stjörnur og rýr-
ast þykir 1 stjarna. En á þessum stöð-
um verður maður að borga fyrir gæð-
in og verð matarins er i samræmi við
stjörnufjöldann. En þrátt fyrir það er
matur á frönskum veitingastöðum
ódýr ef miðað er við islenska matsölu-
staði. Mjög góð þriggja til fjögurra
rétta máltið á 2ja stjörnu stað i Paris
kostar frá eitt þúsund til fimmtán
hundruð krónur. Parisarferð þessi var
ákveðin fyrirvaralaust svo þegar ég
hóf samningaumleitanir við þriggja
stjörnu staðina um borðapantanir
kom í Ijós að allt var upppantað fram í
nóvembermánuð á þeim öllum og á
einstaka til jóla. Ég ákvað þá að reyna
við 2ja stjörnu staðina og snæddi á
einum slikum, Relais Louis XIII., ein-
um einnar stjörnu stað, Jules Verne,
og siðan á nokkrum sérstöðum sem
kunningjar mæltu með af ýmsum
ástæðum. Á stjörnustöðunum kaupir
maður ekki einungis mat og drykk
heldur auk þess umhverfi og þjón-
ustu.
Þjónustan eiginlega
of fullkomin
Á Lúðvik XIII. komst maður
áþreifanlega að raun um þetta. Þjón
ustan var eiginlega óþægilega full-
komin. Manni leið eins og ofdekruð-
um hefðarmanni með þjóna á hverj-
um fingri sem stóðu i viðbragðsstöðu
til að uppfylla allar óskir manns, helst
áður en maður hefði gert sér grein
fyrir þeim sjálfur. Þjónarnir voru flest-
ir ungmenni, óhemju snyrtileg og lag-
leg og stóðu i viðbragðsstöðu allt
TERflíN£
Vous *«oeoss
DeF0*í*ASD(;c
AUJOURD'Hu
c.v S*UMON *” *»*. „
Ca""eeeoWSd et -eluca. so „
-co
pONDs D’
ARt‘CHaut
* Orustací.
á ,a Moeí/e et
•CRENo UiUEs
T/£des
ocJi°tZ'TC SN HAB’T V£Bt,
" °w°"‘
OUTo

Tde',eaUdeu
"0,fiETTEsDEn/l"" «•»«.. *, Ho
<,Ct«E£TTE8 * u ^ - T«.
‘,,EEEEEU|U£S Df *“* o»S,2,o0F °*NABD et ÓT'
U£s ROGHOH ir I d“ D£ p>°COH
BNEDOS °£ f,eet ^ coi£ c
“e'“—
t gbas
,f Poivre
C°0n'"°SCH^ZoZ°S^
' PRISEE /
K HERBES
DESSErt /
-nu/rs FRAIS A,, uu f
F£0,EE£te cab
repas
(Pour 2 p
- ^AMEUsT;0" GnATW£
K PSAISES
I*

Wtousa.
***** *
26 Vikan 2. tbl.