Vikan - 09.01.1986, Blaðsíða 47

næturvörður...
sagöi hann. „Þér hljótiö aö hafa
veriö sá síöasti sem sá hann.”
„Þaö lítur út fyrir það. Þaö er aö
segja, ef undan er skilinn nætur-
vöröurinn sem situr yfirleitt í litlu
kompunni sinni í anddyrinu. Aftur á
móti veif ég ekki hvort hann tók eftir
Cavendish þegar hann fór út.”
„Þakka yöur fyrir, herra. Viö
veröum aö spyrjast fyrir í svona
málum. Viö skulum vona aö mannin-
um skjóti upp sem fyrst, eins og þér
sögöuö.”
„Þetta er vissulega einkennilegt.
Bankastjórar eru svo traustir og
áreiöanlegir menn. Hann hefur
kannski misst minnið og ráfað burt.
Maður getur ekki varist því aö vera
svolítiö kvíðinn.”
II
Annar dagur leiö. Blöðin birtu fá-
einar varlega oröaöar klausur en
sýndu engan brennandi áhuga á mál-
inu því fólk hverfur á hverjum degi.
Aö vísu var þetta bankastjóri og
þaö geröi máliö heldur athyglisverö-
ara. Nokkuð tókst eftir þessu vegna
neyöarkalls í útvarpinu. En í viku-
lokin höföu önnur mál aftur á móti
hlotiö eftirtekt almennings og bank-
inn starfaði áfram óaöfinnanlega
meö aðstoðarbankastjórann viö
stjórntaumana um hríö.
Um mánaðamótin höföu allir, aö
þeim undanskildum sem þekktu
Cavendish persónulega, gleymt
hvarfi hans og frú Cavendish var
farin aö gera ráö fyrir því aö hún
væri orðinn ekkja á einhvern óút-
skýranlegan hátt.
David Porlock, sem var sjálfs sín
herra, ákvaö aö eyöa fáeinum vikum
í París því þetta var í júnímánuöi og
gleðiborgin upp á sitt besta. Öllum
farangri hans var komiö fyrir í
farangursgeymslunni á Viktoríu-
stöðinni. Svo sinnti hann fáeúium
erindum og kom við í klúbbnum í há-
degisverö en áöur en hann var búinn
aö bragða á lostætum kolanum, sem
var borinn fyrir hann, færöi þjónn
honum spjald meö nafni Silvers
yfirrannsóknarlögreglumanns.
Porlock leit á hádegisverðinn sinn
og hnyklaöi brýnnar.
„Segið honum aö ég komi fljótlega
niöur,” sagöi hann viö þjóninn og tók
hníf sinn og gaffal. Þegar hann loks-
ins fór niöur beiö lögreglumaðurinn
þolinmóöur eftir honum.
„Hvaö er það nú, yfirlögreglu-
þjónn?” spuröi klúbbfélaginn meö
uppgeröarvinsemd. „Ég get ekki taf-
ið lengi því ég er á förum til Parísar í
dag.”
Vikan 2. tbl. 47
i